Yazıma başlarken, 10 yıldır hiçbir ENTHRONED albümünü incelememiş oluşumuzdan dolayı duyduğum şaşkınlığı dile getirmek istiyorum. “Tetra Karcist” albümünden bu yana haberdar olduğum grubun bir albümünü bile incelememiş oluşumuz hem bizim adımıza ayıp hem de bizim aracılığımızla grupla tanışabilecek kitleler adına bir kayıp.

Ne mutlu ki grubun yeni albümü “Cold Black Suns” imdadımıza yetişiyor ve bize bu utanca bir son verme şansı tanıyor. Sevindirici olansa, ENTHRONED eksikliğimizi böylesine dehşet bir albümle sonlandırıyor oluşumuz.

“Tetra Karcist” albümüyle birlikte Nornagest kişisinin Sabathan’ın yerini alması, kimilerine göre ENTRHONED’un başına gelen en güzel şeydi. Önceden kustuğu MARDUK ve DARK FUNERAL’vari black metal zehrini “Tetra Karcist” ile birlikte bir nebze daha sofistike bir düzleme çıkaran grup, “Pentagrammaton” ve “Obsidium” ile bu “farklı” karanlık anlayışını sürdürmüş; sürat ve hışmını bir miktar törpüleyerek yerlerine daha Şeytani, daha kötücül bir karanlık koymuştu. Bak yazıyorum yazıyorum, bir yandan da “Ulan baştan aşağı bildiğim albümler, ben neden incelememişim bunları?” diye kendimi sorguluyorum. Her neyse, biz konumuza dönelim.

En önemlisi bu olmak üzere gerçekleştirdiği çeşitli eleman değişiklikleri sonucunda giderek daha “düşünen adamın black metali”ne dönüşen ENTHRONED, beri yandan hayvanlığı, puştluğunu da elden bırakmadı tabii. Sertleştiği, öfke kontrolünü kaybettiği anlarda gerçekten de yeryüzünün en sert black metal gruplarından birine dönüşen ENTHRONED, bana nedense son dönem Yunan black metal gruplarını anımsatan ağır bir karanlık ile “Diabolus Interium” dönemi DARK FUNERAL’ı karıştıran bir bağlam sunuyormuş gibi geliyor. Albümü dinlerken bazı yerlerde grubun doom tempolarına indiğini ve gizli gizli planlar yaptığını, hızlandığında ise bu hain planları uyguladığını ve kan döküp can aldığını hissediyoruz. Misal bir “Smoking Mirror”ın 1.55’e kadar bu planları yapıp ardından binlerce bıçakla düşmanına saldırması bence en iyi bu şekilde açıklanabilir.

“Cold Black Suns”a dair en müthiş şeylerden biri, ENTHRONED’un albüm boyunca pek az yerde tahmin edileni yapması, pek az yerde formüllere bağlı kalması. “Cold Black Suns” ne bir melodik black metal albümü ne tam anlamıyla bir raw black metal albümü ne de avangart tatlar barındıran bir black metal albümü. Burada çok daha genel, çok daha şemsiye bir black metal anlayışı var ve grubun bunu beklenen şeylerle değil, büyük oranda kendi kabuğunu kıran fikirlerle gerçekleştirmesi takdire şayan.

Albüm “Tetra Karcist”in girişindeki “Ingressus Regnum Spiritus” benzeri, intromsu bir şarkı olan “Ophiusa” ile açılıyor. Bu şarkı albümün tedirgin edici, işkillendirici havasını ilk andan belirliyor ve sonra gelen her şey bu habis, nahoş ruh hâli üzerine kuruluyor. ENTHRONED her şeyi önceden planlamış ve beklemeye geçmiş dişi bir örümcek gibi sabrının, emeğinin karşılığını alıyor ve ağına takılan her şeyin üzerine bir anda çörekleniyor.

Gelgitler, duygu değişimleri, yükselme alçalmalar, çalkantılarla dolu “Cold Dark Suns”ın kapanışını yapan 9 dakikalık “Son of Man” de günümüzde ENTHRONED’un da dahil olduğu az sayıdaki black metal grubu tarafından kotarılabilecek, altında kalkılabilecek dramatiklikte bir şarkı. Sözlerine hiç bakmasanız bile ENTHRONED’un insanlık tarihini ilgilendiren bir trajediden bahsettiğini, insanlığın kanlar içinde kalacağı bir geleceğin nasıl ortaya çıktığını resmettiğini hissedebiliyorsunuz. Müthiş bir tansiyon yükseltme, dehşet verici bir tutku, gözü dönmüş bir içselleştirme…

“Cold Dark Suns” tüm bu özellikleri, karanlıkları ve çirkinlikleri sebebiyle bu yılın en özel black metal albümlerinden biri olmayı başarıyor. Kesinlikle herkese göre değil, daha geleneksel black metal anlayışlarına aşina olanların itici, sevimsiz bulabileceği; karanlığın gizemlerini, hiç aralanmamış dehlizlerini merak edenlerinse adeta tahrik olurcasına, salyalarını tutamadan benimseyebileceği bir çalışma.