Adıyla, havasıyla, müziğindeki ufak detaylarla çekici gelen bazı gruplar vardır. Hepimiz yaşarız bunu; adını duyduğumuz ama henüz dinlemediğimiz bir grup, sadece adı, albüm kapakları veya bu tarz detay özellikleriyle bizde merak uyandırır. Daha hiç dinlemeden bir beklenti içine gireriz, “iyi çıksın da çok seveyim” diye düşünürüz.

CONVULSING nedense benim için böyle bir gruptu. “Errata”nın kapağını gördüğüm anda “Bundan iyi bir şey çıkacak” diye düşünmüş, birkaç hafta albümü dinleyememiş olmama rağmen kendi kendime gazlanmıştım.

Tek kişilik bir proje olan CONVULSING, kaos yaratma işini çok iyi biliyor, death metalin dehlizlerinde geziniyor ve bunu kolaya kaçan atmosfer numaralarıyla değil, sertliği, yamanlığı, hayvanlığıyla yapıyordu.

“Kıvranmak”, “acı içinde kasılmak” anlamına gelen CONVULSING, bu tanımı anlamlı kılacak düzeyde acı veren, ezip geçen bir müzik yapıyor. Death metalin en haşin taraflarını gayet kodu mu oturtan bir anlayışla sunan ve her şeyi tek başına yapan Brendan Sloan, karanlık tarafına yabancı olmadığımız Avustralya adına duvara ziftle atılan diğer bir çizik olarak karşımıza çıkıyor.

Ezen, un ufak eden gitar tonu ve bu tonun etinden sütünden yaralanmak üzere yazılmış dana gibi rifler, bol bol tarama, yeri geldiğinde iyice yavaşlayıp dinleyiciyi sinir sahibi yapan bölümler, hepsi de “Grievous”ın uğursuz dünyasında kendine yer buluyor.

Davulların programlama olduğu albüm, bu konuda bile başarılı denebilecek durumda. Davulun tonu ve yazımı gerçekten başarılı. Normalde elbette ki gerçek davul olması gerek, ancak böyle olması gerektiyse ve başka çare yoktuysa, Sloan’un başarılı bir iş çıkardığı kesin.

Kapağından LEVIATHAN insanı Jef Whitehead’in sorumlu olduğu albümün genel yapısı vur kır parçala olsa da, “Relent”te görüldüğü türde mağaramsı atmosferler, yer yer funeral doom/drone kırması fikirler de ortaya çıkabiliyor.

Istıraptan geberen vokallerle bezeli albümde, “Strewn/Adrift”in sonlarındaki gibi nefis yıkımlar, Sloan’ın yukarıda videoda görüleceği üzere mutfağında çaldığı “Were”ün 2.45’inde olduğu gibi sapkın rifler var. “Grievous”ın sonunda ise tüm bu talanın üstüne sürpriz bir PORCUPINE TREE – “Sleep of No Dreaming” cover’ı var. Elbette ki korkunç bir death metal karakteriyle.

Brendan Sloan çok yetenekli bir müzisyen ve tek kişilik proje kavramının günümüzdeki önemli temsilcilerinden biri. CONVULSING ortaya çıkalı henüz 2 yıl oldu ve adam çok bariz şekilde 2’de 2 istatistikle oynuyor. Olayı sadece rifler, taramalar, şunlar bunlar şeklinde görmeyen ve bütün olarak yıkımla sonuçlanan eserler yarattığı için kendisine teşekkür ediyor, ileriki albümlerde zihin karanlığı diliyorum.