İngiltere’den çıkan en önemli death metal albümü muhtemelen CARCASS – “Heartwork”tür. Öyle değil midir? Bilmiyorum, belki de değildir. BOLT THROWER’ından BENEDICTION’ına pek çok death metal grubu, üzerinde güneş batmayan imparatorluktan bizlere seslendi, seslenmeye devam ediyor.

Death metalin de diğer tüm türler gibi zaman içinde modernize olduğu düşünüldüğünde, türün eski ile yeniyi harmanlayan örnekleri de dinleyici kitlesi içerisinde elbette ki kendi karşılığını buluyor. Son dönemde adını güçlü şekilde duyuran Birleşik Krallık gruplarından biri de ilk albümü “Animus” ile güçlü bir çıkış yapan Gallerli grup VENOM PRISON.

Aslen Rus olan kadın vokalistleri Larissa Stupar öncülüğünde çok değişken ve zengin bir death metal sunan VENOM PRISON, ilk albümün ardından çıktığı pek çok turnenin ardından hayranlarınca merakla beklenen yeni albümünü nihayet çıkardı.

Budizm’de doğum, ölüm ve yeniden doğuşu içeren sonsuz döngüyü ifade eden “Samsara”, VENOM PRISON’ın ilk albümdeki çıkışını ivmelendirerek devam ettirdiği bir diğer çalışma. Albümü başlattığınız andan itibaren anında fark edeceğiniz başlıca konu, VENOM PRISON’ın aşırı derece çok yönlü bir death metal icra ediyor oluşu. Ne retro, ne modern, ne slam, ne brutal, ne melodik, ne herhangi bir şey… VENOM PRISON’ın death metalini bir sıfatla nitelemek gerçekten zor. Adamlar (ve kadın) bir şekilde çok makro düzeyde, ama bir o kadar da kendi içine kapalı bir death metal yapmayı başarıyorlar.

Bu noktada tehlike arz eden durum, grubun bu belli bir doğrultusu olmayan death metal karakterinde kimliksiz, kişiliksiz bir yöne kaymaya meyilli olması. Gerçekten de grubu dinlerken aklınıza “şuna benziyor, şuna da benziyor” gibi düşünceler pek fazla gelmiyor. Aynı zamanda bölüm bölüm başka bir şeylere benzetmek de pek kolay değil. VENOM PRISON hem çok genel hem de çok genişleyebilir bir müzik yapıyor.

Bu noktada karşımıza iki ucu farklı yansımalar sunan bir şey çıkıyor. Bir yanda grubun müziğini dopdolu, heyecan verici bulabilecek bir kitle varken, bazıları da sunulan bu şeyi amaçsız ve dağınık olarak niteleyebilir. Özellikle ilk dinlemelerde bu şekilde düşündürtme potansiyeli taşıyan “Samsara”nın, sonraki dinlemelerle birlikte amaçladığı haşinliği daha bir anlaşılır hâle getirdiğini görüyoruz. Şahsen ben şu noktada oluşmuş, tamamlanmış bir VENOM PRISON sound’u olduğunu düşünmüyorum, ancak grubun gayet genişleyebilir ve kendini bir kimliğe oturtabilecek bir yapısının olduğunu da açık şekilde görüyorum.

Gruba baktığımızda özellikle gitarların tüm müziği domine ettiğini görüyoruz. Rif olmakla olmamak arasında seyreden gitar bölümlerinin önünde böğüren Larissa kardeşimiz de VENOM PRISON’ın ismiyle müsemma olması adına tüm zehrini kusuyor ve gerçekten de başarılı bir o-performans ortaya koyuyor. Özellikle dramatik yönü daha ön planda olan “Sadistic Rituals” gibi şarkılarda gitarla birlikte yükseldiği, iyice çığlık boyutuna taşıdığı vokalleri, dinleyiciye ve muhtemelen kendisine acı veriyor, hırpalıyor.

“Samsara” dinlemesi zevkli bir albüm. İçinde çok fazla şey oluyor ama tüm bu olanlar bir çorba olmak yerine şizofreni hastası bir death metal özelinde sunuluyor. Bilindik bir türün beklenmedik dinamiklerle sunulduğu bu albümü death metalin her türünü sevenlere rahatlıkla önerebilirim.