Bizlere Hollanda’nın caddelerinden seslenen iki kişilik progresif/melodik death metal grubu SHYLMAGOGHNAR’dan bahsedeceğiz bugün. 2013’te kurulan ve 2015’teki “Emergence” ile adını duyuran grup; BE’LAKOR, INSOMNIUM benzeri yoğun bir melodik death metali, yer yer progresif ögeler ve SUMMONING’vari atmosfer dokularıyla işleyen bir oluşum.

3 hafta önce piyasaya çıkan “Transience”, 52.30 süresiyle gayet doyurucu olan ilk albüm “Emergence”tan tam 22,5 dakika daha uzun, yaklaşık 73 dakikalık dev bir albüm. Günümüzün kolaya alışmış, tembel ve mızmız dinleyici kitlesi için bayağı zorlu bir görev gibi gözüken bu süre, SHYLMAGOGHNAR’ın lezzetli fikirleri ve doksanlardan kök almışçasına samimi fikir ve icralarla bezeli dünyasında bir şekilde sıkmamayı, yormamayı başarıyor. Evet albüm çok uzun, aşırı uzun. Ama tutturulan kalite ortalamasına bakınca, SHYLMAGOGHNAR’ı bu girişiminden ötürü kutlamakta hiçbir sakınca yok.

Albümdeki müzik son derece rahat dinlenebilen, duygusu yerli yerinde, dijital davul yazımı dışında bir falsosu bulunmayan bir yapıda. “Bu öyle her gün dinlediğin çerezlik albümlerden değil” dercesine 12 dakikadan uzun bir şarkıyla açılan “Transience”, emek verilerek yazıldığı, dizildiği ve kurgulandığı belli şarkı yapıları ve akıcılığıyla bizi içine hiç de tahmin etmeyeceğimiz bir sarmalayıcılıkla alıyor. “Transience”ı dinlerken aklımıza doksanların ortasının saf melodik death metal DARK TRANQUILLITY’si de geliyor, BE’LAKOR’un hem kederli hem melodik hem de progresif karakteri de.

“Transience”ın en öne çıkan ve albümü sevemeye yakın kişileri kendine bağlayacak unsuru ise, her şeyiyle doksanların ikinci yarısından fırlamış gibi duran prodüksiyonu. SHYLMAGOGHNAR’ı dinlerken sanki günümüzden bir grubu değil de, 1995’te kurulmuş ve 1997 civarlarında gizli bir cevher niteliğinde bir albüm çıkarmış bir grubu dinlediğinizi hissediyorsunuz. Burada yetersiz prodüksiyondan doksanlar romantizmi falan yapmıyorum, gerçekten de o dönemin havasını, suyunu yansıtan bir albümle karşı karşıya olduğumuzu söylüyorum.

“Transience” yeterince uzun ve katmerli olduğundan bizim lafı uzatmamıza çok da gerek yok. İyi bir albüm için ayıracak 73 dakikanız varsa, SHYLMAGOGHNAR ve “Transience” sizi büyük ihtimalle tatmin edecektir. Eğer böyle bir zamanınız yoksa ve sadece meraktan şöyle bir bakma niyetindeyseniz, bence albüme hiç yazık etmeyin. Çünkü “Transience” hakkı verilerek dinlenmesi gereken, üşenip “Tamam anladım yeaea iyiymiş” deyip geçmek için fazlasıyla iyi, böylesi bir davranışı kesinlikle hak etmeyen bir albüm.