Çok ama çok uzun bir aradan sonra yazdığım ilk eski albüm kritiğinden merhaba. KATATONIA sitenin eksik albüm incelemesi bulunmayan gruplarından biri, ancak 1995 çıkışlı bu EP nasıl olduysa atlanmış ve Oğuz’un bu EP’yi yazmamı konu eden mail’iyle yazıya girişmem bir oldu.
KATATONIA metal dünyasının çift yaşamlı gruplarından biri. Tıpkı ANATHEMA ve OPETH gibi onların da önceleri ve sonraları var. “For Funerals to Come…” bu önce safhasının ortasında duran ve Jonas Renkse’nin vokal görevini son kez üstlendiği KATATONIA ürünü olarak dikkat çekiyor. 18 dakikalık bu 4 şarkılık EP, iki esas şarkı ve 2 de enstrümantal ile bu kısa ama değerli yapıtın içeriğini oluşturuyor.
“For Funerals to Come…”a baktığımızda, EP’nin “Dance of December Souls” ile “Brave Murder Day” arasındaki kayıp halka olduğunu görüyoruz. İlk albümün melodik ve değişken yapısı ile “Brave Murder Day”in damar ve oturaklı havasını belli oranlarda içinde barındıran EP, Jonas’ın yer yer black metal boyutuna varan vokalleriyle dağlanıyor, yürek yakıyor. Özellikle “Funeral Wedding”i dinlerken Jonas’ın adeta doksanlardaki Ihsahn benzeri hafif çatlayan, yırtıcı bir vokal yaptığına tanık oluyoruz. Blakkheim’ın vokalleri de yine ilk albümde olduğu gibi albüme bir vokal çeşitliliği sunuyor.
Müzikal açıdan bakarsak, EP elbette ki KATATONIA’nın doom metal çizgisini oluşturan yapı taşlarından biri konumunda. Melodilerle bezeli kederli hava, sonradan şekil değiştirecek ve bambaşka bir şeye dönüşecek KATATONIA’nın ilk işaretlerinden bazılarını da veriyor sanki. Belki vokal görevlerini de üstlendiğinden olacak, Jonas’ın EP’nin yükünü çeken ilk iki şarkıda fırsat buldukça double kick’e abandığını ve sanki bir yandan vokal yaparken kolay olsun diye iki ayağını da otomatiğe bağladığını görüyoruz. Bunun yanı sıra grubun beste, kayıt ve prodüksiyon açısından sıkıntıları olduğu da göze çarpıyor. Yer yer çok az da olsa hızlanır gibi olan davullar, bazı bölümlerin bağlantı yerleri ve ilk şarkının bir anda bitmeye karar verip hızlıca bir fade-out’a girmesi gibi olaylar, grubun daha tecrübelenmeye ihtiyacı olduğunu gösteren detaylar.
Tüm bunları bir araya koyduğumuzda, KATATONIA’nın evrimi açısından faydalı bir parça olarak görebileceğimiz bu EP ortaya çıkıyor. Değer açısından bir “Sounds of Decay” veya “Saw You Drown” olmadığı ortada, ancak KATATONIA’nın iki dönem gibi gözüken ama aslında 4-5 farklı karaktere bölünen diskografisinin ilk kısmını kapatıyor olması dolayısıyla önemli, bahsetmeden geçilmemesi gereken bir çalışma.
“kirli bir ırmaktır insan. Kirli bir ırmağı içine alması ve bozulmadan kalması için deniz olmalı kişi” Nietzsche
Katatonia’nın bu dönemleri; yani Jhva Elohim Meth, Dance of december Souls ile birlikte insanın içindeki kirli ırmağı suratına çarpar. Amacımız deniz olmak mı? bilmem ama benim devamlı yanımda bulundurduğum albümler bu iki EP,dance of december souls,brave murder day ve opeth’ın my arms your hearse albümleridir. Kritik için teşekkürler.
Katatonia diskografisini 2006′da tersten dinlemeye başlayan biri olarak bu EP’yi nispeten geç keşfettim. Renkse’nin clean vokalinden sonra harsh vokalli albümleri hepten pas geçmiştim (iyi ki de öyle yapmışım). Ama zaman içerisinde adamların en çok dinlediğim işlerinden biri bu oldu. Özellikle bonuslu versiyonunu seviyorum ben, “12″nin ilk hali “Black Erotica” ve eritip bitiren melodilere sahip “Love of the Swan” ilk iki şarkıyla birlikte favorilerim.
“Keşke Katatonia…” şeklinde başlayan bir cümle kurasım var ama kendi kendimi üzmeyeyim diye kurmuyorum. Eskide kaldı artık böyle işler, kıymetini bilmek, bol bol dinlemek lazım.
Kritiği kaleme aldığın için teşekkür ederim Ahmet, ellerine sağlık.
@Nox, O albümden sadece “Nightmares by the Sea” parçasını pek sevmiyorum, herhalde “A Darkness Coming”den sonra dinleyenlerin biraz kendilerine gelmesini istemişler. Onun haricinde “düz ve öldürücü Katatonia” döneminin “Discouraged Ones” ile birlikte en sevdiğim albümü. Ama “Discouraged Ones”ın benim yeri ayrı.
@hickdead, Valla hiç kıvırmayacağım, şimdiye kadar merak edip bakmamıştım o şarkı kimin diye. Ama iyi tutturmuşum bak. :) Bu vesileyle albümün PA’daki kritiğini de okuyayım bir ara.
@Ouz “benim için yer ayrı” yazmak istemiş, yazamamışsın kardeşim.
“kirli bir ırmaktır insan. Kirli bir ırmağı içine alması ve bozulmadan kalması için deniz olmalı kişi” Nietzsche
Katatonia’nın bu dönemleri; yani Jhva Elohim Meth, Dance of december Souls ile birlikte insanın içindeki kirli ırmağı suratına çarpar. Amacımız deniz olmak mı? bilmem ama benim devamlı yanımda bulundurduğum albümler bu iki EP,dance of december souls,brave murder day ve opeth’ın my arms your hearse albümleridir. Kritik için teşekkürler.
Katatonia diskografisini 2006′da tersten dinlemeye başlayan biri olarak bu EP’yi nispeten geç keşfettim. Renkse’nin clean vokalinden sonra harsh vokalli albümleri hepten pas geçmiştim (iyi ki de öyle yapmışım). Ama zaman içerisinde adamların en çok dinlediğim işlerinden biri bu oldu. Özellikle bonuslu versiyonunu seviyorum ben, “12″nin ilk hali “Black Erotica” ve eritip bitiren melodilere sahip “Love of the Swan” ilk iki şarkıyla birlikte favorilerim.
“Keşke Katatonia…” şeklinde başlayan bir cümle kurasım var ama kendi kendimi üzmeyeyim diye kurmuyorum. Eskide kaldı artık böyle işler, kıymetini bilmek, bol bol dinlemek lazım.
Kritiği kaleme aldığın için teşekkür ederim Ahmet, ellerine sağlık.
02.07.2019
@Ouz, tonight’s decision’a ne diyorsun hocam?
03.07.2019
@Nox, O albümden sadece “Nightmares by the Sea” parçasını pek sevmiyorum, herhalde “A Darkness Coming”den sonra dinleyenlerin biraz kendilerine gelmesini istemişler. Onun haricinde “düz ve öldürücü Katatonia” döneminin “Discouraged Ones” ile birlikte en sevdiğim albümü. Ama “Discouraged Ones”ın benim yeri ayrı.
@Ouz, abi sevmediğini söylediğin şarkı da jeff buckley şarkısı zaten :) biliyorsundur gerçi.
03.07.2019
@hickdead, Valla hiç kıvırmayacağım, şimdiye kadar merak edip bakmamıştım o şarkı kimin diye. Ama iyi tutturmuşum bak. :) Bu vesileyle albümün PA’daki kritiğini de okuyayım bir ara.
@Ouz “benim için yer ayrı” yazmak istemiş, yazamamışsın kardeşim.