Varlığından 1998 yılında haberdar olduğum power metal grubu TAD MOROSE’un ilgimi çeken ilk özelliği, elbette ki ismiydi. “Biraz somurtkan” gibi bir anlamı olan TAD MOROSE, “Bu nasıl grup adı lan” düşüncelerim eşliğinde ve “A Mended Rhyme” albümüyle hayatıma girmiş oldu.

Akıllara durgunluk vermeyen ancak belli bir kaliteyi barındıran bir grup olan TAD MOROSE, 2003 yılında çıkan “Modus Vivendi” ile mükemmele yakın bir power metal albümüne imza atmasının ardında 10 yıllık bir ara verdi ve 2013 ve 2015’te çıkardığı dönüş albümleriyle dinleyicileriyle buluştu. Bu albümler fena albümler değildi, lakin “Modus Vivendi”nin kılıcı tepelerinde uyuz gibi sallanmayı sürdürüyordu.

Yepyeni albümleri “Chapter X”e geldiğimizdeyse, “Modus Vivendi” kadar çarpıcı olmayan ancak gayet üst düzey ve deneyim kokan bir power metalin icra edildiği, progresif metale göz kırpan tarafları da açık bir çalışmayla karşılaşıyoruz. Bir kere Ronny Hemlin’in vokalleri son derece karakterli. TAD MOROSE’un ejderhadan şatodan bağımsız; yer yer karanlığını olduğu gibi veren dişli power metaline çok iyi uyan ve karakter katan bir vokal kullanımı var. Özellikle “Come Morpheus” gibi ağır tempolu ve kasvetli şarkılarda bu karakter daha bir öne çıkıyor. Çığlıklı standart power metal vokalleri de gayet başarılı, lakin bu karanlık ve vokale daha fazla varyasyon şansı tanıyan ağır bestelerde vokaller daha bir öne çıkıyor diye düşünüyorum.

Bunun dışında TAD MOROSE ve “Chapter X”e dair bahsedilmesi gereken diğer bir şey de grubun klasikleşmiş dıgıdıgı power metal riflerinden ziyade, daha karakterli rifler yazmaya olan yatkınlığı. Şarkıları dinlerken genelde “herhangi bir power metal şarkısı dinliyorum” hissini yaşamıyorsunuz.

TAD MOROSE, bunca zamanlık deneyimi ile bizlere daha uzun vadeli şarkılar sunması gerektiğinin bilincinde ve bu doğrultuda bir rif yazımını benimsemiş.

Tüm bunar doğrultusunda; JUDAS PRIEST, CRIMSON GLORY ve MORGANA LEFAY sevenler başta olmak üzere TAD MOROSE’u ve “Chapter X”i eli yüzü düzgün power metal sevenlere önerebilirim.

Grup power metalin klişelerinden sıkılanlar için her şeyiyle taze bir nefes falan değil elbet; sonuçta 1991’de kurulmuş ve ilhamını seksenlerin power metal kâşiflerinden alan bir gruptan bahsediyoruz. Ancak adamların power metale yönelik sert, rif bazlı ve yumruğunu masaya vuran yaklaşımı sayesinde hem grup hem de albüm olarak gayet keyifli şeylerle karşı karşıya olduğunuzu da rahatlıkla söyleyebilirim.

Grubun ağır tempolu ve daha karanlık yanını görmek isteyenlere “Come Morpheus”ı, daha enerjik ve rif bazlı gaz TAD MOROSE’u tanımak isteyenlere ise “Apocalypse” ile “Salvage My Soul”u öneriyorum ve huzurlarınızdan çekiliyorum.