1999 yılında delice bir albümle debut yapan Slipknot, imajı ve sahne şovlarıyla iyice dikkat çekti. Metal sevmeyenlerin ”gürültü” diyebileceği bir sertlikte müzik yapmasına rağmen tarihin en popüler gruplarından biri olmayı başardı.
Slipknot’ı nu-metal akımıyla parlayan Linkin Park, Korn, System of a Down gibi gruplardan ayıran en büyük özelliği türüne göre sert bir imaja sahip olmasıydı. Bu imajın da etkisiyle Slipknot ergenlik çağındaki çocuklara kendisini çok sevdirmiş ve dinleyici kitlesinin de genelini ergen kesim oluşturmuştu.
Slipknot’ı diğer nu-metal gruplarından ayıran en önemli özelliklerinden bir diğeri ise sadece vokalistiyle ön plana çıkmaması, diğer elemanların da yeteneklerini gayet iyi bir şekilde göstermesi (bunu bu grup dışında sadece System of a Down başarabildi bu akımdan).
İlk albümüyle müzik piyasasını kasıp kavuran, festivallerde boy gösteren, ödüllere aday olan grup tüm bunlara rağmen sertliğinden ödün vermeyerek 2001 yılında adeta yargı dağıtan, saf nefret içeren, memleketlerinin ismini taşıyan “Iowa” albümünü yayınladı. Roadrunner Records’ın en önemli kozu olan grup bu albümünü Ross Robinson prodüktörlüğünde kaydetti.
Slipknot popülerliğine rağmen sertliğinden ödün vermeyen bir grup olsa da metal dinleyicileriyle arası çok iyi değildi. Kimilerine göre ergen grubuydu, kimilerine göre gizli dinlenmesi gereken bir gruptu. Yıllarca tartışıldı Slipknot’ın durumu metal camiasında. Böyle böyle yuvarlanıp gitti elemanlar. Slipknot o ergen öfkesinin hakkını başarılı ve samimi bir şekilde veren bir gruptu. Corey Taylor gibi scream ve clean vokalleri harika olan bir vokalist, davulda Joey Jordison gibi hızlı, sahne şovu harika olan yıldızlarla Slipknot ününe ün katmaya devam ediyordu.
Albüm “People = Shit” gibi isminden ne halt olduğu belli olan gaz bir şarkıyla açılıyor ve grup daha ilk şarkıdan popülarite için sertlikten vazgeçeceklerini düşünen dinleyicilerine muhteşem bir tokat atmıştı.
“Nefret”, “Saf öfke” falan deyip durduk ama bu duygular aynı zamanda güzel sözlerle harmanlanmış, ortaya anlamlı, belirli bir temeli olan nefret çıkmış. Yani bu albümdeki nefret anlamlıydı. Belki de Corey Taylor’ın sorunlu geçmişinin büyük bir payı vardı. O zamanlar hâlâ ününe rağmen düzgün bir aile hayatı olmayan, sorunları olan bir birey olan Corey Taylor bunları müziğine iyi bir şekilde yansıtmış ki ortaya böyle bir albüm çıkmış.
“Iowa”da vokaller öyle bir başarılı ki scream/clean vokal geçişinden pek haz etmeyen insanların bile hayranlıkla dinleyebileceği bir albüm. Aynı zamanda hızlı, güzel davullar, basit ve akılda kalıcı rifler albümün tuzu biberi olmuş, albümün tutmasının önünde hiçbir engel bırakmamış. Haliyle çoğu listede 2000′li yılların en iyi metal albümleri arasında üst sıralarda yer almış bir albüm “Iowa”.
Albümün eksi yönü kanımca hit içeren şarkıların azlığı. Çoğu dinleyicisine göre grubun en iyi albümü olmasına rağmen Slipknot’ın en popüler şarkılarını internette arattığınızda bu albümden bir şarkıya rastlama oranınız çok düşük. Grup sanırım bu durumu iyi bildiği için sadece “Left Behind” isimli şarkıya klip çekmiş. Normal bir uzunluğa sahip, gaz şarkılarla açılan albüm bu özelliklerinin tam tersi olarak uzun bir şarkıyla kapanışı yapıyor.
Metal camiasındaki durumu tartışılır olan nu-metal akımının kesinlikle en iyi örneklerinden biri olan “Iowa”, nu-metal denilince akla ilk gelen 2-3 albümden biri olmayı başarmış, listelerde daima üst sıralarda yer almış bir çalışma. Bu albümü nu-metalin yüz akı olarak görüyorum. Tüm nu-metal albümleri bu kalitede olsaydı bu türün metal camiasındaki durumu kesinlikle çok daha farklı olurdu.
Kadro (#8) Corey Taylor: Vokal
(#7) Mick Thomson: Gitar
(#4) Jim Root: Gitar
(#2) Paul Gray: Bas
(#1) Joey Jordison: Davul
(#6) Shawn Crahan: Perküsyon, geri vokal
(#3) Chris Fehn: Perküsyon: geri vokal
(#0) Sid Wilson: Turntables
(#5) Craig Jones: Sample'lar
Şarkılar 1 (515)
2 People = Shit
3 Disasterpiece
4 My Plague
5 Everything Ends
6 The Heretic Anthem
7 Gently
8 Left Behind
9 The Shape
10 I Am Hated
11 Skin Ticket
12 New Abortion
13 Metabolic
14 Iowa
Slipknot’ın ilk albümünü 1999 yılında pek çok kez dinledim. Sonrasında sadece Wait and Bleed’i çeşitli defalar dinledim. Onun haricinde bu albümden de The Heretic Anthem’ı 3-4 kez dinledim, sonraki albümlerden de sadece Antisocial’ı 4-5 kez dinledim.
@Ahmet Saraçoğlu, The Blister Exits ve Gematria’yı kesinlikle dinlemelisin hocam.. Daha bi albümlerini baştan sona dinlemişliğim yok ama bu iki şarkıyı hiç düşünmeden öneriyorum.
Self-titled albümden önce bir tane daha albümleri var. O albümde yer alan bazı şarkılar önceden bestelenmiş. Bayağı deneysel takılıyorlarmış ilk zamanlarında.
Bu albüm çıktıktan sonra Conan’da çaldıkları Heretic Anthem’in acayip bağımlısı olmuştum. Hatta 56k internetle 80 mb’lik videoyu emule’den saatler sonra çekip telefon faturasını güzel patlatmıştım.
Hiç nostalji yapmıcam iğrenç zamanlardı cidden, neyseki geride bıraktık. Heretic Anthem’ı da şimdi açıp tekrar izledim, manyak performans hakkaten https://www.youtube.com/watch?v=fO1ebT0XnlE
Kendi keşfettiğim ilk gruptu Slipknot. Fakat öncesinde hayranı olduğum tek grup Linkin Park’tı. Daha sonra okuldan bir kızın “Linkin Park ne ya Korn varken?” demesiyle Korn’a sarmıştım. O kızın hayatıma bir Maria Puder etkisi olduğundan deli gibi dinlemiştim Korn’u fakat müzikal yalnızlığım da bu ‘sayede’ başlamış oldu. Çünkü Linkin Park dinleyen arkadaşlarıma Korn’u sevdirememiştim. Onlara çok sert gelmişti. Bir dinleyici olarak onlardan farklı bir yolda ilerleyeceğimi o zaman anlamıştım. Popüler kültürden sapışım başlamıştı.
Dinlediğim bu iki grubun isimleri aynı zamanda Slipknot isimli bir grupla çok sık anılıyordu. Fakat bu anma hiç de olumlu değildi. İnsanlar forumlarda, sözlüklerde nu metal denen bu gruplara nefret kusuyorlardı. İnanılmaz bir öfke vardı. Dinleyicilere geri zekalı, ergen, özenti muamelesi yapılıyordu. Fakat ben henüz True Metal vs False Metal muhabetini ya da metalin köklü bir müzik olup da eski dinleyicilerin bu yeni akımdan rahatsız oldukarından haberdar olmadığım için bu yorumları arabeskçilerin yaptığını zannediyordum ahah. ‘Özenti gençlik’, ‘gerçek müzikten habersizler’ gibi yorumları gördükçe “Ferdi Tayfur dinleyicileri gelmiş metal müziğe sallıyorlar şu işe bak.” diyordum. Bir dönem, müzik medyası tarihi unutturmaya mı çalıştı ne oldu bilmiyorum ama neredeyse Limp Bizkit’i metalin kurucuları zannetirecek haldelerdi. Metallica haricinde eski grupların bahsi geçmiyordu MTV’lerde falan. Iron Maiden’ı falan çok sonra duymuştum.
Slipknot o zamana kadar duyduğum en sert şeydi. Kendi araştırmalarımla keşfettiğim ilk gruptu. Çok kaotik gelmişti -ki Iowa içlerindeki en kaotik albümdü zaten. Hala daha çok gürültülü gelir bu albüm bana. Tabi benim zamanım albüm edinme zamanı değil, Limewire’dan rastgele bulabildiğini indirme dönemiydi. O nedenle hangi şarkı hangi albümdendi bilmezdim. Şu rahatsız edici (515) introsundan son birkaç yıldır haberim var mesela.
Bence slipknot,’ un gerçekten müzik yapmak için çabaladıkları birkaç albümden biri . Son birkaç albümleriyle benim gözümde piyasa grubu oldular . Metalle uzaktan yakından alakası olmayan insanlar şuan slipknot tişörtleriyle geziyor mesela .Ama ayova albümünün yeri bende gerçekten ayrı 10 verir geçerim ve eklerim : If you’re 555 then I am ????
Öküz gibi albüm. Corey Taylor’ın bu albümdeki vokallerine hastayım. Normalde dinlediğim bir grup değildi, hatta ergenken “çokpistrumetal31″ kafasında olduğum için antipati beslerdim kendilerine. Ne kaçırdığımı anladım. Klasik.
Corey Taylor’ın vokalinin zirvesi büyük ihtimalle bu albüm ama sesinin sonraki yıllarda yarrağı yemesinin en büyük sebebi de bu albüm olabilir. Grup geçenlerde IOWA zamanından yeni bir vokal kaydı video paylaştı. Şu alttaki vokal kaydını sadece izlemek bile acı verici.
Bu güzel siteye kazandırdığıma en çok mutlu olduğum albüm… Hayatıma ve kişiliğime etki yapabilmiş nadir albümlerden. Baştan sonra saf nefret. Umarım bir gün Slipknot’ı canlı izlerim.
Slipknot pek sevmeyen ve Linkin Park dışında nu metalden nefret eden birisi olarak bile rahatlıkla söyleyebilirim ki bu albüm her şeyiyle bir şaheser. Saf ergen öfkesi ancak bu kadar iyi dışarı vurulabilir.
(9.11/10, Toplam oy: 103)
Loading ...
2000 lerin en iyi albumu olabilir benim icin, safi nefret, mukemmel.
02.08.2018
@FIRAT TALE, öyle zaten
03.08.2018
@FIRAT TALE, Ashes of The Wake falan varken bunun esamesi okunmaz bence. Ama zevk sonuçta.
Slipknot’ın ilk albümünü 1999 yılında pek çok kez dinledim. Sonrasında sadece Wait and Bleed’i çeşitli defalar dinledim. Onun haricinde bu albümden de The Heretic Anthem’ı 3-4 kez dinledim, sonraki albümlerden de sadece Antisocial’ı 4-5 kez dinledim.
Slipknot’la olan ilişkimin sonuna geldik.
02.08.2018
@Ahmet Saraçoğlu, hahaha süper :D
02.08.2018
@Ahmet Saraçoğlu, Psychosocial olmasın abi o :)
03.08.2018
@Ahmet Saraçoğlu, The Blister Exits ve Gematria’yı kesinlikle dinlemelisin hocam.. Daha bi albümlerini baştan sona dinlemişliğim yok ama bu iki şarkıyı hiç düşünmeden öneriyorum.
05.08.2018
Self-titled albümden önce bir tane daha albümleri var. O albümde yer alan bazı şarkılar önceden bestelenmiş. Bayağı deneysel takılıyorlarmış ilk zamanlarında.
https://www.youtube.com/watch?v=ajj_ddPZDe8
Bu albüm çıktıktan sonra Conan’da çaldıkları Heretic Anthem’in acayip bağımlısı olmuştum. Hatta 56k internetle 80 mb’lik videoyu emule’den saatler sonra çekip telefon faturasını güzel patlatmıştım.
Hiç nostalji yapmıcam iğrenç zamanlardı cidden, neyseki geride bıraktık. Heretic Anthem’ı da şimdi açıp tekrar izledim, manyak performans hakkaten https://www.youtube.com/watch?v=fO1ebT0XnlE
03.08.2018
@Berca B., 146′lı günler -_-
Kendi keşfettiğim ilk gruptu Slipknot. Fakat öncesinde hayranı olduğum tek grup Linkin Park’tı. Daha sonra okuldan bir kızın “Linkin Park ne ya Korn varken?” demesiyle Korn’a sarmıştım. O kızın hayatıma bir Maria Puder etkisi olduğundan deli gibi dinlemiştim Korn’u fakat müzikal yalnızlığım da bu ‘sayede’ başlamış oldu. Çünkü Linkin Park dinleyen arkadaşlarıma Korn’u sevdirememiştim. Onlara çok sert gelmişti. Bir dinleyici olarak onlardan farklı bir yolda ilerleyeceğimi o zaman anlamıştım. Popüler kültürden sapışım başlamıştı.
Dinlediğim bu iki grubun isimleri aynı zamanda Slipknot isimli bir grupla çok sık anılıyordu. Fakat bu anma hiç de olumlu değildi. İnsanlar forumlarda, sözlüklerde nu metal denen bu gruplara nefret kusuyorlardı. İnanılmaz bir öfke vardı. Dinleyicilere geri zekalı, ergen, özenti muamelesi yapılıyordu. Fakat ben henüz True Metal vs False Metal muhabetini ya da metalin köklü bir müzik olup da eski dinleyicilerin bu yeni akımdan rahatsız oldukarından haberdar olmadığım için bu yorumları arabeskçilerin yaptığını zannediyordum ahah. ‘Özenti gençlik’, ‘gerçek müzikten habersizler’ gibi yorumları gördükçe “Ferdi Tayfur dinleyicileri gelmiş metal müziğe sallıyorlar şu işe bak.” diyordum. Bir dönem, müzik medyası tarihi unutturmaya mı çalıştı ne oldu bilmiyorum ama neredeyse Limp Bizkit’i metalin kurucuları zannetirecek haldelerdi. Metallica haricinde eski grupların bahsi geçmiyordu MTV’lerde falan. Iron Maiden’ı falan çok sonra duymuştum.
Slipknot o zamana kadar duyduğum en sert şeydi. Kendi araştırmalarımla keşfettiğim ilk gruptu. Çok kaotik gelmişti -ki Iowa içlerindeki en kaotik albümdü zaten. Hala daha çok gürültülü gelir bu albüm bana. Tabi benim zamanım albüm edinme zamanı değil, Limewire’dan rastgele bulabildiğini indirme dönemiydi. O nedenle hangi şarkı hangi albümdendi bilmezdim. Şu rahatsız edici (515) introsundan son birkaç yıldır haberim var mesela.
Slipknot sevip takip ettiğim bir grup değil ama konser şovları muazzam sırf bu yüzden izletiyorlar kendileini.
Bence slipknot,’ un gerçekten müzik yapmak için çabaladıkları birkaç albümden biri . Son birkaç albümleriyle benim gözümde piyasa grubu oldular . Metalle uzaktan yakından alakası olmayan insanlar şuan slipknot tişörtleriyle geziyor mesela .Ama ayova albümünün yeri bende gerçekten ayrı 10 verir geçerim ve eklerim : If you’re 555 then I am ????
Öküz gibi albüm. Corey Taylor’ın bu albümdeki vokallerine hastayım. Normalde dinlediğim bir grup değildi, hatta ergenken “çokpistrumetal31″ kafasında olduğum için antipati beslerdim kendilerine. Ne kaçırdığımı anladım. Klasik.
Bu albüme death metal demek yanlış olmaz bence, böyle bir albümün de çıktığı dönem satışlarda 1. olması ayrı bir olay.
Corey Taylor’ın vokalinin zirvesi büyük ihtimalle bu albüm ama sesinin sonraki yıllarda yarrağı yemesinin en büyük sebebi de bu albüm olabilir. Grup geçenlerde IOWA zamanından yeni bir vokal kaydı video paylaştı. Şu alttaki vokal kaydını sadece izlemek bile acı verici.
https://www.youtube.com/watch?v=fXaOwrEVr9Q
Bu güzel siteye kazandırdığıma en çok mutlu olduğum albüm… Hayatıma ve kişiliğime etki yapabilmiş nadir albümlerden. Baştan sonra saf nefret. Umarım bir gün Slipknot’ı canlı izlerim.
Slipknot pek sevmeyen ve Linkin Park dışında nu metalden nefret eden birisi olarak bile rahatlıkla söyleyebilirim ki bu albüm her şeyiyle bir şaheser. Saf ergen öfkesi ancak bu kadar iyi dışarı vurulabilir.