Metal içerisindeki bazı türler diğerlerine oranla daha kolay harcanabiliyor. İçine çok farklı unsurlar sokulabilen death metal, black metal gibi türler diğer türlere göre daha kolay evrim geçirip ömürlerini uzatırken, folk metal gibi biraz fazla tek boyutlu türlerin pestilinin daha hızlı çıkarıldığını görüyoruz. Bunun sebeplerinden biri, bu türlerin güçlerini genelde tek bir ana kaynaktan alıyor olmaları. Mesela folk metal; yerel enstrümanları olaya dâhil ederek zaten ilginçlik kısmını gerçekleştiriyor. Bir death metale baktığınızda onu üzerinde istediğiniz oynamayı yapabileceğiniz bir tuval olarak görebilirsiniz, ancak folk metal gibi türlerde olayın büyük oranda bitmiş ve farklılığa doymuş hâli zaten elinizde oluyor. Dolayısıyla bu türlerde “neyse o” durumu öne çıkıyor ve evrim yapma şansı zora giriyor.

Norveç’in şen şakrak trolleri TROLLFEST için de durum farklı değil. Folk metali son derece standart bir anlayışla ele alıyor, dolayısıyla da benzer şarkılardan oluşan benzer şarkılar yapıyorlar. Genelde destansı temalardan referans aldıklarından anlatılan hikâyenin hüviyetine göre şarkıların hisleri değişebiliyor, lakin esas olay büyük oranda bâki kalıyor.

Folk metalin bu çok yönlülüğünü gören kimi gruplar zaman içinde olayın farklı dinamiklerini keşfetmek zorunda olduklarını gördüler ve müziklerini buna göre şekillendirdiler. KORPIKLAANI gibi türün bayraktarı bir grup bile sürekli yeni içki adıyla coşkulu taverna müziği yapamayacağını anlayarak müziğini biraz daha oturaklı, ağır başlı, epik tarafa yaslama gayretine girdi. TYR olayın progresif tarafına yüklenirken, FINNTROLL ise daha black metal kıvamlı bir folk metale yelken açtı.

3 gün önce çıkan yeni albümüyle konuğumuz olan TROLLFEST’te ise durum büyük oranda bildiğimiz gibi. Onların duruşları, tavırları, imajları gibi müzikleri de eğlence temelli kimliğini koruyor. Zaman zaman biraz daha esrarengiz taraflara kayıp nokta atışı olarak FINNTROLLFEST kıvamına gelseler de, %95 oranında akordeonlu, hoppidi hoppidili bir folk metal anlayışı güdüyorlar.

Bu noktada söylenmesi gereken, TROLLFEST’in bu kalıplı sound’a rağmen beste konusunu olması gerektiği düzeyde ciddiye alması. Ciddiyetle yapılan neşeli müzik pek tabii güzel bir şeydir ve TROLLFEST de şarkılarına renk, tat, doku katmak adına gereken özeni gösteriyor. Albüm baştan sona aynı gıygıy, aynı goygoy değil; yeri geliyor kemanla, yeri geliyor üflemelilerle, yeri geliyor kadın vokallerle şarkılar değişkenlik ve boyut kazanıyor, öne çıkma fırsatı arıyorlar.

Tüm bunlar bir araya gelince bu tarz civelek, koşturmalı folk metalin eleştirilecek de pek bir yanı kalmıyor. Bu tarz coşkulu, adrenalinli panayır folk metalini “hep aynı, hep benzer” diye eleştirmek, “AC/DC çok basit müzik yapıyor, benzer şarkılar yapıyor” diye saçmalamakla aynı yol acıkıyor. Dolayısıyla türü bu şekilde kabul etmek ve gereken zamanlarda, gereken yerlerde almak en mantıklısı.

Zaten adamlar bu müziği empati kuralım, hayatımızın önemli anlarına fon müziği yapalım diye yazmıyorlar. Eğlencelik, tebessümlü anlarda açın, arkada çalsın; arkadaşlarınızla içip kuzey güzellemesi yapıyorsanız arkada çalsın; hem neşeli hem de kafa sallatan bir şeyler dinleyeyim diyorsanız açın çalsın.

“Norwegian Fairytales”, son 3-4 TROLLFEST albümünü sevdiyseniz seveceğiniz, sevmediyseniz sevmeyeceğiniz bir folk metal albümü. Bu yorumumun aksinin pek mümkün olmadığını düşünüyorum, çünkü grup “benim olayım bu karşim” anlayışını çok önceden benimsediğini ve bunun dışına çıkmayacağını kariyer gidişatı içerisinde albümden albüme gösterdi. Eğlenceli bir folk metal albümü dinlemek isteyenler “Norwegian Fairytales”i gönül rahatlığıyla dinleyebilir, TROLLFEST’in alkol, eğlence ve trollük dolu dünyasına giriş yapabilirler.