2018’in sonlarına yaklaşırken, yıl içerisinde atladığımız, sizlerin de gözünden kaçmış olabilecek bazı değerli albümleri sitemize kazandırmaya ve sizlerle paylaşmaya gayret ediyoruz. Bu albümlerden biri, Alman black metal grubu ASCENSION’ın Mart ayında çıkan son albümü “Under Ether”. Cübbe mübbe giymemelerine ve fotoğrafları olmasına rağmen kim olduğu bilinmeyen elemanlardan oluşan ASCENSION da geçtiğimiz günlerde son albümünü paylaştığımız VALKYRJA gibi World Terror Committee’nin pisliklerinden biri.

2010’da kurulan ASCENSION, logosundan da sezilebileceği gibi okültle, kara büyüyle falan iştigal eden bir oluşum. Kendileri bu tarz şeyler uyguluyor mu, olayı ne kadar ciddiye alıyorlar bilmiyorum lakin yaptıkları müzik ve bu müziği yansıttıkları görsel taraf bu karakteri hakkını vererek yansıtıyor.

Okült mokült deyince pek çoklarının aklına aşırı atmosferli, ruhani bir şeyler gelebilir. ASCENSION bu noktada olaya ayin tarafından değil, daha somut bir anlayışla bakıyor. BESTIA ARCANA, NIGHTBRINGER gibi benzer konseptli gruplardan da referans alabileceğimiz üzere, ASCENSION olayı “müziği karanlık güçlere ulaşmada bir araç olarak kullandık, portallar açarak hedehödö” şeklinde sulandırmadan çatır çatır black metalini yapıyor.

Bu noktada grubun WATAIN’le de, BLAZE OF PERDITION’la da, yani olayın yırtıcı ve şirret tarafıyla örtüşen yanları olduğu gibi, daha SCHAMMASCH’vari bir sanatsallığa dokunduran yanları da var. “Under Ether”i dinlerken sağdan soldan iblisler yükseldiğini, yüz bin yıllık kadim uykusundan uyandırılan şeytanları falan görmüyoruz.

Daha ziyade, bu amaç için yakılan ancak henüz somut bir sonuç elde edilmeyen mumları, tütsüleri, kızıl karanlık bir ortamdaki halüsinatif rayihaları falan duyuyor, kokluyoruz. Dolayısıyla ASCENSION’ın türün bazı aşırı adanmış, adeta soyutluğa varan müzik yapan DsO gibi kavramlarla benzeşen bir ruhaniliği söz konusu değil, ancak yine de anlamlı bir karanlık övgüsüne giriştikleri de ortada.

Grubun müzikal karakterine bakınca; öyle jilet gibi olmayan, paçoz hiç olmayan, ikinci dönem TRIBULATION ile WATAIN arasında duran hem sıcak hem soğuk gitar tonlarının kullanıldığı bir kimlik görüyoruz. Müzik blast beat’li anlarında dahi nefes kesici, boğucu bir kaosa bir an olsun bürünmüyor. Haşin bir kadimlik var ASCENSION’ın müziğinde. Yurt dışına gidenler bilirler; kiliselerin genelinin kendine has bir kokusu vardır. İşte ASCENSION’da bu kokuyu, eskiyi, zamanında yaşanmış korkuları, inanç temelli yıkımları hissetmek mümkün. Grup müziğiyle komple bir şiddet tablosu çizmiyor, ama bunu çizmek için gerekli araçlara sahip olduğunu hissettirerek dinleyicinin bu tabloları tasavvur etmesini sağlıyor. Dahası, “Thalassaphobia” gibi bir şarkının ikinci yarısında bildiğin saykodelik efektlerle veya “Stars to Dust”ın ortalarındaki neoklasiğe kaçan tatlarla olayı bambaşka boyutlara taşıyarak bu gayet kişilikli black metali daha da çekici hâle getiriyor.

“Under Ether”, bu tabirleri ilk kez kullanacağım ama, tarz olarak ”mantıklı”, içerik olarak “pastelsi” bir black metal sunan ve karanlık efendi övgüsünden hoşlanıyorsanız muhakkak ki bir şeyler bulabileceğiniz bir albüm. Black metal seviyorsanız ve “bu yıl ne albüm yaptı be” diyorsanız, ASCENSION ve “Under Ether”i de pas geçmeyin.