Ezen, süründüren, duvardan duvara vuran death metalin sevilen isimlerinden FATHER BEFOULED’la birlikteyiz bugün. Atlantalı grup, 10 yılı aşan kariyerinin en çok öne çıkan işini 2017’deki “Desolate Gods” ile sunmuş, o yılın underground ortamlarının konuşulan isimlerinden biri olmuştu.

INCANTATION, DISMA, FUNEBRARUM, kısmen de IMMOLATION ve DEAD CONGRAGATION gibi grupların sevenleri tarafından benimsenecek türde karanlık ve kastırmalı bir müzik üreten FATHER BEFOULED, bu EP’de de müziği, sound’u, şusu, busu, her şeyiyle bir Dark Descent grubu olduğunu cümle âleme gösteriyor.

Beklendiği gibi aşırı derecede boğuk ve derinden bir vokal ve bu vokalin arkasında gürüldeyen, guruldayan çamur gibi tarama rifler, löngür löngür baslar ve leş bir davulla şekillenen FATHER BEFOULED müziği; her şeyiyle karanlık ve boğucu olmak üstüne kurulan bir yapıya sahip. DEMILICH kadar karambol olmasa da Finlandiya’nın ceset kokan hırıltılı, bulanık death metal kimliğini anımsatan bir iş ortaya koyan grubun, “Holy Rotten Blood”da “Desolate Gods”daki beste karakterini sürdürdüğünü görüyoruz.

Blast beat’le tepişen, pata küte dalan şarkıların bir anda tempo düşürüp can çekiştiği, yahut sürünerek başlayan şarkıların bir anda depara kalktığı EP’de, FATHER BEFOULED’un kırçıllı gitar tonu ve lanet gibi üzerimize çöken atmosferiyle birlikte 23 dakika boyunca içinden çıkılmaz bir karanlığa giriyoruz.

EP’nin prodüksiyonu albümdekine oranla biraz daha canlı ve organik. Bu sayede grup daha bir ete kemiğe bürünüyor ve vermek istediği çileyi, ölümü daha bir etkili veriyor. Şarkılardan öne çıkan söylemek mümkün değil, zaten her biri ortak bir hedefi amaçlayan bir anlayışın parçaları ve birini severseniz hepsini severseniz gibi bir durum söz konusu. Yine de albüme adını veren şarkıyı ve çok fazla dinamiği içinde barındıran “Christ’s Iniquity”yi daha bir sevdiğimi söyleyebilirim.

“Çirkinlik daha ne kadar yüceltilebilir?” sorusuna cevap vermek için doğan, üstelik bir de sakat doğan FATHER BEFOULED, “Holy Rotten Blood”da kendi ızdırabını bize geçirmek adına her şeyi yapıyor.

Eğer “Dark Descent’ten babam çıksa dinlerim” diyorsanız veya çamurlu, leş, can çekişen death metali seviyorsanız bu EP’yi de pekâlâ sevebilir, yaza girmeye hazırlandığımız şu aydınlık günleri zift gibi karaltabilirsiniz.