İlk olarak grubu tanıtmakla başlamak istiyorum; A DAY TO REMEMBER 2003 yılından beri aktif olan, Florida civarlarından gelen, hoş, çerezlik bir post-hardcore grubudur.

Çerezlik cümlesi bu grup için kesinlikle olumsuz bir sıfat değil, çünkü grup punk, pop-rock ve metalcore’u harmanlayarak belli formüller içinde gayet hoş şarkılar yapıyor. İlk albümlerinden beri tarzlarında ufak değişikliklere gitseler de ana hatlarıyla hep birbirine benzer albümler yapıyorlar. Bana göre bu albümden bir önceki albüm olan “Homesick” ile baş başa kapışan bu albüm, grubun bahsettiğim tüm özelliklerini yansıtıyor. Harika müzisyenlik, iç titreten brutaller, parmak kırıcı rifler ve ataklar bekliyorsanız yanlış gruptasınız. Ama eğer kulaklarınız bu tür müzikal çılgınlıklardan yorulduysa ve daha ferah, samimi, eğlenceli bir şeyler arıyorsanız bu gruba kulak kabartabilirsiniz.

Bu albümü, başına gelmedik kalmayan, ezik büzük içindeki, ama hâlâ deli gibi çalışan metal mp3 player’ımdan (sony fuks ipod) “lan şimdi yolda falan bıkarım bu deli müziklerinden de ilaç niyetine A DAY TO REMEMBER dinlerim” mantığımdan dolayı silemedim ve açıkçası silmeyi de pek düşünmüyorum.

Vokalist Jeremy McKinnon efendinin “sert” vokallerini pek başarılı bulmasam da temiz vokalleri gerçekten başarılı. Aşırı derecede Amerikanvari vokal tarzından rahatsız olanlar elbet olacaktır, özellikle de A DAY TO REMEMBER gibi müziğin yarısından çoğunu vokallerin oluşturduğu bir grup için düşünürsek bu olay bazıları için katlanılamaz hale gelebilir. Gitaristlerin gayet hoş ve akılda kalıcı riflerinin üzerine etkili ve başarılı bir davul-bas uyumu da eklenince grubun hoş bir tınısı oluşuyor.

Grubun müziğini her ne kadar başarılı bulsam da, hayatlarını A DAY TO REMEMBER’a adamış gibi davranan bazı hayranları anlamakta da zorluk çekmiyor değilim. Yine de bu kişiler, son yıllarda çıkan saçma sapan “*core” gruplarının en az gruplar kadar saçma hayranları düzeyinde değiller tabii ki. Yine de, sosyal medyada gözüktüğüne göre azımsanamayacak bir hayran kitlesi oluşturmuşlar.

Grubun en ilginç yanlarından biri de şarkı isimlerinin gayet geyik ve sıradışı olması, şöyle ki ; I’m Made of Wax, Larry, What Are You Made Of? isminde bir şarkı her gruba nasip olmaz sanırsam.

Umarım “BU NE BİÇİM METAL ULAN !!1!!BİR!!” diyecek olan HEAVYMETALKOMMANDO’lar kritiğin altına doluşmaz ve her zaman savunduğum kardeşlik, saygı, sevgi, minnoşluk ve minik kuşluk ortamı içinde güzel güzel müziğimizi dinleriz… Ah canlarım benim.

Erkmen ESEN (saklanan saman)