Heavy Metalin belki de en bakir ve vahşi zamanıdır 1984 yılı. Henüz çok da türlere bölünmemiş, Hard Rock Ana’dan doğalı sadece birkaç yıl olmuş ve bu birkaç yılda sadece biraz daha sert ama kişilik sahibi olmuştur Heavy Metal. Zincirli, derili, uzun saçlı, kendini bu müziğe adamış genç metalciler sokaklarda boy göstermeye başlamış, isyanın ve kendini bulmanın bir aracı olarak Heavy Metal, gerek müzik gerek yaşam tarzıyla en saf hâliyle yaşanmaktadır.
1984 yılında çıkan bir albümün, en geç 1983 ya da önceki yıllarda bestelendiğini düşünürsek, 1983’te çıkan albümlere bir göz atalım. Metallica – “Kill ‘em All”, Iron Maiden – “Piece of Mind”, Slayer – “Show No Mercy”, DIO – “Holy Diver”, Mercyful Fate – “Melissa”, Savatage – “Sirens”. 80’lere ve Heavy Metal tarihine damgasını vuran birçok grubun ya ilk albümleri çıkmış ya da henüz daha yoklar. 1984 yılında çıkan albümlerse, Metallica – “Ride The Lightning”, Iron Maiden – “Powerslave”, Judas Priest – “Defenders of The Faith”, Manowar – “Sign of The Hammer”. Olaya bakın, Slayer henüz “Haunting the Chapel”ı yeni çıkarmış, aşırılık denemeleri yapıyor. Celtic Frost, “Morbid Tales”i çıkarmış ekstrem metalin tohumlarını yeni saçıyor. Hafif kabarık uzun saçlı, kolsuz kot ceketli liseli çocuklar, konserlerde kendilerinden geçiyor ve “yok mu daha sertini yapan” diye bağırıyor. O yıllarda, çıkan her yeni grup da birbirinden daha sert ve isyankâr olmaya çalışmış hâliyle. İşte Great White’ın bu albümü, türünün en iyi örneklerinden birisidir.
Jaws film serisinin fena hâlde ortalığı kasıp kavurduğu o yıllarda Büyük Beyaz gibi vahşi ve korkutucu bir adı kendilerine seçmişler; ilk albümle bu sertliği, yırtıcılığı, yıkıcılığı en güçlü şekliyle dinleyiciye hissettirmeyi başarmışlar.
Great White, Amerikalı bir hard rock grubu olarak 1977 yılında Los Angeles’ta vokalde Jack Russel ve gitarda Mark Kendall öncülüğünde Highway adıyla kurulur. Led Zeppelin ve Aerosmith hayranı bu ikili diğer elemanları sürekli değiştirerek barlarda bu iki grubun parçalarını çalarak birkaç yıl geçirirler. Bir süre sonra grubun ismi Livewire olarak değiştirilir. Alaylı hard rocker olan Jack Russel gençlik zamanlarında her türlü serseriliği deneyerek bir soygun girişiminde adam vurduğu için 8 yıl hapis cezasına çarptırılır (Neyse ki vurduğu adam ölmemiş de Russel bize kalmış). Mark Kendall tazecik grubunda vokalistsiz kalınca Lisa Baker adındaki kadın vokalisti gruba alır. Altı ay kadar bu şekilde devam ettikten sonra Lisa Baker’ı gönderip, sesi Rob Halford’a benzeyen Butch Say adında bir vokali gruba dâhil edip barlarda çalmaya devam ederler. Hapisteki yırtık kotlu, zincirli taze metalcimiz Jack Russel, 18 ay yattıktan sonra, uslu çocuğu oynadığı için şartlı tahliye edilir, yeniden gruba katılır ve sağlam çıkışlarına kaldıkları yerden devam ederler. Birkaç demo kaydından sonra daha çok tanınmaya, sevilmeye başlarlar.
Mark Kendall, sürekli saçlarını beyaza boyatıp kolları sıvalı beyaz takım elbise ve beyaz kovboy şapkası ile gezdiği için, yol sorduğu bir çocuğun kendisine “GREAT WHITE” demesi hoşuna gittiğinden grubun adını bu şekilde üçüncü defa değiştirir ve her şeyi yerli yerine cuk oturtur. Size tanıttığım bir Heavy Metal klasiği olan ilk albümün adını da daha sonra yine “Great White” olarak koyacaktır.
Aslında blues temelli Hard Rock tutkunu olan Russel ve Kendall 80’lerin başındaki gittikçe sertleşen Heavy Metal trendinden etkilenerek sert bestelerle ilk albüm çalışmalarına başlarlar. İlk olarak 1983 yılında” Out of the Night” EP’sini piyasaya salarlar.
“Out of the Night” EP’sinden üç parça alarak, grupla aydı adı taşıyan ilk albümlerini 1984 yılında çıkarırlar. O yılda sürüsüne bereket heavy metal albümü çıktığı için albümün değeri bilinmez, beklenen ilgiyi görmez. EMI Records albümü facia olarak nitelendirir ve EMI ile yollar ayrılır. Grup, hâliyle satış kaygıları ve istikbal endişeleri yüzünden yumuşamaya, Hard Rock’laşmaya karar verir.
Great White, KARA KAPAKLI birinci albümden sonraki albümleriyle büyük bir yükselişe geçecek, muhteşem gümüş vokal Jack Russel ve gitarda Mark Kendall önderliğinde Hard Rock – Glam Metal türlerinde birbirinden güzel albümler çıkartacak, bu ilk albümü ise sert bir Heavy Metal klasiği olarak değeri bilinmeyenler arasında kaybolup gidecektir.
Bu albümdeki müzik, asi görünmeye çalışan uslu çocukların müziği değildir. Bu müzik, Street Metal’dir; tutkunun, nefretin ve gözyaşının metalidir; gecenin, kabusların, aşk acısının, suçun, yalnızlığın ve gerçek isyanın metalidir. Ve “ROCK ’N’ ROLL’un ASLA MUTLU SONLAR VADETMEYECEĞİNİ” bilen kötü çocukların metalidir.
Şimdi metal kafes açılsın, Büyük Beyaz, Kara Albümle saldırsın!
Kadro Jack Russell: Vokal
Mark Kendall: Gitar, geri vokaller
Lorne Black: Bas
Gary Holland: Davul, geri vokaller
Şarkılar 01 - Out Of The Night
02 - Stick It
03 - Substitute
04 - Bad Boys
05 - On Your Knees
06 - Streetkiller
07 - No Better Than Hell
08 - Hold On
09 - Nightmares
10 - Dead End
Düşünsenize ilk albüm çok tutmuş ve adamlar daha da sertleşerek yola devam etmişler.Bu sayede stad konserleri verebilecek bir grup olacaktı günümüzde. Ama kader ağlarını örmüş ve siz bir kenarda durun demiş.
Albüm yorumu ya da albüm incelemesi okuyacağımı zannederken, grubun tarihçesi kadar ayrıntılı bilgiler ile karşılaşmak, güzel bir sürpriz oldu.
Verilen emeğe teşekkürler. Keyifle okutuyor, özellikle de arkada grubun parçalarını arkada çalarken..
Hard-Heavy arası müzikleri acayip sevmeme rağmen Great White’ı sevemedim bir türlü. Belki şarkıları çok riff odaklı olmadığı içindir. Skid Row’un Youth Gone Wild’ı gibi, Mötley Crüe’nun Girls,Girls,Girls’ü gibi insanı alıp götüren bir gitar riff’ine rastlayamadım Great White’ta. Bu yüzden sıkılmışımdır hep. Çok ritim odaklı dinliyorum müzikleri demek ki. Buna rağmen soloların çok iyi olduğunu hatırlıyorum. Tabi sadece Once Bitten.., ..Twice Shy ve çok az da Psycho City’yi dinlemiş biri olarak yazıyorum. Bu albümü hiç bilmiyorum ama yazı dinleme isteği uyandırdı. Elinize sağlık.
@Raddor, ilk albümden değil ama en sevdiğim parçalardan biri olan Rock Me’yi tavsiye ederim. Bakalım gitar rifleri hoşunuza gidecek mi? :)
“Hooked” albümü de bana göre Great White’ın müzik kalitede ulaştığı zirvedir, başucu albümü. :)
@Emre Alkoç, Rock Me sıkı parçaymış teşekkürler. :) Bu tarz grupları çok seviyorum ben. Great White’a az zaman ayırma sebebim onların benzerlerine göre fazla blues olmasından kaynaklanıyor herhalde. Ben de son aylarda Dokken ve Lillan Axe’e fazla sardım. Karı-kız metal çok yaşasın.\m/
@Raddor, “Rock me” harikadır. 1992 Psycho City dahil birbirinden ayıramayacak derecede seviyorum. Ben de 1987 albümü olan Once Bitten dan “Lady Red Light” ın hastasıyım tavsiye ederim. O parça çalınca nota yada enstruman filan duymuyorum, farklı bir boyuta geçiş yapıyorum.
Kesinlikle haklısın Raddor :) Karı-Kız Metali en true metal bence. Firehouse, XYZ deneyin, başka birşey dinleyemeyeceksiniz. Blues tabanlı metale bayılıyorum.
Düşünsenize ilk albüm çok tutmuş ve adamlar daha da sertleşerek yola devam etmişler.Bu sayede stad konserleri verebilecek bir grup olacaktı günümüzde. Ama kader ağlarını örmüş ve siz bir kenarda durun demiş.
tebrikler… bu tarz yazıları çokça görmek dileğiyle.
21.03.2019
@bond 00.7, Teşekkür ederim. Eski ve ateşli albüm kritikleri yolda :)
Albüm yorumu ya da albüm incelemesi okuyacağımı zannederken, grubun tarihçesi kadar ayrıntılı bilgiler ile karşılaşmak, güzel bir sürpriz oldu.
Verilen emeğe teşekkürler. Keyifle okutuyor, özellikle de arkada grubun parçalarını arkada çalarken..
22.03.2019
@Ozan, Beğenmenize sevindim, çok teşekkürler.
Hard-Heavy arası müzikleri acayip sevmeme rağmen Great White’ı sevemedim bir türlü. Belki şarkıları çok riff odaklı olmadığı içindir. Skid Row’un Youth Gone Wild’ı gibi, Mötley Crüe’nun Girls,Girls,Girls’ü gibi insanı alıp götüren bir gitar riff’ine rastlayamadım Great White’ta. Bu yüzden sıkılmışımdır hep. Çok ritim odaklı dinliyorum müzikleri demek ki. Buna rağmen soloların çok iyi olduğunu hatırlıyorum. Tabi sadece Once Bitten.., ..Twice Shy ve çok az da Psycho City’yi dinlemiş biri olarak yazıyorum. Bu albümü hiç bilmiyorum ama yazı dinleme isteği uyandırdı. Elinize sağlık.
22.03.2019
@Raddor, Teşekkür ederim. Albümdeki Bad Boys, Streetkiller, Nightmares adlı parçaları bir deneyin derim.
07.04.2020
@Raddor, ilk albümden değil ama en sevdiğim parçalardan biri olan Rock Me’yi tavsiye ederim. Bakalım gitar rifleri hoşunuza gidecek mi? :)
“Hooked” albümü de bana göre Great White’ın müzik kalitede ulaştığı zirvedir, başucu albümü. :)
07.04.2020
@Emre Alkoç, Rock Me sıkı parçaymış teşekkürler. :) Bu tarz grupları çok seviyorum ben. Great White’a az zaman ayırma sebebim onların benzerlerine göre fazla blues olmasından kaynaklanıyor herhalde. Ben de son aylarda Dokken ve Lillan Axe’e fazla sardım. Karı-kız metal çok yaşasın.\m/
08.04.2020
@Raddor, “Rock me” harikadır. 1992 Psycho City dahil birbirinden ayıramayacak derecede seviyorum. Ben de 1987 albümü olan Once Bitten dan “Lady Red Light” ın hastasıyım tavsiye ederim. O parça çalınca nota yada enstruman filan duymuyorum, farklı bir boyuta geçiş yapıyorum.
Kesinlikle haklısın Raddor :) Karı-Kız Metali en true metal bence. Firehouse, XYZ deneyin, başka birşey dinleyemeyeceksiniz. Blues tabanlı metale bayılıyorum.
08.04.2020
@Kaan, evet abi albüm kapaklarında kadın olan gruplar işte. Yerleri ayrı oluyor. Bu kapaklardan da en sevdiğim şudur. Estetik.
https://bit.ly/34sppt1
08.04.2020
@Raddor, Harika kapak ;) Albüm de alır götürür adamı :)
Hele bir parça var ki “the world stopped turning” adlı. Dediği gibi feleğini şaşırtır adama ;)
Dinleyebildiiim nadir hard & heavy gruplardan biri… Zira, gerçekten hard ve gerçekten heavy!!
Güzel yazı.👍 Devamını bekliyoruz.