Antalya Müzesi’nde heykeli bulunan üç kafalı Hekate heykelini ilk gördüğümde aklıma tabii ki de HECATE ENTHRONED’un “An Ode for a Haunted Wood” klibi gelmişti. “Aaaa HECATE ENTHRONED’un “An Ode for a Haunted Wood” klibi neydi ya asdafdas…” demiştim gerçek bir barzo gibi.

Şu anda yazmakta olduğum albümün kapağında da görebileceğiniz bu Hecate; büyü, cadılık, gece, Ay, hayaletler ve ruh çağırma tanrıçası olarak görev yapan bir hanım ve HECATE ENTHRONED’un müziğine de cuk oturan bir mizaca sahip.

2004’teki “Redimus”un ardından 9 sene bekleyen ve 2013 yılında “Virulent Rapture”ı çıkaran bu İngiliz gencolar, 6 yıl aranın ardından şimdi de “Embrace of the Godless Aeon”la karşımızdalar. CRADLE OF FILTH’e hayvan gibi yakın duran müzikal karakterleriyle çok da sıra dışı bir müzik sunmayan HECATE ENTHRONED, yaptığı şeyi iyi yapma niyetiyle çıktığı müzikal yolculuğunu yine iyi bir albümle devam ettiriyor. Metal türleri içerisindeki en bağnaz ve muhafazakâr tür olan black metal, bir yandan da dışarıdan gelebilecek vasıfsız eleştirilere karşı da en açık tür olma özelliği taşıyor.

Görsel olarak fazlasıyla aykırı olduğundan, metale sataşma çabası güden insanlar için açık hedef vazifesi görüyor. Dolayısıyla black metal gruplarının kötü ve ekstrem olmak adına yaptığı kimi şeyler, elbette ki karikatürize bir hâl alarak türün aleyhinde kullanılıyor. Yazının başında bahsettiğim “An Ode for a Haunted Wood” klibi de HECATE ENTHRONED açısından böyle bir lanet yaratan ve gruba dair ilk intibayı olumsuz tarafa çeviren bir olay. Halbuki “Embrace of the Godless Aeon” gösteriyor ki HECATE ENTHRONED da işinde gücünde, gayet kabul edilir müzik yapan herhangi bir black metal grubu.

Black metal bağlamında öğrenilmiş çaresizliklerimizden biri de türün bir şekilde aykırı ve gizemli olması gerektiği düşüncesi. Bu sebepten, HECATE ENTHRONED kadrosundaki elemanların kendi adlarını kullanıyor olmaları bile kimilerine bir tuhaflık, eğretilik olarak gelebilir. İzlandalı falan olup kendi adını kullansan hadi neyse de kadronun Andy, Pete, Nigel, Dylan Hughes, Gareth Hardy ve Joe Stamps’ten oluşması, bir black metal grubundan ziyade Championship’te zirve mücadelesi veren Leeds United’ın yedek kadrosu izlenimi veriyor. Tabii bunlar hep işin goygoyu; HECATE ENTHRONED işini ciddiyetle yapan bir grup ve böyle yan faktörlerden vurmak da bir anlam ifade etmiyor.

Albüme baktığımızda HECATE ENTHRONED’un gotik tarafı da yerli yerinde bir black metal yaptığını görüyoruz. Klavye kullanımı olaya hafif senfonik bir altyapı kazandırırken, “Goddess of Dark Misfits”taki Sarah Jezebel Deva vokalleriyle kadın vokalli doksanlar gotik şarkı kotası da doldurulmuş oluyor. Bu gibi yan faktörler HECATE ENTHRONED’u ve dolayısıyla “Embrace of the Godless Aeon”u kimileri için fazlasıyla hafif hâle getirse de, grubun öyle çok havada kalan, içi boş bir black metal yaptığını düşünmüyorum. CRADLE OF FILTH türü bir şiirsellik, yoğun bir drama ve ciddi anlamda doksanları hatırlatan bir genel karakter ile “Embrace of the Godless Aeon” melodik black metal ile gotik metalin düzeyli birlikteliğinden hoşlananların keyif alabileceği bir yapıt.

“Whispers of the Mountain Ossuary”, “Enthrallment” gibi şarkıların ihtişamı, “The Shuddering Giant” ve “Silent Conversations with Distant Stars”ın doksanlar DIMMU BORGIR’ini hatırlatan karanlığı albümün öne çıkan tarafları. Kadın vokal başta olmak üzere gotik olaylardan zerre haz etmediğimden o tarafları kendi zevkim açısından eksi olarak görüyorum, ama sizin böyle dertleriniz yoksa “Embrace of the Godless Aeon”u olduğu gibi sevme ihtimaliniz de olası.

Sonuç olarak kıla tüye takılmayın ve adını andığım grupları ve tarif ettiğim müzikal karakterleri seviyorsanız HECATE ENTHRONED’a hak ettiği şansı verin. Bence hoşunuza gidecek şeyler bulacaksınız.