Progresif/teknik death metalin günümüzde nasıl bir şeye evrildiğinden dünkü HANNES GROSSMANN yazısında bahsetmiştim. Orada eleştirdiğim günümüz tech-death karakterine belli açıdan dokunan modern gruplardan biri de FALLUJAH’ydı aslında. Modern olmakla elbette ki bir derdim yok, ama belirli türlerin belirli dinamiklerinin zamanında çok daha iyi ve ruhlu icra edildiğini düşünüyorum.

FALLUJAH, bir önceki albümü “Dreamless” ile beni baya bir sıkmış, yaratıcılık namına gerçekten fazla bir şey bulamadığım, biraz göstermelik bir atmosfer sunan bir albümdü. O albümün üzerimde yarattığı auradan olacak, “Undying Light”ın haberi geldiğinde içimde gayet bayık, umursamaz bir “pek güzel”den fazlası oluşmadı. Lakin hayat bazen aydınlık yüzünü biz ölümlülere gösterebiliyor.

İngilizcedeki “blessing in disguise” ifadesini pek severim. Kötü olduğunu düşündüğünüz bir şey birden çok iyi bir şeyin oluşmasını sağlar. Kabaca “her şeyde bir hayır vardır” olarak özetleyebileceğimiz bu durum, FALLUJAH özelinde önemli bir kadro değişikliği şeklinde kendini göstermiş. Grubun en önemli üç parçasından ikisi olan gitarist Brian James ile vokalist Alex Hofmann ayrılmış ve yerlerine gitarda hiç kimse ile vokalde Antonio Palermo adlı genco gelmiş.

Bu noktada güzel olan şey FALLUJAH’ın “Dreamless”ta bence iyice sulandırdığı atmosfer işini “Undying Light”ta çok daha rafine şekilde sunmuş olması. Albümün rifleri ve melodileri de yerinde, atmosferi ve ruhu da. Bu noktada albümün benzer türdeki bir diğer gruba bir miktar benzeştiğini düşünüyorum. Bu grup, son albümü “Where Owls Know My Name” ile 2018’e damga vuran gruplardan RIVERS OF NIHIL. “Undying Light”ı dinlerken yer yer FALLUJAH’ın o albümdeki rafine ve her şeyi dozunda havadan ilham aldığını düşünmeden edemedim.

Lakin 12 yıllık bir gruptan bahsediyoruz ve RIVERS OF NIHIL albümünü şablon olarak kullanacak kadar amatör olmadıkları kesin. Bu albümü “Dreamless”a nazaran daha çok beğenmiş olmamın sebeplerinden biri, FALLUJAH’yı daha konsantre ve daha odaklanmış görmüş olmam. Önceki albümde bir yere varmadığını düşündüğüm havadar pasajlar, bu albümde yerlerini her biri bir görev üstlenen gitar fikirlerine, dolgu melodilere ve her şeyi zenginleştirmeyi başaran bir beste yapısına bırakıyor.

Gruba dair esas değişim ise vokal departmanında yaşanıyor. Palermo’nun vokalleri Hofmann’a nazaran çok daha çığlıksı, çok daha tiz. Önceki FALLUJAH albümlerindeki gür kükreyişler artık yok. Hiç yok. Palermo’nun UNDERLING adlı bir de post-black metal grubu olduğunu düşündüğümüzde, bu haykırışların, ızdıraplı yakarışların sebebini daha net anlıyoruz. Palermo, önceki albümlerde 7 telli gitarlarla birlikte kükreyen vokallerin aksine, birbiriyle yarışan çetrefilli gitarlar ve aralara karışan efektler üzerine daha çok yakışan bir vokal tarzı benimsemiş. Eski varyasyon yok belki, ama bu şekilde müzik daha çileli ve dramatik bir hâle bürünmüş. Bence hiç de fena olmamış.

Grubun akılda kalıcı rif yazma konusunda hâlâ sıkıntı çektiğini ve tüm bu nümayişin altında olması gerekenden az değer sunduğunu düşünüyorum. Albümü üçüncü, dördüncü dinlemelerimde dahi beğenip hayran olmaktan ziyade takdir ettiğim, kendimce aferin dediğim anlar oldu. Müzisyenlik bazında bu kadar yetenekli adamlar bence akılda kalıcılık konusunda da kendilerini geliştirmeliler. Bunu diyerek FALLUJAH’yı gömmüş olmayayım; bana kalırsa önceki albümden bu yana ciddi gelişim var. Ama fark yaratmak, en azından RIVERS OF NIHIL’in geçen yıl başardığına erişmek adına daha fazlasını yapmaları gerekiyor.

Progresif/teknik death metalin bu tür karakter barındıran modern anlayışı bazılarına çok çekici gelirken, kimilerince de dayanılmaz olarak görülüyor. Bunda Sumerian’ın da, THE FACELESS ve benzerlerinin de etkisi vardır mutlaka. Ben o kadar katı yaklaşmıyorum ve iyiye iyi, kötüye kötü demeye çalışıyorum. FALLUJAH bence olumlu bir adım atmış ve oturaklı, dinlemesi zevkli bir albüm yapmış. “Dreamless” sonrasında bir sonraki albüme yönelik heyecansızlığımı, bir de “Undying Light”ı dinlemiş biri olarak birkaç yıl sonra çıkacak FALLUJAH albümüne yönelik hissedeceğim merakımı düşünüyorum.

Arada büyük fark var, orası kesin.