Geri dönmek ile ölümden dönmek arasındaki kalın bir çizgi var. POSSESSED’in durumunda buna pek geri dönmek denemez aslında. Grubun inanılmaz şekilde 33 yıl aradan sonra çıkardığı yeni albümünü konuk ediyoruz bugün.
Ben daha 5 yaşındayım düşünün; o kadar eski zamanlardan bahsediyorum.
“Seven Churches” ile death metal kavramının yaratılmasın büyük rol oynayan ve bu sayede efsane statüsüne yükselen POSSESSED, 1986’da çıkan “Beyond the Gates”in ardından ara ara başını çıkarmış, kadro değişikliklerine gitmiş, festivallerde çalmış ancak çok ama çok uzun bir süre yeni albüm yapmayı düşünmemişti. Belki de düşünmemişti, ancak bugüne dek fırsat bulamamıştı.
Şu an elimizdeki POSSESSED elbette ki 33 yıl öncesinin POSSESSED’i değil; grubun ilk iki albümünü çıkaran kadrodan sadece vokalist Jeff Becerra var ve onun sağdan soldan toparladığı müzisyenlerle oluşan bir POSSESSED’le karşı karşıyayız. Tabii burada önemli olan POSSESSED adı altında bir şey çıkarılmış olması ve grubun bildiğimiz özüne yakışır bir şey sunulması.
Peki Becerra ve yanındaki gencolar bu minvalde bir şey yapmışlar mı?
Evet yapmışlar. Hem de nasıl yapmışlar…
“Revelations Of Oblivion” her şeyiyle mükemmel bir ölümden dönüş albümü. Prodüksiyon, besteler, icralar, tutku, iştah; her şey ama her şey zehir saçıyor, pislik kusuyor, kötülük akıtıyor. Bu noktada Jeff Becerra’ya her türlü övgüyü, takdiri sunmak gerekiyor. 1989’da yaşanan bir soygun sırasında vurulan ve belden aşağısı felç olan Becerra, bu hâliyle death metale olan aşkını dindirmemiş, büyüttükçe büyütmüş ve yıllar sonra böyle bir albümle karşımıza çıkmış durumda.
Death metalin yaratılmasında pay sahibi olan 3-4 kişiden biri olarak gösterebileceğimiz Jeff Becerra, POSSESSED’in 2019 sürümünde de dehşet bir vokal performansı sergiliyor. Grubun thrash ile death metal arası gidip gelen tarzına Lemmy’den ilham alan vokallerini kusan 50 yaşındaki Becerra öylesine istekli ve hissettiren bir perfomans sunuyor ki, altındaki o tekerlekli sandalye adeta bir taht oluyor, onu yukarılara taşıyor. Grubun geri kalanı da POSSESSED’in zamanında yaptıklarını çok iyi özümsemiş ve grubun bunca zaman sonra nasıl bir albüm çıkarabileceğini çok iyi öngörerek, hesaplayarak, planlayarak sanki 33 yıl değil de 3 yıl geçmiş, “Revelations Of Oblivion” 1989’da çıkmış gibi bir ruh hâlini yansıtıyorlar.
Albüme dair en önemli konulardan biri prodüksiyonun çiğliği. Sonuçta Nuclear Blast’ten çıkan bir albümden bahsediyoruz, bu yüzden elbette ki bir BLASPHEMY albümü prodüksiyonu falan yok. Lakin gitar tonunun çirkinliği, soğukluğu ve davulun canlılığı POSSESSED karakterinin modern çağda da olanca saflığıyla devam etmesini sağlıyor. Seksenlerde yapılan metalin en sevdiğim özelliklerinden biri, pek çok old-school grubun kullandığı o hafif ekolu, çiğ alto sound’udur. BATHORY’sinden SLAYER’ına, HELLHAMMER’ından bilmem kimine kadar pek çok grupta duyduğumuz bu alto tonları, altoların soldan sağa dolaşılması sırasında “Revelations Of Oblivion”a çok şey katıyor ve saniyesinde old-school, çiğ bir hava veriyor. İşte buna bayılıyorum.
Tabii her şeyin üstünde bahsedilmesi gereken esas konu besteler. Bestelerden sorumlu iki kişiden biri olan Jeff Becerra’nın yanı sıra, GRUESOME’dan Daniel Gonzalez de beste yükünün geri kalanını üstleniyor. Zaten GRUESOME kariyeri DEATH’i emüle etmek üzerine kurulu olan Gonzalez, bu eski usul death metal/thrash metal kırmasını günümüze taşımakta belli ki hiç zorlanmıyor. Şarkılardaki tüm rifler POSSESSED’in bundan 33 yıl önce yazabileceği türde, hiç bugünü umursamayan, günümüzün revaçta dinamiklerine kulak asmayan yapıda işler. Dolayısıyla albümü dinlerken yok efendim nostaljiymiş, yok efendim retrolukmuş, yok efendim seksenler çok rererö muhabbetlerine prim vermeden çatır çatır ilkel death metalimizi dinliyor, pislikle doluyoruz.
“Revelations Of Oblivion”a dair tek şikâyetim, albüm kapağını yapan çok yetenekli ve orijinal çizer Zbigniew M. Bielak’ın kapakta büyük oranda GHOST’un “Meliora”sının mimari şablonunu kullanmış olması. Aslen bir mimar da olan Bielak keşke POSSESSED’in bunca yıl sonra çıkan albümü için çok daha karakteristik, özgün, sembolik bir şey yapsaydı. Biraz cepten yediği ortada ve bundan dolayı hafif buruk olduğumu söylemeliyim. Bunun haricinde “Revelations Of Oblivion”a yönelik herhangi bir şikâyetim yok. Umarım grup bu albümle istediğini alır, Nuclear Blast’in desteğiyle hem mirasını yaşatır hem de ekmek yer, yeni albümler için 3-4 yıldan fazla beklemez.
Kadro Jeff Becerra: Vokal, besteler, sözler
Daniel Gonzalez: Gitar, besteler
Claudeous Creamer: Gitar
Robert Cardenas: Bas, geri vokal
Emilio Marquez: Davul
Şarkılar 1. Chant of Oblivion
2. No More Room in Hell
3. Dominion
4. Damned
5. Demon
6. Abandoned
7. Shadowcult
8. Omen
9. Ritual
10. The Word
11. Graven
12. Temple of Samael
İlkel death metal değil bence bu albüm. Bu çok iyi bir death/thrash albümü olmuş. Cayır cayır eski Devastation,Rigor Mortis, Incubus ( Opprobrium ) filan tadında. Thrash severler mutlaka dinlesin.
Yıl 1988 ya da 89. Üniversitedeyken metalci arkadaşlardan biri yurt dışından bir kaset kaydı getirdi. “Seven Churches” yazıyordu üstünde. Arkadaşım kaseti stereo müzik setine koyarken, bak dedi , şimdiye kadar yapılan en sert müzik ve bundan ötesi yok. Hayranlıkla, biraz da şaşkınlıkla albümü dinlerken, bunun bir devrin başlangıcı olduğunu tahmin bile edemezdik. Türkiyede bu albümü ilk dinleyen birkaç kişiden biri olduğum için mutluyum.
Revelations of Oblivion kesinlikle harika ve dinlemekten inanılmaz zevk aldım.
İnanılmaz müthiş bir albüm. Tam bir kazıma operası gövde gösterisi. Tahta çıkmayı bırak hocam. Ezerim bükerim sizi nidaları…
Kritik güzel albüm şahaser reis. Albümün daha ilk saniyesinde o kadar coşku istek ve özveriyle yapıldığını insanın suratına kallafi bir tokat gibi yapıştırıyor. Canavar gibi bir sound. Umarım yeni bir albüm için bu kadar arayı açmazlar. Bu albümde senelerce başucunda tutulucak gibi yerini aldı.
Albüme notum katıksız 10…🤘
Şarkıların hepsi muhteşem,ruh dolu karizma riff’ler.1ve2. albümlerine göre daha fazla death metal ama herşeyden önemlisi hala eski metal! altta sakin bekleyen bir delilik var albümde,adamı zamanla ele geçiriyor.
@Siyah forma, “altta sakin bekleyen bir delilik var albümde,adamı zamanla ele geçiriyor”
Tanımını yapamadığım ruhu sözlere dökmüşsün kardeş.Aynen katılıyorum.
“..albümü dinlerken yok efendim nostaljiymiş, yok efendim retrolukmuş, yok efendim seksenler çok rererö muhabbetlerine prim vermeden çatır çatır ilkel death metalimizi dinliyor, pislikle doluyoruz.”
Albümle ilgili en güzel şey de bu. Sevdiğimiz ilkel metali taklitçiliğe, nostaljiye, retroluğa kaçmak zorunda kalmayan; onun yerine bu işi bilen, bizzat onu icat eden grup tarafından dinliyor olmak.
Yine güzel şeylerden biri de Jeff Becerra’nın vokali. Tanrının sesine benzediğinden albümü tüketmek çok zevkli. Hakikaten yer yer, örneğin Damned’ın başında Lemmy söylüyor zannediyorum. Bu albümün ardından Seven Churches’ı açtığımda ise geçen otuz küsür yılda vokalin karakterinde hiçbir değişiklik olmadığını görmek çok acayip hissettiriyor. Aynı kadrodan tek kişi devam etmesine rağmen grubun en büyük artılarını kaybetmemiş olması ve bestelerin iyi oluşu Revelations of Oblivion’ı çok iyi bir albüm yapmış.
Albüm kapağı konusuna biraz cepten yendiğine katılıyorum. Meliora’nın çizeri olduğunu bilmeden, aynı kişi olduğunu anladığıma göre doğru bir tanım. Ama yine de çok beğendim. Kırmızı tonları çok güzel yakıştırmış Possessed’a. Büyük ihtimalle bu sene göreceğim en iyi albüm kapağı bu.
Dalgayı çıkarıp masaya vurmak bu…senenin en inanılmaz işlerinden biri…kafayı yiyorum. Bu tarz sound zaten kulaklarımdan boşalma sebebi, adamlar ders niteleğinde kayıt yapmışlar. Kusursuz…
@9yearsago, Thurisaz’ın işleri kaliteli mi ya? 4-5 yıl önce biraz da ergenliğin getirisiyle 3-4 şarkılarını döndürüp dururdum ama diğer işleri hiç ilgimi çekmemişti. Dinlemeye değer derseniz göz atacam bir
@m/, Circadian Rhythm albümlerini tavsiye ederim. Grubu genelde tatminsiz gençler, growl içermeyen ve görece hafif birkaç hit şarkısıyla sahipleniyorlar ama bundan çok daha fazlası var grupta. O kısımlar tarzlarının çeyreği sayılabilir ancak.
Geberiyorum ulan!!Bu nasıl albüm…bu seneyi bırak,2000leri bırak,90lardan beri çıkan en iyi metal albümü olabilir lan bu! kafam da güzel ondan mı böyle y7azıyorum? hayır…albümü loop’a aldım,35imden sonra ilk kez sadece birayla sarhoş oluyorum possessed sağ ol var ol…
Baştan sonra harika bir albüm. Ama özellikle No More Room In Hell – Graven – Damned – Demon – Ritual 5′lisi 1. sınıf Death Metal şarkıları. Davuldaki yankılı tonlar ve gitaristlerin yaratıcı-sürükleyici riff’leri albümün parlayan yıldızları.
Vokalist Jeff Becerra amcamızın bu saf Death Metal vahşetine fazlasıyla hafif ve güçsüz kaçan vokali başka bir grubun başka bir vokalisti yapsa benim için çok büyük sorun olurdu. Ama amcamız zaten 30 yıldır mucize eseri yaşadığından bu sorunu duymazdan geliyorum ve basıyorum 9′u.
Arkadaşlar bizim bildiğimiz Death Metal Brutal vokal ile icra edilir. Evet bu kesinlikle doğrudur. Bu işi sadece hafif kirli clean vokal ile yapmak ise ”göt” ister
Bu ”göte” sahip olmak ise Jeff Becerra’ya nasip olmuştur.
Çelik gibi albüm be. Güne bu albümle başladıysam kötü geçme ihtimali yok. 33 yıl sonra böyle bir şey yapmak daşşşak (evet 3 ş ile) ister. Bize de saygı duymak düşer. Büyüksünüz babalar.
When there’s no more room in hell
The dead shall walk this earth
When there’s no one left to tell
God dies for Satan’s birth
When the churches burn to dust
And the demons rise to kill
When the words all turn to rust
Then hell on Earth is real
When the fire’s never quenched
And the worm, it never dies
When gnashing teeth are clenched
And the mouths all fill with lies
When the churches burn to dust
And the demons rise to kill
When the words all turn to rust
Then hell on Earth is real
I’ll bring you pain
Fire and hell, forever
Into the flames
Sacrifice together
Down into hell
The night devours the day
To see the chasm burn
I will show the way
Like a plague of hell-born death
That steals upon your brain
Crushing out your last breath
We turn the world insane
Like a legion straight from hell
That quells the Christian soul
Like a witch’s blackened spell
All deeds demand their toll
I’ll bring you pain
Fire and hell, forever
Into the flames
Sacrifice together
Down into hell
The night devours the day
To see the chasm burn
I will show the way
Storms of chaos
Free my tormented mind
Hell, death and Satan
We are all so blind
Rise from the fire and beg for your life
Bringing you pain that cuts like a knife
Up from below and taking control
Possessing your mind and eating your soul
Demons rising
No more room in hell
Angels crying
No more room in hell
(9.28/10, Toplam oy: 76)
Loading ...
temiz. verdim 10 puan
İlkel death metal değil bence bu albüm. Bu çok iyi bir death/thrash albümü olmuş. Cayır cayır eski Devastation,Rigor Mortis, Incubus ( Opprobrium ) filan tadında. Thrash severler mutlaka dinlesin.
Yıl 1988 ya da 89. Üniversitedeyken metalci arkadaşlardan biri yurt dışından bir kaset kaydı getirdi. “Seven Churches” yazıyordu üstünde. Arkadaşım kaseti stereo müzik setine koyarken, bak dedi , şimdiye kadar yapılan en sert müzik ve bundan ötesi yok. Hayranlıkla, biraz da şaşkınlıkla albümü dinlerken, bunun bir devrin başlangıcı olduğunu tahmin bile edemezdik. Türkiyede bu albümü ilk dinleyen birkaç kişiden biri olduğum için mutluyum.
Revelations of Oblivion kesinlikle harika ve dinlemekten inanılmaz zevk aldım.
Jeff Becerra sonsuz saygıyı hak ediyor. Cayır cayır bir müzik ve ruh.
İnanılmaz müthiş bir albüm. Tam bir kazıma operası gövde gösterisi. Tahta çıkmayı bırak hocam. Ezerim bükerim sizi nidaları…
Kritik güzel albüm şahaser reis. Albümün daha ilk saniyesinde o kadar coşku istek ve özveriyle yapıldığını insanın suratına kallafi bir tokat gibi yapıştırıyor. Canavar gibi bir sound. Umarım yeni bir albüm için bu kadar arayı açmazlar. Bu albümde senelerce başucunda tutulucak gibi yerini aldı.
Albüme notum katıksız 10…🤘
Yılın en iyi 5 albümüne kafadan girer. Hayvan gibi iyi albüm, fazla söze gerek yok.
Şarkıların hepsi muhteşem,ruh dolu karizma riff’ler.1ve2. albümlerine göre daha fazla death metal ama herşeyden önemlisi hala eski metal! altta sakin bekleyen bir delilik var albümde,adamı zamanla ele geçiriyor.
17.05.2019
@Siyah forma, “altta sakin bekleyen bir delilik var albümde,adamı zamanla ele geçiriyor”
Tanımını yapamadığım ruhu sözlere dökmüşsün kardeş.Aynen katılıyorum.
“..albümü dinlerken yok efendim nostaljiymiş, yok efendim retrolukmuş, yok efendim seksenler çok rererö muhabbetlerine prim vermeden çatır çatır ilkel death metalimizi dinliyor, pislikle doluyoruz.”
Albümle ilgili en güzel şey de bu. Sevdiğimiz ilkel metali taklitçiliğe, nostaljiye, retroluğa kaçmak zorunda kalmayan; onun yerine bu işi bilen, bizzat onu icat eden grup tarafından dinliyor olmak.
Yine güzel şeylerden biri de Jeff Becerra’nın vokali. Tanrının sesine benzediğinden albümü tüketmek çok zevkli. Hakikaten yer yer, örneğin Damned’ın başında Lemmy söylüyor zannediyorum. Bu albümün ardından Seven Churches’ı açtığımda ise geçen otuz küsür yılda vokalin karakterinde hiçbir değişiklik olmadığını görmek çok acayip hissettiriyor. Aynı kadrodan tek kişi devam etmesine rağmen grubun en büyük artılarını kaybetmemiş olması ve bestelerin iyi oluşu Revelations of Oblivion’ı çok iyi bir albüm yapmış.
Albüm kapağı konusuna biraz cepten yendiğine katılıyorum. Meliora’nın çizeri olduğunu bilmeden, aynı kişi olduğunu anladığıma göre doğru bir tanım. Ama yine de çok beğendim. Kırmızı tonları çok güzel yakıştırmış Possessed’a. Büyük ihtimalle bu sene göreceğim en iyi albüm kapağı bu.
Dalgayı çıkarıp masaya vurmak bu…senenin en inanılmaz işlerinden biri…kafayı yiyorum. Bu tarz sound zaten kulaklarımdan boşalma sebebi, adamlar ders niteleğinde kayıt yapmışlar. Kusursuz…
Şimdi haberim oldu, harika bir gelişme oldu bu albüm. Tam da son günlerde kurucu metal gruplarının magnum opuslarını ziyaret etmekteydim.
2019 gerçekten çok verimli bir yıl olacak.
Inter Arma, Lord Vicar ve Waste of Space Orchestra harika albümler çıkardılar bu yıl için.
Opeth yeni bir albüm çıkarıyor.
Deathspell Omega yeni bir albüm haberi verdi.
In Mourning de öyle.
October Tide da yeni bir albüm çıkarıyor.
Yanılmıyorsam Megadeth de yeni bir albüm hazırlığında.
Black Crown Initiate de bir albüm sözü verdi.
Anciients de yeni materyal içeren bir video paylaştı.
Cirith Ungol da bir şeyler yapıyor.
Dordeduh da yeni albüm üzerinde çalıştıkları haberini verdiler. 2019′a yetişir mi bilemem.
Isole yeni bir albüm salacak piyasaya.
Thurisaz pre-production aşamasında olduğunu söyledi, yetişmeyebilir.
Vektor ise yazım aşamasında.
Crypt Sermon da yetişirse bu yıl için ikinci albümlerini salacaklar.
2019 çok iyi bir yıl olacak.
23.05.2019
@9yearsago, Thurisaz’ın işleri kaliteli mi ya? 4-5 yıl önce biraz da ergenliğin getirisiyle 3-4 şarkılarını döndürüp dururdum ama diğer işleri hiç ilgimi çekmemişti. Dinlemeye değer derseniz göz atacam bir
26.05.2019
@m/, Circadian Rhythm albümlerini tavsiye ederim. Grubu genelde tatminsiz gençler, growl içermeyen ve görece hafif birkaç hit şarkısıyla sahipleniyorlar ama bundan çok daha fazlası var grupta. O kısımlar tarzlarının çeyreği sayılabilir ancak.
Geberiyorum ulan!!Bu nasıl albüm…bu seneyi bırak,2000leri bırak,90lardan beri çıkan en iyi metal albümü olabilir lan bu! kafam da güzel ondan mı böyle y7azıyorum? hayır…albümü loop’a aldım,35imden sonra ilk kez sadece birayla sarhoş oluyorum possessed sağ ol var ol…
Baştan sonra harika bir albüm. Ama özellikle No More Room In Hell – Graven – Damned – Demon – Ritual 5′lisi 1. sınıf Death Metal şarkıları. Davuldaki yankılı tonlar ve gitaristlerin yaratıcı-sürükleyici riff’leri albümün parlayan yıldızları.
Vokalist Jeff Becerra amcamızın bu saf Death Metal vahşetine fazlasıyla hafif ve güçsüz kaçan vokali başka bir grubun başka bir vokalisti yapsa benim için çok büyük sorun olurdu. Ama amcamız zaten 30 yıldır mucize eseri yaşadığından bu sorunu duymazdan geliyorum ve basıyorum 9′u.
Arkadaşlar bizim bildiğimiz Death Metal Brutal vokal ile icra edilir. Evet bu kesinlikle doğrudur. Bu işi sadece hafif kirli clean vokal ile yapmak ise ”göt” ister
Bu ”göte” sahip olmak ise Jeff Becerra’ya nasip olmuştur.
02.07.2021
@Erhan, ne zamandır aklımdan çıkmış. Bitiyorum bu albüme. Daha açmadan heyecanlandım şimdi bu yorumu görüp hatırlayınca.
Çelik gibi albüm be. Güne bu albümle başladıysam kötü geçme ihtimali yok. 33 yıl sonra böyle bir şey yapmak daşşşak (evet 3 ş ile) ister. Bize de saygı duymak düşer. Büyüksünüz babalar.
Ne albüm be
Jeff Becerra felçli değil sadece daşşşaktan yürüyemiyor
19.05.2023
@Yiğit, site tarihinin en iyi yorumu
19.05.2023
@Canoir, +1
When there’s no more room in hell
The dead shall walk this earth
When there’s no one left to tell
God dies for Satan’s birth
When the churches burn to dust
And the demons rise to kill
When the words all turn to rust
Then hell on Earth is real
When the fire’s never quenched
And the worm, it never dies
When gnashing teeth are clenched
And the mouths all fill with lies
When the churches burn to dust
And the demons rise to kill
When the words all turn to rust
Then hell on Earth is real
I’ll bring you pain
Fire and hell, forever
Into the flames
Sacrifice together
Down into hell
The night devours the day
To see the chasm burn
I will show the way
Like a plague of hell-born death
That steals upon your brain
Crushing out your last breath
We turn the world insane
Like a legion straight from hell
That quells the Christian soul
Like a witch’s blackened spell
All deeds demand their toll
I’ll bring you pain
Fire and hell, forever
Into the flames
Sacrifice together
Down into hell
The night devours the day
To see the chasm burn
I will show the way
Storms of chaos
Free my tormented mind
Hell, death and Satan
We are all so blind
Rise from the fire and beg for your life
Bringing you pain that cuts like a knife
Up from below and taking control
Possessing your mind and eating your soul
Demons rising
No more room in hell
Angels crying
No more room in hell
02.09.2024
@BK, Becerra çok büyük adamsın çok.