Tahmin edilebileceği gibi dünyada bir dolu olan DIABOLICAL’ların İsveçli olanının yeni albümü “Eclipse”le birlikteyiz bugün. Death metal ile black metali yer yer senfonik yer yer korolu bir düzlemde formülleyen ve epey epik bir müzik yaratan Stockholmlü grup, 20 yılı aşan kariyerindeki bu 5. albümde bize gayet dolu, zengin bir karanlık sunuyor diyerek başlayalım.

DIABOLICAL müziğini kabaca tarif edecek olursak, ortada BEHEMOTH’vari ihtişamlı bir kaos da var, yer yer ENSLAVED’vari bir ruhanilik de. Grubun kariyeri boyunca çok net tanık olduğumuz müzikal evrimi “Eclipse” ile mutlak bir olgunluk ve oturmuşluğa bürünüyor. Bakalım bu iyi bir şey mi, yoksa kötü bir şey mi…

DIABOLICAL’ın 2008 albümü “The Gallery of Bleeding Art”ı dinlerseniz grubun çok daha çiğ, düz bir death metal karakteri benimsediğini görebilirsiniz. Daha lineer besteler, tek boyutlu diyebileceğimiz rifler ve bu nedenle daha standart bir grup izlenimi veren DIABOLICAL, bir sonraki “Neogenesis”e kadar olan 5 yıllık süreçte bambaşka bir karanlığa bürünmüş; olayın gerçek anlamda bir black/death metal bağlamına taşımıştı.

O albüm gerçekten güçlü bir çalışmaydı ve bugüne dek neden incelemediğimi de şu an itibarıyla bana sorgulatan bir kaliteye sahipti. Bugün elimizde tuttuğumuz “Eclipse”e geldiğimizde, DIABOLICAL’ın o albümdeki karanlığın zehrini aldığını, sivri uçları törpülediğini ve daha ılıman bir karanlık sunduğunu görüyoruz.

Bu durum kimileri için iyi, kimileri için kötü haber olabilir. “Neogenesis”in çok daha kötü kalpli, kötü niyetli, zehir saçan bir çalışma olduğu gerçeğinin ışığında, DIABOLICAL’ın “Eclipse”te çok daha kolay dinlenen bir iş sunduğunu rahatlıkla görebiliyoruz. Önceki albümdeki jilet gibi blast beat’ler, habis ortamlar sunan uyumsuz nota bileşenleri “Eclipse”te daha uysal ve steril kimliklere bürünmüşler.

Bu durum kimileri tarafından çok çekici bulunabilir; misal BEHEMOTH’un son iki albümünü tercih ediyorsanız ve “Demigod”, “The Apostasy” gibi işlerden ziyade daha atmosferik BEHEMOTH’u seviyorsanız, DIABOLICAL düzlemindeki favoriniz “Eclipse olabilir”. Lakin bakış açınız daha sert, direkt, HATE’vari bir death/black metal anlayışıysa, DIABOLICAL’ın bu albümde nispeten durulan karakterini biraz yadırgayabilirsiniz.

Sonuçta olay sizin bu türden ne dozda bir adrenalin almak istediğinizle alakalı. Death/black metal dünyanın en paçoz, leş, vahşi anlayışıyla da ele alınabilir; son derece sofistike, ihtişam meraklısı ve ruhani şekilde de. DIABOLICAL son iki albümde bunların ilkinden ikincisine geçiş yapmış durumda ve tercihinize göre ikisinden birini de, her ikisini de çok sevebilirsiniz.

Nihayetinde “Eclipse” iyi bir albüm ve DIABOLICAL’ın güçlü müzikal karakteriyle tanışmak adına da iyi bir adım. Lakin önce grubun esas tehditkâr tarafını deneyimlemek ve “Eclipse”e oranla çok daha kudurmuş, gözü dönmüş hâliyle yüzgöz olmak isterseniz önce “Neogenesis”i, ardından “Eclipse”i dinleyin. Farklı bağlamlarda ikisi de iyi, etkileyici albümler ama bir öncekine notum yarım puan daha yüksek.