Süpergrupların her zaman işlemediği, çoğu zaman “meh” düzeyinde kaldığı hepimizin malumu. Çoğu zaman sadece kadrodaki isimlerin değerinden ekmek yemeye çalışan bu tür girişimler, yıldız isimlerden kurulu ama takım oyunu oynayamayan futbol kulüplerini hatırlatmaktan öteye geçemiyorlar.

MORBID ANGEL, MAYHEM, CRYPTOPSY gibi dev isimlerin eski ve mevcut elemanlarından kurulan VLTIMAS bu tür süpergruplardan biri değil. MORBID ANGEL’la bağlantılı olarak son yıllarda epey kekremsi tatlar sunan David Vincent sebebiyle bazı kesimlerin kuşkuyla yaklaştığı VLTIMAS, neyse ki tüm bu endişeleri yerle bir eden mükemmel bir işle karşımızda.

“Biz aykırılar, görülmemiş bir büyüyü gözlerinizin önüne sereceğiz” sözleriyle başlayan ilk şarkıyla amacını açıkça belli eden grup, albüm boyunca en ufak bir taviz kırıntısına yer vermediği hayvan gibi bir death metal sunuyor.

Vincent’in kükremeleri zaten her daim içimizi ısıtan, kanımızı kaynatan güzellikteydi. Bunun yanına CRYPTOPSY ile destanlar yazan Flo Mounier’in davul becerileri ve MAYHEM’deki sıra dışı rif karakteriyle öne çıkan Blasphemer’ın da gelmesiyle VLTIMAS adeta başarısız olması imkânsız bir formüle dönüşüyor. Şimdi bunun nedenlerine gelelim.

Bir kere olayın temelinde Blasphemer var. MAYHEM’in “DMDS” sonrasındaki sound evriminde çok acayip kapılar açan “Grand Declaration of War”daki sıra dışı, alışık olunmadık rif ve beste karakterini şekillendiren Blasphemer, VLTIMAS için de tüm karanlığını gözler önüne seriyor. Albümü dinlerken acımasızca yardıran ve death metal ile black metal arasında mekik dokuyan gitarlara maruz kalıyor, davulun cezalandırıcı tavrı ve vokalin dominant karakteriyle savrulup gidiyoruz.

“Something Wicked Marches In” ile ilgili en önemli konu ise albümün işi bilen ellerden çıktığını hissettirmesi. Şarkıların giriş ve gelişme kısımlarındaki ustalık, muhtelif yerlerdeki değişimlerde hissedilen kendine güven ve tecrübe, albümü dinlemeyi gerçek bir keyfe dönüştürüyor. Misal “Monolilith”in aşırı karakterli girişi ve akabindeki stacatto verse rifinin ardından taramalarla coşması, David Vincent’in çeşitli vurgularla oraya buraya ufal şovlar serpiştirmesi falan cidden tanık olunası şeyler. Bunun üstüne bir de akılda kalıcı ve yaratıcı rif yazımı eklenince, insanın “ulan bunlar konserde de manyaktır” diye düşünesi geliyor.

Hepsi bir araya geldiğinde “Something Wicked Marches In” yılın dinlemesi en zevkli death metal albümlerinden biri oluyor. Her şeyi yerli yerinde, çatır çatır, dayak gibi blackened death metal ve her şeyi daha bir değerli kalan ustalık, tecrübe, iş bilirlik.

“Something Wicked Marches In” kendi adıma yılın en iyi sürprizlerinden biri ve yıl içinde de sık sık başvuracağıma da emin olduğum bir eser.