Konu death metal olduğunda, tür içindeki bazı esaslı grupları canlı izleyebildiğim için kendimi şanslı hissediyorum. CANNIBAL CORPSE, OBITUARY, DYING FETUS gibi belli başlı baba gruplar haricinde, türleri içerisinde öncülük yapan yahut bir şekilde özel bir önem taşıyan kimi grupları izlemek ciddi anlamda kıymetlidir. MALEVOLENT CREATION bunlardan biri, CRYPTOPSY bunlardan biri, HATE ETERNAL, ABORTED, VADER, SUFFOCATION bunlardan biri.

UNLEASHED bunlardan biri.

İsveç death metalinin var oluş sebeplerinden NIHILIST’teki fikir ayrılığı nedeniyle dolaylı yoldan ENTOMBED’un kurulmasına neden olan ve bu sebepten İsveç death metali kavramının varlığında direkt rol oynayan Johnny Hedlund önderliğindeki UNLEASHED, Hedlund’un bir ölçüde Mustaine’vari durumundan dolayı metal yapmaktan bir an olsun vazgeçmemesi sayesinde tür içerisinde önem taşıyan bir gruba dönüştü.

Mükemmel ilk albümleri “Where No Life Dwells”in ardından yükselişini sürdüren ancak doksanların ikinci yarısında ve 2000’ler başında bence biraz bocalayan grup, özellikle “Midvinterblot”la birlikte tekrardan yükselişe geçti ve 2010’daki vasat üstü “As Yggdrasil Trembles”ın ardından tekrar tavizsiz death metaline geri döndü.

Mjölnir’e ruhlarını satan bu adamların yeni çalışması olan “The Hunt for White Christ”ın promosu geldiğinde karşılaşacağım şeyi elbet az çok biliyordum. UNLEASHED içinde melodi de barındıran, ancak melodik death metal sınıfına sokulamayacak bir death metal icra ediyordu. İsveç sahnesinde BATHORY’nin ardından Vikinglerden ve Kuzey Mitolojisi’nden bahseden ilk gruplardan biri olan UNLEASHED, tam bir “UNLEASHED sound’u”ndan söz edilemese de belirli yönlerden kendini belli eden tarzıyla bu albümde de üzerine düşeni yapıyor.

“The City of Jorsala Shal Fall” veya “By the Western Wall”dakine benzer sololar UNLEASHED’in kafa göz giren death metaline büyük katkı yapıyor. Arkadaki öküz İskandinav death metali üstünde dans eden bu parıltılı ama yavşaklaşmayan notalar, şarkıların belirli anlarda ışıldamasını sağlıyor. Hedlund’un hırslı vokali ve gümbür gümbür davullarla adrenalini basan müziğin en değerli anları ise, bir önceli “Dawn of the Nine”da da çok lezzetli şekilde sunulan black metalimsi arpejlerle oluşan karanlık ve uğursuz kısımlarda karşımıza çıkıyor. “Vidaurgelmthul” bu konuya örnek verilebilecek şarkılardan biri. Girişinde çınlayan tatsız notalar ve sonra groove’u basması falan gayet lezzetli şeyler.

Biraz eskilere gidersek, 10 yıl önce çıkan “Hammer Battalion”da yer alan “Long Before Winter’s Call” UNLEASHED’in uzak ara en çok sevdiğim şarkısıdır. O şarkının melodik karakterine, akılda kalıcılığına, her şeyine bayılıyorum. O şarkı özelinde karşılaştırırsak, “The Hunt for White Christ” pek çok açıdan çok daha direkt death metal sunan bir UNLEASHED’le karşı karşıya bırakıyor bizi. Grubun bire birde adam eksilten yapısı ve özellikle de dana gibi gitar tonuyla ezip geçen prodüksiyonu sayesinde, albüm gayet çekici bir dinlemeliğe dönüşüyor. Buna bir de UNLEASHED’in 30 yıllık deneyimi ve 1989’dan bu yana metale dair her şeye bire bir tanık olmuşluğu eklenince, albümün belli bir kaliteyi tutturmaması imkânsız hâle geliyor. “By the Western Wall”un sonundaki akustik kısım ve akabinde “Open to All the World”e höyt diye damaları falan, hepsi “BİN DOKUZ YÜZ DOKSAN İKİ, BİN DOKUZ YÜZ DOKSAN BEŞ ARASI ULAAAAAAAAAAAAAAAAAN!!!!” diye bağırıyor.

Sadede geldiğimizde, “The Hunt for White Christ” UNLEASHED adına diğer bir değerli albüm. Albümün adı, sözlerin tadı ve genel yaklaşımı düşünüldüğünde; “The Hunt for White Christ” İskandinav karanlığının yaktığı bir diğer kilise, Vikinglerin talan ettiği bir diğer köy, pagan kılıcıyla kafası kesilen bir Hristiyanın boynundan akan bir diğer damla kan…