Birkaç gündür yeni albüm dinleyememiştim. Ellerim iyi bir albüm dinlemek için kaşınıyordu. Şöyle leziz bir şey bulayım da PA’nın alnının çatına yapıştırayım diye bekliyordum. Neyse ki birkaç gündür sağda solda gördüğüm CARNATION’ı deneyeyim dedim ve kaşıntımı dindirdim…

İyi bir ilk albüm dinlemek her zaman güzeldir. Hem grubun ilham kaynaklarına dair fikir edinebilmek hem de neler yapabileceğini az çok tasavvur etmek, metal dinleyen bir insan için pek zevkli bir gözlem imkânı sağlar.

CARNATION bize bu fırsatı sunan Belçikalı bir grup. Çok net şekilde death metal yapan CARNATION, ilk albümü “Chapel of Abhorrence”ı 5 gün önce piyasaya sürdü ve şimdiden basından ve dinleyicilerden olumlu puanlar almayı başardı.

CARNATION aslında son derece bilindik bir death metal yapıyor. BLOODBATH’e yakın duran bir prodüksiyon eşliğinde, “Left Hand Path” dönemi ENTOMBED, DISMEMBER, GRAVE kırması eski usul İsveç death metali ve bunun üstünde haykıran Corpsegrinder karakterli bir vokal.

Bu şekilde açıklayınca grup gayet tahmin edilir, sürprizsiz bir müzik yapıyor gibi görülebilir, ki zaten öyle. Daha önce duymadığımız, yenilikçi diyebileceğimiz hiçbir şey yok.

Ancak grup yaptığı şeyi gerçekten çok iyi yapıyor ve ortaya dinlemesi acayip zevkli bir albüm çıkıyor. Öylesine söylemiyorum; ciddi anlamda tokat gibi bir death metal var karşımızda.

Bir kere “Chapel of Abhorrence”ın dayak gibi bir sound’u var. Gitar tonları jilet gibi ve gerek taramalar gerekse vurdulu kırdılı riflerde ciddi anlamda kafaya çivi çakan bir yapıları var. Albümü dinlerken zaman zaman rifin ne kadar yaratıcı veya akılda kalıcı olduğunu göz ardı edercesine sound’un toramanlığına ve eziciliğine kendinizi kaptırabiliyorsunuz.

Grubun böylesine güçlü şekilde çıkış yapması, direkt Season of Mist’le anlaşıp o şekilde ortamlara atılması, klipleri, promo fotoğrafları ve imajı, CARNATION’ın çok yakın zamanda Avrupa’nın bilindik death metal grupları arasına girmesini sağlayacak gibi görünüyor.

Dediğim gibi; grubun yeni bir tarafı yok, lâkin tıpkı BLOODBATH gibi onlar da “retro olacaz, büyükleri anacaz” diye karikatür olmuyorlar. Şarkıları dinlerken ilham kaynakları ortada, ama herhangi bir tribute, bir saygı duruşu kisvesi altında sağdan soldan aşırma niyeti yok. Taş gibi, taptaze modern prodüksiyonlu eski usul death metal.

CARNATION kökleri bundan 25-30 yıl öncesine dayanan ve kendisinden sonra gelen sayısız death metal grubuna sol elin yolunu gösteren bir anlayışı, günümüzün silahları ve güçleriyle kusursuza yakın şekilde yansıtıyor. Death metal seviyorsanız, CARNATION’ı ve “Chapel of Abhorrence”ı aman diyeyim atlamayın.