Metalin engin türler deryası içerisinde sonuna -core eklenen pek çok alt tür var. Deathcore ve metalcore bunların başlıca örnekleri olsa da, arada sırada bu eki alan başka türler de çıkabiliyor karşımıza. Thrashcore, noisecore gibi daha kabul edilebilir ifadelerin yanında, black metal ile core unsurları harmanlayan gruplara seyrek de olsa blackcore dendiğini üzülerek görmüşlüğüm var.

Bugün konuk ettiğimiz İzmirli KNELL, olayı iki ana core başlıkta değerlendiren, epey yeni bir oluşum. Kadrosunda deneyimli isimler de barındıran KNELL, büyük oranda ağır tempolu bir deathcore ile kendilerinin de ifade ettiği ve hakikaten bu tanıma uyan, kapkaranlık bir doomcore yapıyorlar.

Bu şekilde söyleyince kimilerine tuhaf gelebilir, lakin KNELL’in müzikal karakteri hakikaten de bu ifadenin altını doldurmayı başaran cinsten. Son derece karanlık, gayet yavaş bir deathcore kimliği üzerinden yürüyen grup, bu tarafıyla doom metal denebilecek ancak core tarafın çok daha baskın olduğu bir kimliğe bürünüyor.

Yine de KNELL veya başka bir grubu mutlaka bir alt başlık altında anmamız gerekmiyor elbet. Daha genel anlamda baktığımızda grup gümbür gümbür bir ezicilik amacı güden, atmosfer tarafı güçlü bir müzik yapıyor. Sadece bu özet bile KNELL’in duruşunu yansıtmak adına büyük oranda yeterli.

Daha önce yayınlanan “Where I Suffer” single’ıyla tanıştığımız KNELL, kısa süre önce çıkan ilk EP’si “Jactura”da ilk single’ın bunaltıcı havasını devam ettiren bir müzik sunuyor. Kükreyen bir vokal, kafamıza kafamıza vuran ve çoğu yerde unison rifler çalan gitar ve davul ve tümünü bir başlık altında toplayan bir karanlık. 21 dakikalık EP’de “Devil Exiled”da artan dinamizm ve daha bir death metale kayan olaylar dışında neredeyse her an mevcut bir buhran, daralma, gerginlik hissi var. Gitar tonunun boru gibi oluşu ve vokalin son derece tok icra edilmesi, KNELL’in tehditkârlığını artırıyor.

EP’yi özetlemek adına bence en açık referanslar, atonal ve poliritmik tarafı hiç olmayan, çok daha lineer bir “Koloss” dönemi MESHUGGAH atmosferi ile “Mark of the Blade” tarzı WHITECHAPEL olarak ifade edilebilir. KNELL’in müzikal duruş ve tavır olarak MESHUGGAH ile benzeştiği pek az şey olsa da, EP’deki havayı biraz “Koloss”un soğuk mekanikliğine benzettim. Aynı şekilde deathcore’un ağır ağır icra edilmesi babında da “Mark of the Blade” bence iyi bir referans.

“Jactura”nın en çok öne çıkan şarkısı bence ilk single “Where I Suffer”. Şarkının girişinde oluşturulan tedirgin edici soğukluk gerçekten nefis. Akabindeki patlama ile birlikte başlayan ve adeta üzerimize kusulan öfke de EP’yi daha hatırlanası ve değerli kılan başlıca ögelerden. EP’nin genel kimliği düşünüldüğünde, KNELL’in dinamizmini ve heyecanını korumak, hatta artırmak adına ileride biraz daha değişken besteler yapmayı deneyebileceğini düşünüyorum. EP olarak sunulduğunda ağır tempolu deathcore sırıtmıyor, ancak uzun metrajlı bir düzlemde şarkıların ayrıştırılabilir olması ve ömürlerinin uzaması için grup biraz daha varyasyonlu besteler yapma yoluna gidebilir.

“Jactura” KNELL’le tanışmak adına gayet iyi bir ilk intiba. Deathcore’un coşkulu, hardcore dancing’li tarafından ziyade daha ölümle cebelleşen, ızdıraplı tarafını seviyorsanız göz atmanızda yarar var. KNELL umut vadeden, ileriye dair heyecan ve adrenalin yaratma potansiyeli olan bir grup. İzmir ve ülke metaline hayırlı olsun.