1992-2002 arası IMMORTAL adına gerçek bir gövde gösterisi. Şöyle bir bakınca, grup bu 11 yıllık süreçte hepsi çok kaliteli 7 albüm çıkardı ve bu albümlerden bazıları günümüzde pek çokları tarafından türün en önemli çalışmaları arasında gösteriliyor. IMMORTAL; BATHORY, CELTIC FROST, VENOM ve yaşadığı yerin ikliminden aldığı ilhamla gerçekten çok başka bir güç yaratmayı ve bambaşka bir konuma yükselmeyi başarmıştı. Yıllar sonra alıcı gözüyle bakıp incelemelerini yazınca, insan zamanında 100’lerce kez dinlediği bu albümlerin ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anlıyor.

“Pure Holocaust”la aldığı gazı hiç duraksamadan sürdürmeye kararlı olan IMMORTAL, geçen 2 yılın ardından “Battles in the North” ile çıkmıştı karşımıza. “Pure Holocaust”u yazarken “Diabolical Fullmoon Mysticism”den daha hızlı bir şeyler yapma amacı taşıyan Demonaz, “Battles in the North”u yazarken ise kendi deyimiyle “hız sınırını aşmaya” çalışmıştı.

Albüme baktığımızda gerçekten de çok vahşi, kuduz bir IMMORTAL görüyoruz. Grup “Pure Holocaust”un çok yönlü ve değişken yapısının akabinde “Battles in the North”u daha performans ve bir şeyler kanıtlama düsturuyla yazmıştı. Albümdeki beste kalitesi ve çeşitliliği bana kalırsa “Pure Holocaust”un gerisindeydi, ancak IMMORTAL’dan bahsettiğimiz için her türlü ortalamanın üstündeydi.

Black metalden almak istediğiniz şeye göre en sevdiğiniz IMMORTAL albümleri arasına da girebilecek olan “Battles in the North”ta en çok dikkat çeken ve albümü grubun diskografisinde farklı bir yere koyan şeylerden biri, “Battles in the North”un IMMORTAL tarihinde kapağında iki kişi barındıran tek albüm olmasıydı. Davulları yine Abbath üstlenmişti ve “Pure Holocaust”taki performansının üstüne koyan bir davulculuk sunuyordu.

“Battles in the North”a dair esas önemli konuysa, sonraki albümlerde sık sık karşımıza çıkacak clean gitarları ilk kez bu albümde duyuyor oluşumuzdu. İlk olarak “Cursed Realms of the Winterdemons”ın başında minim bir tat olarak duyduğumuz bu clean gitarlar, albümün kapanışındaki efsane şarkı “Blashyrkh – Mighty Ravendark”da esas kimliklerini buluyorlar ve IMMORTAL’ın sonradan iyice belirgin hâle gelecek o görkemli, epik havasının fitilini ateşliyorlar. “Diabolical Fullmoon Mysticism”in son şarkısı “A Perfect Vision of the Rising Northland”in ardından ikinci kez bir IMMORTAL şarkısının ortasında her şeyi susturup clean gitar pasajına giriştiğini görüyoruz. Bu clean geçişle birlikte tam olarak IMMORTAL’a özgü bir atmosfere bürünen şarkı, çeşitli efektlerle süslenerek hem IMMORTAL hem de black metal adına bir klasiğe dönüşüyor.

Yine bu şarkıda IMMORTAL’ın gerektiği yerlerde dolgu klavyeler kullandığına, Abbath’ın daha anlaşılır bir vokal tarzına geçtiğine de tanık oluyoruz. Bu açından bakınca “Battles in the North”un ilginç bir zıtlık barındırdığını görüyoruz; albüm hem sertlik ve sürat dozunu artırıp daha ekstrem olmaya çalışıyor hem de klavye, clean gitar kullanımı ve daha anlaşılır vokallerle bir nebze daha kolay kabul edilir oluyor.

Albüme dair olumsuz taraflardan bahsetmek istersem prodüksiyonun belirli sorunlarından söz edebilirim. Elbette ki dönem ve tür babında albümün kaydının kötü olduğunu söylemeyeceğim, ancak bazı konularda epey amatör, en azından sonradan hiç karşımıza çıkmayacak sıkıntılar var. Bunların başında şarkı sonlarının bir anda kesilerek bitmesi geliyor. Sanki şarkı biter bitmez ses kısılıyormuş hissi veren bu durum, “Blashyrkh – Mighty Ravendark”ın ortasındaki değişim kısmında da kendini gösteriyor. Yine de bunu bir eleştiri olarak görmüyorum, sadece sorunlu gördüğüm için bahsediyorum. Bunun haricinde albüm grubun yarattığı buz krallığının insanı yakıp kavuran soğuğunu yansıtacak şekilde zehir gibi bir kayda sahip ve dinlerken doksanların ilk yarısını iliklerinizde hissetmeniz işten bile değil.

Tüm bunları üst üste koyup sevimli bir kardan adam yaptığımızda, IMMORTAL’ın “Battles in the North” ile önceki iki çalışmasının üstüne çıkmak adına her şeyin dozunu artırdığı, iyicene kudurup kendini kaybettiği bir 35 dakika sunduğunu görüyoruz. Grubun diskografisinin en önemli parçası olmasa da sonradan gelecek büyük şeylerin habercisi olması açısından ve tıpkı “Pure Holocaust” gibi Demonaz ile Abbath’ın iki kişilik gövde gösterisi olması açısından takdir edilesi, saygı duyulası, kar topunun içine taş olarak koyulası bir albüm.

Yarın: Blizzard Beasts