Oğuz Sel

Yunanistan’ın iyi metalle dolup taşan bir ülke olduğunu her geçen gün daha iyi idrak ediyorum. İlgilendiğim grupların pek çoğu bileni, dinleyeni az topluluklar olsa da yaptıkları müziği ileriye taşıdıkları, ona değer kattıkları ortada. Black metal özelinde baktığımızda şimdi saymakla bitiremeyeceğim grupları ele aldım buralarda. Her biri ayrı kafada müzik üretip kalite çıtasını genellikle yukarıda taşıyan, ne yaptıklarının farkında olan ekiplerdi. Bugün son albümü üzerine bir şeyler anlatacağım Burial Hordes da kariyerine black metal yaparak başlayan ancak son iki albümde black/death sularına doğru kayan bir grup.

Kapağından albüm adına, ilk şarkısından son şarkısına kadar negatif enerjiyle dolup taşan “Θανατος αιωνιος (The Termination Thesis)” ekibin biraz daha deneyselliğe kaydığı, baştan sona ağzından köpükler saçan tarama gitarlarla değil de iç ürperten gitarlar eşliğinde, düşüncelere gark eden formda müziklerle dolu bir iş. Modern black metal gruplarının başvurduğu uyumsuz notalarla süslenen ilk eser “Human Condition” parantez detayında da ifade edildiği gibi üç ayrı eserin birbirine geçmesiyle hazırlanmış.

Hissiyat olarak Deathspell Omega’yı anımsatan eser, yerini ikinci şarkıya bırakırken grubun yavaş rif/melodi, hızlı ritim kurgusunu başarıyla işlemesine tanık oluyoruz. Mgła ve Medico Peste gibi gruplar sayesinde kulağımızın arar hâle geldiği hi-hat oyunlarıyla dolu olan ikinci eser, grup üyelerinin gerçekleştirdikleri bir şov gibi. T.D. kişisinin yankılı mı yankılı gırtlak vokali, F.V.’nin saldırganlıktan hemen hemen hiç taviz vermeyen davulları, Dead Congregation insanı K.T. (Psychaos) kişisinin ve yancısı D.D.’nin gitarları, kendinizi albüm kapağında bir yerlerde gibi hissetmenizi sağlıyor.

Albümün geri kalanı, artıp azalan tempolarla oluşturulan, kendi içinde değişen ve negatif havadan bir an olsun kopmayan şarkılarla dolu. Ama asıl sürpriz, 17 dakikaya yaklaşan süresiyle göz korkutan fakat albümün en azılı işi olan “From Synthesis to Aposynthesis”. Yapımın geri kalanına göre daha belirgin ve akılda kalıcı riflerle açılan eser, yatağa uzanıp tavanı seyrederken hayatı sorgulatacak nitelikte.

Prodüksiyon ve enstrüman kullanım/kurgusunun çok iyi olduğu “Θανατος αιωνιος (The Termination Thesis)” kapağında, Zifir’in “Kingdom of Nothingness”ının da kapağını yapan Vergvoktre kişisinin imzası var. Ortaya konan müziğin yaydığı negatif ve karanlık enerjiyi çok iyi yansıttığı açık.

Yapımı günün her saatinde veya her yerde dinlemek mümkün olmayabilir, keza geleneksel black metal dinleyicilerinin de sıcak bakabilecekleri eserlerden değil bu albüm. Ancak yaşattığı deneyim itibariyle kulağı ekstrem müziklere alışık herkese önerebileceğim bir iş. Yunan ekibin başarıları daim olsun. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere.