Jose Mourinho’nun kendine “Special One”, Jürgen Klopp’un “Normal One” dediği ortamda, “Eerie One” da olsa olsa Marcelo Bielsa olur. “Eerie”nin “ürkütücü, tedirgin edici” anlamına geldiği düşünüldüğünde, kariyeri boyunca türlü delilikler yapan (ve futbol konusunda bir dahi olan) Bielsa’yı bu kritiğin başlığına taşımış olduğum için kendimi tebrik ediyorum.

Artık Polonya güzellemesi yapmaktan gına geldiği için Polonya’nın black metaldeki konumunu, günümüzdeki önemini falan anlatmayacağım. Onun yerine LĘK’in 2017’de çıkan albümü “Shadows of Black Souls”un kritiğini okuyun ve adındaki Ę harfi Lehçede “en” okunduğu için grubun adının “Lenk” olduğunu bilin yeter.

“The Eerie One”, ilk iki albümüyle Polonya’nın -şimdilik- geri planda kalan ancak adını daha fazla insanın bilmesi gerektiğini düşündüğüm black metal grubu LĘK’in üretkenliğini devam ettirdiği yeni çalışması. Sadece 3 şarkı barındıran bu 21 dakikalık EP’de LĘK’in çeşitli güzelliklerine tanık oluyoruz. Şarkılarda grubun albümlerinde yansıttığı havanın iyicene lezzetlendiği, nefis bir keder/öfke oranıyla karşı karşıyayız. LĘK olayı sulandırmadan kederlendirmeyi gayet iyi biliyor. İkinci şarkı “Magical Void”un başındaki hafif DISSECTION soslu çıplak gitarlar buna güzel bir örnek. LĘK hiçbir şeyi sınırlarını zorlayacak düzeyde yapmıyor ama ortaya kaliteli bir şey koymayı da başarıyor. EP’nin girişinden itibaren dinleyiciyi meraklara gark eden, odaklanmaya iten bir müzik var ve bunu EP boyunca sürdürebilmesi LĘK adına en olumlu puanları topluyor.

Sadece 3 şarkı barındıran ancak buna rağmen dopdolu olmayı başaran “The Eerie One”, LĘK’i takip etmek ve bundan böyle yapacağı işlerin peşine düşmek için yeterli bir sebep. Adamların iştahı, tutkusu ve adanmışlığı gerçekten takdir edilesi ve bunu her notalarına yansıtmayı başarmaları da bence her türlü övgüyü hak ediyor.