Hollanda’nın death metale olan katkılarını burada saymakla bitiremeyiz. PESTILENCE, ASPHYX, SINISTER, GOREFEST, THANATOS, HAIL OF BULLETS, GOD DETHRONED, niceleri…

Uluslararası bilinirlik anlamında bu gruplar arasına adını yazdıramasa da, ülkeden çıkan daha pek çok kalburüstü death metal grubu mevcut. PHLEBOTOMIZED bunlardan biri, ACROSTICHON bunlardan biri, ANTROPOMORPHIA bunlardan biri.

1993’teki nefis EP’leri “Necromantic Love Songs” ile dikkatleri üzerine çeken grup; sapıklık, ölü sevicilik, gore ve okült tatlar çerçevesinde sunduğu müziğini 2009’daki yeniden birleşmesinin ardından istikrarlı şekilde sürdürüyor. İçine belirli oranda melodi yedirilmiş tarama gitarlar ve gergin hissiyat üzerinden ilerleyen müzikleri, yeni albümleri “Merciless Savagery” ile bir kez daha ortalamanın üzeri karakterde karşımıza çıkıyor.

2017’deki “Sermon ov Wrath” ile kariyerinin en iyi albümlerinden birini yaratan ANTROPOMORPHIA, “Merciless Savagery”de de bu trendi devam ettiriyor. Albümde zehirli, gümbür gümbür bir death metal ve her ne kadar daha önce duymadığımız türde bir şey sunmasalar da ANTROPOMORPHIA ne yaptığını, ne yapabileceğini ve bunu gerektiği şekilde süslemesini iyi biliyor.

Grup armonik taramaları gayet güzel yapıyor ve şarkılar büyük oranda bu formül üzerinden ilerlese de “Wailing Chorus ov the Damned”in başında olduğu gibi sakin görünen ancak tedirgin de eden dokunuşlar da yapabiliyorlar. Yine de, sonuçta albüm kapağına dümdüz vajina basan bir gruptan bahsediyoruz; bu yüzden olayın yüzde 90 kadarı her türlü pislik, çirkeflik, itlik kopukluktan ibaret.

Death metal konusunda Hollanda’ya güveniyorsanız, “Merciless Savagery” bu güveni sarsmayacaktır. ANTROPOMORPHIA hem müzikal hem görsel hem de yaklaşım olarak death metali tüm çıplaklığıyla sergileyen bir grup ve dozunda sapkınlıkları ile pek çoklarının hoşuna gidecek bir iş sunduklarını söylemek mümkün.