“Absolution”la gayet sağlam bir başlangıç yapan ve “Hunted” ile yakın zamanların en başarılı ve ümit vadeden doom metal grupları arasına adını yazdıran KHEMMIS’in kısa süre önce çıkan 3. albümü “Desolation”ı eşeleyeceğiz bugün.

İlk iki albümünde net bir doom metal yapan KHEMMIS’in, özellikle “Hunted” sonrasında daha büyük bir şirkete geçmesi kaçınılmaz gözüküyordu. Grubu 20 Buck Spin’in elinden kapan Nuclear Blast, zaman kaybetmeden yeni KHEMMIS albümünü masasında istedi ve grup da “Desolation” adlı bu eseri beğenimize sundu.

Öncelikle söylenmesi gereken; ilk iki albümle karşılaştırıldığında “Desolation”ın doom metalden ziyade heavy metal sularında yüzen bir çalışma olması. Ne gitar tonlarının cillopluğu, ne genel tempo, ne de müziğin tatlı atmosferi bu albümün doom metal olarak sınıflandırılmasına imkân tanıyor. “Desolation” olabildiğine temiz, pür pak ve rahat dinlenen bir albüm. Lakin tüm bunlar albümdeki müzikalite adına bir gösterge değil elbet. Evet KHEMMIS özellikle “Hunted”da sunduğu ezici tarafını epey törpülemiş, evet vokaller büyük oranda temiz; ama beste açısından ortada yine ortalamanın üstü bir iş olduğu da ortada. Bu noktada albümü hangi başlıkta değerlendirdiğinize göre “Desolation”ı sıkıcı ya da canlı bulabilirsiniz; bu size kalmış.

Bence albüm daha geniş bir kitleye yayılmaya hazır, daha temiz, daha standart bir noktada duruyor. Vokalist/gitarist Phil Pendergast, çoğu zaman TRIVIUM’dan Matt Heafy’yi anımsatan bariton bir vokale sahip. Sesini zorladığı noktalarda yer yer GRAND MAGUS’tan JB’ye doğru kayabiliyor, ama genel olarak bariton sularda yüzmeyi tercih ediyor. İlk albümde daha etkin olan ve “Hunted”da biraz geri plana çekilen diğer gitarist/vokalist Ben Hutcherson’ın yırtıcı vokalleri ise “keşke bu kadar asgariye indirilmeseydi” dedirtecek kadar iyi.

Grubun, daha doğrusu Nuclear Blast’in albümden yayınlanan ilk iki single’ı açılış şarkısı ve “Bloodletting” ve ikinci şarkı “Isolation” olarak belirlemiş olması tesadüf değil. Açılış şarkısı KHEMMIS’in bu albümdeki parlak yüzünü ve vokal karakterini açık şekilde yansıtırken, “Isolation”da ise IRON MAIDEN’ın “The Trooper”ına çakılan selamlar eşliğinde KHEMMIS’in melodik tarafıyla karşılaşıyoruz. Bu açıdan bakınca albümün ilk yarısının dinleyicide, özellikle de KHEMMIS’i bir doom grubu olarak benimsemiş dinleyicilerde biraz “Mmhhh…” hissi yaratması olası. Bu şekilde düşünen dinleyiciler için esas olay da zaten albümün ikinci yarısında, “The Seer” ile başlıyor. Daha cayır cayır bir gitar kullanımı ve rahatsız nota seçimleriyle kimlik bulan bir beste yapısı, bu şarkı ile “Desolation”a ve grubun öncesine alışkın kitleye nefes aldırıyor.

Son iki şarkı “Maw of Time” ve özellikle de kapanışı yapan “From Ruin”, grubun “Hunted”daki havasına, damarına, kederine daha yakın duran gayet iyi şarkılar. Bu taraftan bakınca, “Desolation”ın başta bir “Sen hayırdır?” dedirten, sonrasındaysa “Ha şöyle” diye ilacımızı veren bir yapıya sahip olduğunu söyleyebiliriz. Albüm bence gayet keyifli, iyi bir doom metal albümü. Lakin bu doom metalin CANDLEMASS’ten, ezicilikten, ağır tempo süründürmeden ziyade daha heavy metale yakın duran, daha aydınlık bir yerde konuşlandığını söylemek mümkün.

Söz konusu KHEMMIS olunca ben ilk iki albümü daha değerli ve önemli görüyorum, ama “Desolation” da iyi bir albüm.