Oğuz Sel

Norveç black metalinin ikonik isimlerinden 1349’un sıkı müzikal yolculuğunu ilk albümlerinden itibaren kulak ağrısıyla karışık bir keyifle takip eden, özellikle ilk üç albümle yazdıkları destana döneminde tanıklık eden biri olarak grubun fanlarının unutmaya çalıştığı “Revelations of the Black Flame” ile 1349’a dair umutlarım tükenmeye başlamıştı. Devamında gelen “Demonoir” tam anlamıyla 1349’dan beklentilerimi karşılayamamış olsa da yetmez ama evet diyerek yeni albümlerini beklemeye koyulmuştum.

Birer yıl arayla hayvan gibi albüm çıkarabilme yeteneğine sahip grubun “Revelations of the Black Flame”den sonra verdikleri en uzun aranın mahsulü olan “Massive Cauldron of Chaos” ekibin belki de Norveç black metal sahnesinin henüz ölmediğini; Fransa, Yunanistan, Polonya gibi memleketlerden çıkan işlere bile ilham kaynağı eserler verdiğini anımsatmak istercesine, alabildiğine yoğunluk içeren, adının hakkını rahatlıkla veren bir eser.

Şarkıları 13:49 saniye hazırlama gibi olaylara girişmeyip 13 sayısına takılmadan üretilen ve sekiz şarkıdan meydana gelen albüm, ekibin, dinleyicinin bilhassa ilk iki albümde yer alan kulakla cimâ eden leş sound’unu ufaktan rafa kaldırdığının kanıtı olurken artık leşlikten ziyade albüm hakkında bir şeyler söyleyen hemen herkesin belirttiği gibi thrash formlu rifler ve akılda kalıcılık konusunda ders olarak okutulması gereken eserlerle grubun yerini sağlamlaştırıyor. Kendi içinde farklılaşıp zaman zaman bayağı melodik rifler ve bu riflere eşlik eden kafa koparan blast beat’lerle hasıl olan parçalar, grubun bu zamana kadar devasa kadro değişiklikleri yaşamaması sayesinde müzisyenler arasında ortaya çıkan fikirsel/zihinsel iş birliğinin ve yaratılan karanlık sinerjinin de bir yansımasına dönüşüyor bana kalırsa.

Grubun o döneme kadarki diskografisinin incelediğinizde bu albüm özelinde karşılaşacağınız birtakım ilginçlikler var. Mesela bolca atmosfer kasılan meşhur “Tunnel of Set” serisini saymazsanız black metal yapısındaki en kısa süreli 1349 parçası “Golem”, “Massive Cauldron of Chaos” albümünde yer alıyor. Bir başka ilginçlik de birer kelimeden oluşan şarkıların isimleri oluyor. Karanlık güçler, din karşıtlığı ve benzeri unsurları konu edinirken araya Mengele gibi bir karakterin sıkıştırıldığı “Mengele’s” şarkısı da 1349’da o zamana dek görülmemiş bir şeydi.

Kısa süreli kafa karışıklığını ünlü atasözü “Başkası olma kendin ol, böyle çok daha güzelsin”den ilham alarak aşan 1349’un kendine döndüğü, kendini bulduğu, olması gerektiği ya da kendinden beklendiği gibi müzik ürettiği, kalburüstü bir albüm “Massive Cauldron of Chaos”.

Çıktığı yıl ve takip eden zamanlarda onlarca defa dinlesem de bıkmadığım, “Godslayer”ın gaza getirici yapısıyla alevlenerek defalarca başa döndürüp dinlediği albüm, diskografinin en iyisi mi tartışılır. Ama 2010’lu yıllara gelindiğinde 1349’un çaptan düşmediğini kanıtlaması, Norveç’ten hâlâ çok iyi black metal albümleri çıkabildiğini göstermesi açısından değerli, hem de epey değerli bir albüm.