Bir metal grubunun isminde K harfi varsa, o grupta kesin bir pislik vardır. Bu böyledir. Elbet KATATONIA, KALMAH gibi sıkıntı olmayanları da var, lakin özellikle C yerine K kullanan her grupta illa ki bir itlik kopukluk oluyor.

Tabii, şu anda sözünü ettiğimiz Fransız grup AUTOKRATOR’ın itlik kopukluk, pislik rezillik için alfabenin nimetlerine ihtiyacı yok. 2014 yılında kurulan ve türleri düşünüldüğünde belki de artık tahmin edilebileceği üzere kimlikleri gizli takılan elemanlar barındıran AUTOKRATOR, bu kısa süre içerisinde çıkardığı birbirinden vahşet 3 albümle şimdiden adını belli kesimlere ezberletmeyi başardı.

AUTOKRATOR death metal ile black metalin ölüm kadar duygusuz, endüstriyel düzeyde mekanik ve çok şiddetli bir formunu icra ediyor. Julius Sezar ve birtakım başka liderleri konu ettiği ilk ili albümlerinin ardından, bu kez de Hıristiyanlığın Avrupa’daki yükselişinden bahseden yeni albümleri “Hammer of the Heretics” ile karşımızdalar. Aslında albüm karşımıza çıkalı epey oldu; “Hammer of the Heretics”i 10 Nisan’daki çıkışının ardından defalarca dinlemiştim. Lakin yazmaya hazırlandığım sırada ne olduysa, albümün varlığını tamamen unutmuşum ve anca şu anda, yılın bitmesine sayılı günler kala yazabiliyorum.

“Hammer of the Heretics” her anlamda vahşet içeren ve türdeşi kimi gruplar gibi olayı müzikten çıkarıp cezalandırmaya vardıran bir kaos sunuyor. PORTAL kadar olmasa da ona benzer bir terör havası, death metal ile noise arası seyreden karambol bir karakter ve arkada seyreden mekanik taramaların üstüne serpiştirilen zehirli vokaller…

Dediğim gibi, grup albümün adını yansıtacak şekilde Hristiyanlığın Avrupa’da hüküm sürmeye başladığı zamanları ve kâfirlerin buna verdiği tepkiyi işliyor. Lakin albümün neredeyse hiçbir yerine bu tarz dinî bir ambiyans, ruhani bir hava falan yok. Baştan sona küfür, günah, şirk…

AUTOKRATOR bunu yaparken türlü hinlikten de geri durmuyor. Misal “Saf Olmayan Kan” anlamındaki “Le Sang Impur” adlı şarkıda Fransa milli marşının sözlerinin İngilizce tercümesini söylüyorlar. Sadece bununla da kalmıyor, bu şarkının sonunda tam 2 dakika boyunca işkence edilen bir zavallının seslerini dinletiyorlar. Kısa süreyle kullanılmasını anlarım, ancak AUTOKRATOR manyak olduğu için bunu 2 dakika boyunca dinlememizi istiyor. Bununla da yetinmiyor, sonraki “Interlude”la birlikte tam 5,5 dakika acılı, ızdıraplı sesler duymamızı uygun görüyor. Sonu epey kötü biten “Le Sang Impur” başta olmak üzere, “Hammer of the Heretics”te ilk iki albüme oranla biraz daha düşen bir tempo görüyoruz. Kimi şarkıların monotonluğu zaman zaman kendini drone’a varan bir ses duvarına bırakıyor.

Bu uzun mu uzun efekt dalgasının ardından elbette ki büyük, haşin bir şeyler geleceğini tahmin ediyoruz. Albüme adını veren şarkı da tam bu şekilde, makineli bir günah işleme tüfeği gibi tatatatatatata diye çivileri beynimize çaka çaka giriyor. Bu deli dana girişlerin ANAAL NATHRAKH’vari bir hışmı varsa da, AUTOKRATOR’ın sound olarak daha kuru ve boğuk oluşu grubu ANAAL NATHRAKH düzeyinde bir canlılığa yaklaştırmıyor. Daha ziyade ÆVANGELIST ve bilhassa da Avustralya’nın en şerrrefsiz oluşumlarından GRAVE UPHEAVAL’ın kaotik buhranlarına yakın bir kimlik takınıyorlar.

Nihayetinde AUTOKRATOR yine yukarıda ifade ettiğim gibi, sadece müzik yapma amacı taşımayan aşırı anti bir duruş, kanatırcasına aykırı bir tavır ve sizi hiç ama hiç sevmediğini ve hatta sizden, benden, hepimizden nefret ettiğini hissettiren bir yaklaşım sergiliyor. “Hammer of the Heretics” kısıtlı bir kitleye sunulan ve bu kitlenin dahi beğenmesini umursamayacak kadar nihilist ve militarist bir kafa yapısıyla şekillendirilen son derece çirkin bir yapıt.

Bu tadı arayanlar ıska geçmesin.