Oğuz Sel

Bir albüm kapağı, kaç fobiyi tetikleyebilir, hiç düşündünüz mü? “Hic Regnant Borbonii Manes” benim tespit edebildiğim kadarıyla altı farklı fobiyi tetikleyebiliyor. Tepede uçan kuşlarla başlarsak kafadan bir ornitofobimiz var. Yoğun, bol katmanlı bulutlar nefofobi tetiklemesi için gayet uygun. Yalnızlığı çağrıştırmasıyla otofobi ve yüksek olmasıyla akrofobiyi tetikleyebilen yapıyı da katalım işin içine. Sühnopfer’i temsil eden ters haç görünümlü sembol de pekâlâ storofobiyi tetikleyebilir. Ama asıl bomba, albümün isminde geçen “Borbonii” kelimesiyle patlıyor ve varsa Frankofobi sahipleri, albümden koşarak uzaklaşıyor.

Bu sayfalarda adını bolca andığım Aorlhac’ın son albümünde baget sallayan Ardraos’u ve tek kişilik projesi Sühnopfer’i bilmiyordum açıkçası. Sizin de tahmin edeceğiniz video stream platformlarında “Hic Regnant Borbonii Manes” albümünden şarkılar, parça parça yayınlanmaya başladığında hem oluşumdan hem de oluşumun tek kişilik dev kadrosu kıvamındaki Ardraos’un maharetlerinden haberdar olabildim. Telli ve vurmalı çalgıları gayet başarılı kullanmakla kalmayıp bir de vokal yapabilen müzisyen, Sühnopfer’i 2001 yılından beri devam ettiriyor. Bourbon Hanedanı’na hayranlığını bulduğu her fırsatta dile getiren, sırtına kocaman bir dövmesini bile yaptıran sanatçı, oluşumu da bu minvalde sürdürüyor.

Sühnopfer, Aorlhac ve kısa süre önce buralarda kritiğini okumuş olacağınız Véhémence gibi bol melodili, Orta Çağ black metali yapıyor. Bunu yaparken de ciddi bir enerji patlaması yaratıyor; nefes aldırmayan davullar, üzerinde çok emek olduğu anlaşılan bol işçilik içeren gitarlar, bazı parçalarda zaman zaman karambole doğru kaysa da genellikle iyi kompozisyonlar “Hic Regnant Borbonii Manes”in özeti niteliğinde. Adı geçen grupların bazılarının yaptığı gibi Bourbon Hanedanı’nın anısını yaşatmak veya o yılları dinleyiciye müzikal yönden hissettirmek için birtakım ses kesitleri ya da efektleri kullanmayan Ardraos, bunun yerine kayıtları eski şapellerde yaparak atmosferin gerçekçi olmasını sağlıyor. Merak edenler olursa grubun Facebook sayfasında gerçekten ilginç ayrıntılar var; herifin olayı “Albümü yapayım, geçeyim,”den ziyade hissettiklerini, müzikal bağlamda müzikseverlere ulaştırabilmek, bu çok belli.

Müzisyenlik ve enstrüman kullanımı konusunda benden yıldızlı pekiyi alan sanatçının albüm içerisindeki tek eksiği, bazı parçaları melodik ve akılda kalıcı şekilde tasarlayıp bazılarını ise tarama gitarlara yaslayarak zaten çok da yeterli olmayan melodik unsurları gölgelemesi. Bir de daha önce başka albümlerdeki şarkılar için çok defa söylediğim çok iyi fikirlerle, o kadar da iyi olmayan fikirlerin bir arada kullanımı var. Bunun en iyi örneği de “Je vivroie liement”.

Parçanın ilk yarısı başka, diğer yarısı başka ve çok iyi. Hani üzerinde uğraşılsa daha farklı bir yol bulunabilir miydi bilemiyorum; belki bir tıkanıklık yaşanıp da kurgu bu şekilde hazırlanmış olabilir. Vokal noktasında da iyi iş çıkaran müzisyen, koro vokaller konusunda ise Aorlhac’ın vokallerinden sorumlu olan Spellbound’dan yardım almış.

Yer yer marş havasına bürünen, yer yer dinleyenin içini kıpır kıpır eden “Hic Regnant Borbonii Manes”in kendi kulvarında “Par le sang verse” gibi bir rakibi varken sene sonu listelerinde işi zor ama türün meraklıları için yapımın iyice olduğunu belirtmek gerek. Eğer saf karanlığın, kötücül enerjinin hâkim olduğu black metal albümleri yerine bu tarz müzikle ufak çaplı bir tarihi bir yolculuğa çıkmayı arzu ediyorsanız, yapıma mutlaka şans verin.