Temelleri 1986’da atılan ve sonradan NAUSEA’ya dönüşecek olan MAJESTY’nin küllerinden doğan TERRORIZER, tarihin gördüğü en iyi ve önemli ilk albümlerden biri olan “World Downfall”la aslında kariyerini başladığı gibi bitirmişti. O dönemde müzik yapan ve grindcore’un doğumuna vesile olan gruplar, elbette ki en hızlı çalma konusunda birbirleriyle yarışıyor ve köklerini thrash, death, punk ve hardcore’dan alan bu türün en aykırı tarafını sunmak için ter döküyorlardı.

NAPALM DEATH’inden EXTREME NOISE TERROR’ına pek çok grubun mücadele ettiği bu kulvarın sürat konusunda o dönemdeki tartışmasız lideri, birtakım mülteciler tarafından kurulan ve kudur köpek gibi etrafına saldıran TERRORIZER’dan başkası değildi. TERRORIZER öylesine tehditkâr, öylesine acımasız, öylesine çıldırmıştı ki, daha ilk albümünden death/grind denen şeyin standartlarını belirliyor, sonradan gelecek binlerce grubun yolunu çiziyordu.

Geçen yıllar TERRORIZER’a iyi davranmadı. “World Downfall”un ardından Pete Sandoval MORBID ANGEL’la tarih yazmayı seçerken; dün tesadüfen Instagram’dan yazıştığım vokalist Oscar Garcia NAUSEA ile bir şeyler yapmaya devam etti; “grindcore” terimin lk kez kullanan insan olan ve 2006’da aramızdan ayrılan efsane insan Jesse Pintado ise NAPALM DEATH, BRUJERIA ve LOCK UP’la destan yazma yoluna gitti.

Aradan geçen uzun yılların ardından tekrar bir araya gelen TERRORIZER çıkardığı iki albümle “World Downfall” etkisini yapamasa da Sandoval’ın yanına aldığı farklı isimlerle grubu devam ettirmesi önemliydi. “Darker Days Ahead” ve “Hordes of Zombies” ile belli ölçüde çekici işler sunan grup, 2006’daki geri dönüşünün ardından çıkardığı en iyi albümü olan “Caustic Attack” ile karşımızda.

“Casustic Attack”in TERRORIZER’ın en iyi ikinci albümü olmasının sebeplerinden biri, grubun yeni kadrosuyla gayet iyi bir kimya yakalamış olması. Bu kez Sandoval’ın yanında MONSTROCITY’nin mevcut ve eski birer elemanı yer alıyor ve görünüşe göre bu ikisinin uyumu sayesinde TERRORIZER 1989’dan bu yana yaşadığı en canlı ve tutkulu anları yaşıyor.

Öncelikle söylenmesi gereken komando Peter Sandoval’ın tek kelimeyle bir hayvan olduğu ve bu yaşında davulda efsane bir performans sunduğu. Hız, keskinlik, davul yazımı; aklınıza ne gelirse söyleyin, Sandoval hepsinde %100’lük performansla oynuyor. Şarkılar son derece davul odaklı ve 30 yılı aşan deneyim sayesinde Sandoval adeta döktürüyor. Diğer iki isme gelince, son MONSTROSITY albümü “The Passage of Existence” ile 2018’in en iyi albümlerinden birini sunan emektar davulcu Lee Harrison, TERRORIZER’ın gitarlarında gayet yarıcı bir iş yapıyor. MONSTROSITY’nin “Rise to Power”ında gitar çalan ve geri vokal yapan Sam Molina’yı vokal ve bas departmanında gördüğümüz “Caustic Attack”, bu üç acımasız köpek sayesinde bizi her anlamda ısırık manyağı yapıyor.

Şarkıların direktliği, death metal ile grindcore’u şerrrrefsiz gibi harmanlamaları yetmiyormuş gibi olaya ekstrem hardcore diyebileceğimiz olayları da katmaları, “Caustic Attack”ı ciddi anlamda dizginlenemez bir hayvana dönüştürüyor. Kuduz bir davul, zehir saçan gitarlar ve üstlerinde kükreyen vokaller ile albüm öyle böyle değil diyebileceğimiz düzeyde bir canhıraşlığa, vahşete bürünüyor. Her bir şarkıda bu açlığı, bu dinmeyen manyaklığı tatmak, bu adamların bunca yıldır körelmeyen açlığına tanık olmak mümkün. Kısacası “Caustic Attack” gerçekten çok iyi bir albüm ve grindcore, death/grind sevenlerin mutlaka dinlemesi gereken bir vahşet manifestosu olarak daha uzun yıllar kulaklarımızdan çıkmayacağı kesin.

Dün sabah arabamla evden çıkıp arkadaşımı almak için Kemer’e doğru yol alırken girdiğim bir tünelde, albüme adını veren şarkının 0.46’da başlayan davul solosu/atağı başlayınca, tünelin karanlığıyla birleşen ve arabanın içini inleten bu davulların gazıyla istemsiz olarak “LAAAAAAAAĞĞĞNNNN!” diye bağırdım.

44 dakikası su gibi akan bu albümü bundan daha net ve gerçek özetleyebileceğim başka bir referansım yok.