Metal dünyasında grupların şarkı yazımı konusunda başka grupların elemanlarından destek almaları ender rastlanan bir doğa olayıdır. Metal, bir grubun kendi şarkılarını yazması ve icra etmesi üzerine kuruludur. Ancak zaman zaman gruplar, özellikle de müziklerinde birtakım değişiklikler yapmak istediklerinde, pragmatik bir yaklaşımla başka müzisyenlerden destek alabilmektedirler.

Aklıma gelen ilk örnek; eski SOILWORK gitaristi Peter Wichers’ın, solo kariyerinin son 2 albümünü melodik death metale yakın bir kıvama yaklaştıran James LaBrie’nin ikinci albümü “Impermanent Resonance”a merdiven altından ufak çaplı beste ve fikir desteği vermesi.

Diğer bir örnekse şu anda yazmakta olduğum CARNIFEX’te yaşanmıştı. Grup deathcore kimliğini esneterek black metal etkilerine kucak açtığı “Slow Death” albümünde, ANAAL NATHRAKH gitaristi/bestecisi/prodüktörü Mike Kenney’den destek almış ve Kenney’i direkt şarkı yazım sürecine dâhil etmişti. Bu şekilde söyleyince biraz garip oluyor; 2005’te kurulmuş ve türünde önemli işler yapan bir grup, aradan geçen 11 yılın sonrasında başka bir grubun elemanından beste desteği alıyor, “şarkılarımızı yazmamıza yardımcı ol” diyor.

2016’da çıkan “Slow Death”ten 3 yıl sonra CARNIFEX bu kez de “World War X” ile karşımızda. THY ART IS MURDER’ın death metale kayışı kadar pürüzsüz ve kolay olmayan bir tarafa, black metale doğru kayan CARNIFEX; SUICIDE SILENCE da dâhil neredeyse tüm kalburüstü deathcore gruplarının “farklı bir şey yapmak lazım” noktasında olayı sulandırmamayı, bilakis daha da ekstrem seviyelere taşımayı seçti.

Değişim isteniyorsa illaki daha sert olsun, huzur sertlikte diye düşünen biri olmasam da SUICIDE SILENCE gibi grupların verdiği yumuşamalı değişimleri çok anlamsız buluyorum. OPETH olursun, ANATHEMA olursun, tam bir tarz değişikliği yapar yoluna devam edersin, anlarım. Lakin deathcore yapan bir grubun biraz yumuşatılmış ve sulandırılmış bir deathcore yaparak kime nasıl yaranabileceğini cidden anlayamıyorum. Deathcore sevenlerin büyük kısmını kaybettiğin gibi, misal KoRn seven kitle tarafından da “Oha bu da neymiş böyle” diye kucaklanmıyorsun. Arada bir ucube olarak kalıp saçmaladığınla kalıyorsun.

Dolayısıyla THY ART IS MURDER’ın death metale, CARNIFEX’in de black metale yaslanması bana daha mantıklı geliyor. En azından saygınlığını yitirmiyor, taşak oğlanı olmuyorsun.

CARNIFEX yeni albümü “World War X”te bana kalırsa kariyerinin en önemli albümlerinden biri olmayan, belli oranda arada kalan bir işe imza atmış. Senfonik black metal gruplarının havasını ve teknik tarafını belli oranda ilham malzemesi olarak kullanan bir CARNIFEX var. Arada Alissa White-Gluz’dan destek almak gibi piyasa hareketlere de giriliyor, EMPEROR’vari görkemli tatlara da bulaşılıyor. Tüm bu hengâmede ortaya çıkan şey ise belli oranda takdir edilesi, ancak bana kalırsa hayranlık uyandırmayan bir şey. Ortalamanın üstü, ama şahane değil; belli bir zaman diliminde keyif verebilir, ama unutulmayacak bir şey değil.

Bundan dolayı bence albüm tavır ve akıllı fikirler açısından “Slow Death”in gerisinde kalıyor. Grup sanki bir miktar kafa karışıklığı yaşıyor ve “Hell Choose Me” ile patlayan CARNIFEX ile “millet deathcore’dan bayıldı, değişiklik lazım” CARNIFEX’i arasında biraz bocalıyor. Bunu özellikle grubun konfor bölgesi diyebileceğimiz yerlerde görüyoruz. Bana kalırsa grup FIT FOR AN AUTOPSY’nin MORBID ANGEL’dan çakan GOJIRA’dan bariz şekilde çaktığı bir karakterle harika bir şeye dönüştürdüğü “The Great Collapse” türevi “ilham kaynağı belli ama karakterini yitirmemiş” bir şey yapmaktansa ne emmeye ne gömmeye gelen bir bulamaç sunma yoluna gidiyor. Bu açıdan bakınca CARNIFEX’in bir fırsat kaçırdığını hissediyorum. CARNIFEX deathcore’un gelmiş geçmiş en black metal yanını sunup tamamen kendine özgü bir şeye dönüşmek yerine, “biz bunlardan etkileniyoruz, aralara sıkıştırıyoruz” diyerek biraz kararsız bir şey oluşmasına yol açıyor. Burada elbette ki “tam black metal yapın, iyicene black metal olun, çünkü black metal kalitedir” demiyorum. İsterlerse hiç o sulara girmeyip THY ART IS MURDER’ın yolundan gitsinler; ama bu şekilde olunca ben “oooo black metal etkisi” diye değil, “yeterince cesur davranamamışlar” diye düşünüyorum. Bence “Slow Death” o geçişi zaten yapmıştı ve “World War X” daha ne yaptığını bilir, daha yolunu bilir olmalıydı. Şu anki hislerim “Slow Death”le cesur bir adım atıldığı ve bu adımı koşuya çevirmesi gereken bir sonraki iş olan “World War X”te o adımın temkinli bir diğer adımla devam ettirildiği yönünde.

“World War X” black metalin ne kadar iyi bir şey olduğunu hatırlatan bir deathcore albümü. Keşke kendisi de bu güzelliği yeterli düzeyde yansıtsaydı ya da delikanlı olup DESPISED ICON gibi özüne sadık kalsaydı. “World War X” benim için “Slow Death”in arkasından gelen ve hiç de gerek olmayan bir diğer geçiş albümünden fazlası değil. 3 yıl önce aradan çıkarıp kapattığın bir defteri neden efektif kullanmazsın, neden arada kalmaya devam edersin anlamak zor. Yüzlerini boyayıp black metal grubuna dönüşsünler demiyorum, ama görünüşe göre saf deathcore yapan CARNIFEX’ten sonra biraz da eski alışkanlıkları ile yeni heyecanları arasında gidip gelen bir deathcore yapan CARNIFEX’i dinleyeceğiz. Bundan da sıkılana kadar biraz daha devam etsin bakalım.

Bu albümü dinleyeceğime black metal etkili deathcore’un bence çok daha iyi bir örneği olan LORNA SHORE – “Flesh Coffin”i dinlerim daha iyi. Sadece şu şarkı bile CARNIFEX’in 1 albüm boyunca yapmaya çalıştığı şeyin toplamından daha iyi.