Apofeni; birbiriyle alakasız şeyler arasında bağlantılar ve anlamlar kurma yanılgısını ifade eden psikolojik bir rahatsızlık. Bu durumdaki kişiler anlamsız, tamamen rastgele verileri birbiriyle ilişkilendirip anlamlı olduğunu düşündükleri örüntüler çıkarıyor, hayatı hem kendileri hem de çevrelerindeki insanlar için cehenneme çeviriyorlar.

NECROPHAGIST ve OBSCURA başta olmak üzere bir dolu projeden tanıdığımız Hannes Grossmann, takip edenlerin bildiği üzere metal dünyasının teknik death metal departmanının en donanımlı ve üst düzey davulcularından biri. Normal şartlarda bu tarz müzisyenler solo proje başlattıklarında genelde alışık olunan tarzlarından farklı şeyler deniyorlar. Deli gibi metal çalan gitaristlerin solo albümlerinde blues çaldığına, kendi grubunda onun bunun çocuğu kitapsız bir godoş gibi böğüren vokalistlerin neredeyse country’ye kayan solo çalışmalar sunduklarına şahit olabiliyoruz.

Hannes Grossman ise eve iş getiriyor ve çok büyük oranda teknik death metal davulculuğundan oluşan grup kariyerini, solo bağlamda da teknik death metal sularında sürdürüyor.

İyi de yapıyor.

Başlığa dönecek olursak, teknik death metal gruplarının bu sofistike, iç içe geçmiş müziği zaman zaman psikolojik rahatsızlıkları konu ederek kullandıklarına, bildiğimiz anlamda belirli rahatsızlıklardan bahsetmeseler de rahatsız, hasta, sorunlu zihinleri müziklerine taşıdıklarına pek çok kez tanık olduk. Grossmann da “Apophenia”da bu tarz bir şey yapıyor ve sarmallar hâlinde dönüp duran gitarlar, savaş hâlindeki davullar ve farklı yapıda vokaller ile insan zihninin karanlık örüntüleri arasında savrulup duruyor.

Albümde Jeff Loomis, Marty Friedman, Christian Münzner gibi önemli konuklar yer alıyor. Onun dışında Hannes’in grubu olduğu gibi ALKALOID grubundan meydana geliyor. Yani kısaca ALKALOID, bir bütün hâlinde Hannes Grossmann’ın solo grubunun da ta kendisi. Tek fark, bestelerin Grossmann tarafından yapılması.

Teknik death metal, özellikle de günümüzdeki kimi örnekleriyle biraz itici, zaman zaman sıkıcı hâle gelebiliyor. Ve fakat, bu tür iyi yapıldığında ve yaratıcılık bazında başarılı olduğunda, bildiğimiz gibi gerçekten de çok ihtişamlı, harika bir şeye dönüşebiliyor. Hannes Grossmann ne mutlu ki tartının bu ikinci tarafında yer alıyor. Son derece güçlü, yaratıcılık dozu yüksek bir teknik/progresif death metal, pırlanta gibi bir prodüksiyon ve hepsinden önemlisi albümü uzun süreli dinlenir kılan, çok çekici, sürükleyici şarkı yazımı.

Albümdeki riflerin aynı kalıptan çıkmamış olması, aralara giren dolgu gitar, bas fikirlerinin kattığı zenginlik, akılda kalıcı melodiler ve yer yer albümü alıp götüren vokal yorumu sayesinde “Apophenia” yılın değerli teknik death metal işlerinden birine dönüşüyor.

Eğer siz de Sumerian elinden çıkma, teknik death metal olduğu iddia edilen bol trigger’lı, senkoplu, break down’lu gruplardan sıkıldıysanız ve bu müziği çok uzun zamandır yapan birilerinden özbeöz teknik death metal dinlemek istiyorsanız, Hannes Grossmann’ın üçüncü kez başarıya ulaştığı solo kariyerini takip edin, bunu da ister ilk albümden ister ikinciden, isterseniz de bu güzel mi güzel üçüncü albümden başlayarak yapın.