Bayağı uzun zamandır normalde korkulabilecek görüntülerden korkmuyorum. Karanlık, rüya, kopmuş uzuvlar, CGI harikası şeytanlar/cinler/hayaletler, film/oyunlardaki beklenmedik sahne değişimleri falan, beni artık etkilemiyor. Ama bu saydıklarım tekinsiz seslerle desteklenirse korkmayacağımın sözünü veremem. Bu sesler, beynimin hangi kıvrımlarına, nasıl nüfuz ediyor da hangi kimyasalların harekete geçmesini sağlıyor bilmiyorum ama kaynağının ne olduğunu anlayamadığım garip sesler, beni bazen huzursuz ediyor, bazen de korkutuyor.
Yıllar önce nasıl denk geldiğimi anımsamasam da kapağına vurularak kritiğini hazırlamaya karar verdiğim “Ø” albümüne imza atan K.F.R adlı tek kişilik projeyi hatırlıyor olabilirsiniz. Maxime Taccardi’nin zaman zaman bazı başka müzisyenlerden destek alarak sürdürdüğü proje artık sadece MT’nin projesi olarak yoluna devam ediyor. Müziğe, dinlere, insanlığa, hayata ve aklınıza gelebilecek birçok şeye başkaldırı niteliğindeki eserler, ürkütücülük seviyesini arttırarak işitsel bir saldırı aygıtı olarak kullanılıyor MT kişisi tarafından. 31 Mayıs 2019 itibarıyla yayınlanan “Démonologue”, K.F.R oluşumunun black metal tarafından ziyâde dark ambient tarafını temsil etmesiyle öne çıkıyor. Kendisiyle aynı gün yayınlanan diğer albümde olduğu gibi bu albümde de birtakım notlar bulunuyor ve notlardan biri, davul kayıtlarında insan kemiklerinin kullanıldığı… Şaşırdım mı? Tabii ki hayır.
“Démonologue” girişten de tahmin edebileceğiniz üzere epeyce tekinsiz seslerin cirit attığı, cehennem tasvirlerinin işitsel düzlemdeki yansıması ayarında bir eser. Yapımın belirli bölümlerinde çeşitli ritimler bulunsa da asıl omurgayı çok katmanlı, garip ses efektleri oluşturuyor. Maxime’in vokal yaptığı bölümler, atmosfer yeterince gergin değilmiş, işitilen sesler yeterince tat kaçırıcı değilmiş gibi yapımın daha da katlanılmaz derecede ürkütücü hâle gelmesini sağlıyor.
Biraz klişe bir albüm ismi olmasına karşın (Demon+Monologue) yapımda yaratılan havanın ve parçaların bu klişeliği silip süpürdüğünü rahatlıkla söyleyebilirim. Hele işin bir de dini taraflarını irdeleyip her insanın bir şeytanı olduğu söylencelerini düşünmeye başlarsanız, yatağa uzandığınızda uykuya dalma sürenizin uzaması gayet mümkün.
K.F.R’nin her bir albümü ayrı bir tecrübe olduğu için bunu bir müzik eseri olarak değil de işitsel bir deneyim olarak ele alıp dinlemenizi öneriyorum. Yapımın içinde yakalayabileceğiniz melodi, rif ve benzeri müziğe dair vurucu etmenleri bulmanızın pek mümkün olmadığını da baştan belirteyim, “49 dakikamı çaldın,” demeyin sonra.
Ancak bu 49 dakikanın hatırı sayılır bir kısmında bulunan efektleri, az önce söylediğim bol katmanlı ürkütücü unsurları duyabilmeniz için yapıma şans vermenizi öneririm. Bu aralar benzerine pek denk gelinmeyecek bir eser, o bakımdan da değerli bana kalırsa.
Loading ...