Son haftalarda slam/brutal death metal denince sürekli karşıma çıkan 2 albüm var. Birisi henüz dinleyemediğim yeni DISTANT albümü “Tyrannotophia”, diğeri de şu anda yazmakta olduğum yeni ORGANECTOMY albümü “Existential Disconnect”. “Tyrannotophia”ya dair ahkamlar muhtemelen yakın zamanda bu sayfalarda kesilecektir, gelin biz ORGANECTOMY neler yapmış ona bakalım.

Slam/brutal death metal, dinlediğimiz bu acayip müzik içerisinde birbirinin muadili olan en çok sayıda grubu ihtiva eden türlerden biri. Türün içine fazla girmeyen dinleyiciler için slam/BDM yapan sayısız grup %80 oranında birbirine çok benziyor, birbirini andırıyor olabilir. %80 olmasa da buna belli oranda katılmak mümkün gibi duruyor. Lakin zaman zaman bazı gruplar bu oranı tepetaklak eden ve aşırı karakteristik bir müzik içeren işler de sunabiliyorlar.

ORGANECTOMY bu gruplardan biri. Yeni Zelandalı grup bu ikinci albümüyle sadece yılın en iyi BDM albümlerinden birini çıkarmakla kalmıyor, bana kalırsa genel olarak da yılın en haşin, heyecan verici ve başarılı işlerinden birini ortaya koyuyor. Şimdi gelin bunun sebeplerinden bahsedelim.

Vokalist Alex Paul’ün boğazını temizlemesi ve akabindeki kükremesiyle başlayan “Existential Disconnect” öncelikle sound’u ve prodüksiyonuyla vuruyor. Nefis bir gitar tonu, yürekleri dağlayan bir trampet ve mükemmel vokal performansıyla albüm daha saniyesinden çok çekici bir şekle bürünüyor. Alex Paul’ün büyük oranda anlaşılmaz vokalleri ve jilet gibi prodüksiyon ile albüm gerçek bir öğütme makinesine dönüşüyor.

Bunun oluşmasını sağlayan esas şey, elbette ki ORGANECTOMY’nin akıcı ve iç içe geçmiş beste karakteri. Rifler tutarlı şekilde birbirini izliyor ve aralara sokulan zekice ve zevk sahibi fikirlerle şarkılar monoton olmaktan uzaklaşıyor. Tüm elemanların kusursuz performansı da eklenince ortaya dinlemesi çok zevkli bir iş çıkıyor. Olayı benim için güzel yapan şeylerden biri de grubun slam tarafını dengeli kullanmış ve formüllerden olabildiğince uzak durmuş olması. Özellikle yavaşlayan bölümlerin sindirilmemiş ve iyicene sertleşmek adına daha yavaş ve daha tekrarlı bir hâle bürünmemeleri albüme canlılık, adrenalin katmış; “Existential Disconnect”in nefes almasını sağlamış.

“Existential Disconnect”i bu kadar iyi ve dinlemesi zevkli kılan bir diğer sebep de ORGANECTOMY’nin albümün dinamizmini çok çok iyi ayarlamış olması. Adeta “Destroy the Opposition”ın dinamizmine yakın bir ustalıkla bir araya getirilen şarkılar, dinleyicisinin ilgisini canlı tutmak adına ellerinden geleni yapıyorlar. Grup yeri “Severed from Humanity”de olduğu gibi kazıp biçiyor, yeri gelince de “No Solace in Ascendance”ta olduğu gibi ağır ağır indiriyor balyozlarını.

Albümde iki adet de konuk var. “Catastrophic Intent”te karşımıza çıkan “Diogo Santana”yı son albümü “Atrocities from Beyond”la ortalığı epey bir sallayan Portekizli grup ANALEPSY’den tanıyoruz. “Unending Regrowth”ta ise ABOMINABLE PUTRIDITY ve eski PATHOLOGY vokalisti Matti Way’i görüyoruz. BDM dünyası konuk konusunda zaten mükemmel iş birliklerine sahne olduğundan ORGANECTOMY’nin seçimleri de gayet yerinde. Kısacası albümde olup da büyük resme lezzet katmayan neredeyse hiçbir şey yok.

Ben “Existential Disconnect”i gerçekten çok beğendim. Aşırı derecede enerjik, kafa koparan groove’larla dinleyiciyi hop oturup hop kaldıran ve içi fikirlerle dolu bu albümü slam/BDM seven herkese hiç düşünmeden önerebilirim. Prodüksiyon açısından bazılarına biraz steril, biraz güvenli gelebilir ama uzun ömürlülük ve dinlenirlik açısından kesinlikle çok başarılı, dinlemelere doyulmaz bir iş olduğunu düşünüyorum. Şimdi siz de albümün ilk şarkısını başlatın ve baştaki boğaz temizleme ve nefes alma olayının gazıyla albümü baştan sona dinleyin.