Müzisyenlerin kariyerler içerisinde, hayranı oldukları veya belli bir noktaya gelmelerini sağlayan insanları anma ihtiyacı duydukları anlar oluyor. Bazısı METALLICA gibi ilgili grupların cover’larından oluşan bir albüm çıkarıyor, bazısı Mike Portnoy’un RUSH tribute projesi “Working Man”e danışman olması gibi farklı şeyler yapıyor, bazısıysa SHAGRATH gibi MOTÖRHEAD sevgisi üzerinden komple bir grup kuruyor…

CHROME DIVISION, Shagrath’ın DIMMU BORGIR’le zirveye çıktığı “Death Cult Armageddon”un hemen sonrasında, muhtemelen tüm o nümayişten farklı bir şeyler yapma ihtiyacıyla kurduğu ve elbette ki yine gayet kıç tekmeleyen yaklaşımlar benimsediği bir hard rock/heavy metal grubu.

Karakter olarak neredeyse tümüyle MOTÖRHEAD kültürü ve karakteri üzerinden vücut bulan CHROME DIVISION; hard rock, heavy metal, deri ceket, motosiklet, içki, güzel kızlar, alevler dendiğinde akla ne gelirse onu yansıtan ve Shagrath ile dostlarının Norveçli kanına inat her şeyiyle Amerikanlık kokan cayır cayır bir proje olarak karşımıza çıkıyor.

Bu noktada CHROME DIVISION’ın açıklaması ve tarif etmesi son derece kolay bir müzik yaptığı ortada. Sadece iki kelimeyle grubu varını yoğunu ifade etmek fazlasıyla mümkün:

Cayır cayır.

Evet, CHROME DIVISION her anlamda cayır cayır bir müzik yapıyor ve “kafa sallayarak ve viski içerek otobanda hız yapan motosikletli” görüntüsünün notasal karşılığını sunuyor. “One Last Ride”ı bu noktada özel yapan şeylerden birincisi, albümün CHROME DIVISION’ın veda albümü olması.

Önceki albümleri düşünerek bu noktadan bakınca, CHROME DIVISION’ın mekânı yüksek notadan terk ettiğini rahatlıkla söyleyebiliriz. Grup bugüne dek yazdığı en iyi şarkılardan bazılarını yazarak 46 dakikalık dolu dolu bir albüm yapmış. Türü sevdiğiniz takdirde her şarkıda hoşunuza gidecek bir şeyler bulabileceğiniz, “neden dağılıyorsunuz la?” diye soracağınız bir albüm “One Last Ride”.

Albüme dair diğer bir önemli konu, önceki iki albümde söyleyen vokalist Shady Blue’nun yerine, grubun ilk iki albümünde söyleyen orijinal vokalisti Eddie Guz’ın gelmiş olması. CHROME DIVISION’ın vedayı yine başladığı şekilde, Guz’la yapmak istemesi güzel bir şey. Zaten adamlar albümü genel olarak bu veda muhabbetinin bilincinde yazdıklarını da kısmen belli ediyorlar. “One Last Ride”a adını veren şarkının 2. dakikasından sonra Guz’ın CHROME DIVISION hayranlarına teşekkür etmesi ve bilhassa grupta yer almış eski müzisyenleri isim isim anarak hepsinden bahsetmesi çok güzel olmuş. Daha önce herhangi bir grubun veda albümündeki bir şarkıda yol arkadaşlarını böyle özel şekilde anmasına ve adlarını ölümsüzleştirmesine tanık olmamıştım, gayet nefis olmuş.

Bunun dışında gene olarak “One Last Ride” baştan sonra alev alev riflerden, akılda kalıcı nakaratlardan, basit ama zekice oluşturulmuş şarkı yapılarından meydana gelen son derece keyifli bir albüm. Grup MOTÖRHEAD karakteri üzerinden MOTÖRHEAD’e nazaran daha eğlence ve keyif pezevenkliği temelli bir müzik yapıyor ve böylesi bir grup kimliğinin böylesi cuk oturan bir albümle taçlandırılması da son derece sevindirici. Albümde öne çıkan şarkılardan örnek vereyim diyorum, yarısından fazlasını sayacağım için vazgeçiyorum.

Sonuç olarak CHROME DIVISION kariyerini bugüne dek yaptığı en güzel albümlerden biriyle, hakkını vererek sonlandırıyor ve ortamı terk ediyor olmalarına rağmen gülümsetiyor.

Estiniz, gürlediniz, ortamı hem benzin hem de viski kokuttunuz ve şimdi de gidiyorsunuz. Harbiden güzel yolculuktu, elinize sağlık.