İtalya’nın Sardinya taraflarından konuk ettiğimiz son grup, adını birkaç defa daha andığım, dağılmasına üzüldüğüm, ilk ve tek albümüyle harikalar yaratan Accabbadora idi. Bugünkü konuğumuz da yine Sardinya’dan ve ekibin davulcusu, Accabbadora’nın eski davulcusu, aynı zamanda Hour of Penance’ın hayvan albümü Sedition’da baget sallayan Simone “ArcOndA” Piras. Yalnızca davulcu referansının bile içinizi kıpır kıpır ettiğini ben buradan hissettim.
Gôr Mörgûl, 12 senedir varlığını sürdüren, black/death metal üzerine yoğunlaşmış cengâverlerden oluşan bir grup. 2010 çıkışlı ilk albümlerindeki basçı ve gitaristleri gruptan ayrılsa da grubun demirbaşı olarak vokal ve davulcu kalmış. Biraz daha iptidai görünen ama vahşet dozu birkaç tık yukarıda olan ilk albümün ardından kendi kırılmalarını yaşayıp modern türdaşlarının izinden gitmeyi tercih ederek müzikal açıdan Behemoth ve Belphegor gibi alanında dev isimlere benzemeye başlayan Gôr Mörgûl, tahmin edeceğiniz üzere hayli sert, homurtusu bol, belirli bir teknik çizgide kalan tasarımlı şarkılara hayat veriyor “Elohim”de.
Yapımı dinlemeye başladığınız andan itibaren, az önce de söylediğim gibi grubun demirbaşı olan iki unsurun işitsel bağlamda en önde olduğunu duyuyorsunuz. Oldukça baskın bir davul tonu var ve özellikle trampetler, bir süre sonra rahatsız edici düzeye gelebiliyor. Davullardan fırsat bulup odaklandığınızda gitarların tekdüze taramalarla zaman kaybetmek yerine arka arkaya rif fırlattığını, yeri gelip akustik tonlara geçip atmosfer kastığına da şahitlik edebiliyorsunuz.
Kendi adıma bu tarz işlerdeki en öncelikli başarı kriterim şaşırtıcılık/yaratıcılık olduğu için benzerlerini, hatta daha iyilerini Belphegor’da ve Behemoth’ta işittiğim için övgülerle bahsedemeyeceğim şarkıların ortalamanın üzerinde kaldığını söyleyebilirim.
Ele aldıkları konuların Orta Doğu kapsamına girmesinden dolayı bu tarz müzik üreten sanatçıların düştükleri oryantal/Mısır esintili rif üretme hastalığına, grup üyelerinin de yakalandığını eklemeliyim. Ele alınan konunun coğrafi temelinin o coğrafyaya ait müzikle ilişkilendirilip üretilen müziğe hükmetmesine neden izin verildiğine anlam veremiyorum, bunu yalnızca Gôr Mörgûl değil başkaları da yapıyor ve bence üzerine çok kafa yorulmuş örnekleri dışındakiler bayağı tatsız oluyor.
Tertemiz bir prodüksiyon, “Elohim”de sizleri bekliyor. Her şeyi tane tane duyabileceksiniz ama davulları daha tane tane duyacağınızı garanti ederim. Başlarda da dediğim gibi albümün ilerleyen safhalarında yorucu olmaya başlayan davul tonlarını saymazsanız, black/death metal açlığı çeken bünyeleri memnun edebilecek yapıda bir eser “Elohim”. Yeterli vaktiniz varsa ve bu albümü beğendiyseniz, grubun 2015 çıkışlı albümlerine de bakmanızı öneririm.
Loading ...