Bir süredir thrash metal namına pek bir şey incelemediğimizi fark ettiğimden, bu yıl içinde çıkan bahsedilesi albümlerden birini PA’ya kazandırayım ve bu gidişe bir son vereyim dedim. 18 yıl öne kurulan İspanyol thrash metal grubu ANGELUS APATRIDA’yla birlikteyiz bugün. “Cabaret De la Guillotine” ile 6. albümüne imza atan grup, her anlamda gayet net bir thrash metal icra ediyor diyerek başlayalım.

“Vatansız Melek” anlamına gelen ANGELUS APATRIDA, türün seksenlerde boy gösteren ABD’li kimi gruplarının izinden ilerleyen; gayet canlı, o rif senin bu rif benim ilerleyen, yırtıcı ve deneyimli bir grup. “Cabaret De la Guillotine”de; MEGADETH, TESTAMENT, OVERKILL, EXODUS, METALLICA, DEATH ANGEL gibi grupların etkilerini, ilhamlarını ve yol göstermelerini duyabiliyoruz. Bunlar çok büyük oranda “X klonu” dedirtecek kadar çakma bir boyuta kaymasa da, ANGELUS APATRIDA’nın hamurunda bu grupların ektiği buğdayların izlerini görmek hiç de zor değil.

Böyle yazınca gruba dair düşünceleriniz baştan sekteye uğrayabilir, ama uğramasın. ANGELUS APATRIDA da dâhil olmak üzere, gözünü çeşitli modern fikirlere açmayan sayısız oluşum ister istemez olayın seksenlerde vücut bulan tarafından yararlanıyorlar. Bu ve benzeri durumlar thrash metalin fıtratında var diyor, devam ediyoruz.

“Cabaret De la Guillotine”de sağlam gitar tonları, iyi bir prodüksiyon, müziğe gayet iyi oturan vokaller, yaratıcılık konusunda ortalarda seyreden rifler, yerinde bir groove, iyi müzisyenlikler ve thrash metal ruhuna hizmet eden bir duruş var. Grup aşırı eski kafalı, yahut retro bir tavır benimsemiyor, lakin çağımızda tutması ve ilgi çekmesi daha kolay fikirlere de bulaşmıyor. ANGELUS APATRIDA belli ki gönlünü thrash metale vermiş ve bunu da hakkını vererek, sulandırmadan yansıtmaya çalışan bir grup. Bunu “A New Level” beslemeli klip şarkısı “Downfall of the Nation”da da rahatça görüyoruz.

Her ne kadar saf thrash metal olduğunu vurgulamış olsam da, grup yer yer gayet akılda kalıcı -ama cıvıtmayan- olaylara da giriyor. “Cabaret De la Guillotine”in açılışını yapan “Sharpen the Guillotine”in çarpıcı nakaratı buna net bir örnek. Duyacağınız üzere hiçbir şekilde tribünlere oynamayan bu nakarat, grubun tecrübesini ve iş bilirliğini yansıtarak albüme taze bir başlangıç yaptırıyor.

Velhasılıkelam, ANGELUS APATRIDA thrash metal dinleyicileri için belli bir kalitenin üstünde bir albüm yaratmış. Büyük kısmında cayır cayır, tekme tokat devam eden; seksenler sonu/doksanlar başı thrash metal baladlarına selam çakan “Farewell” gibi bir şarkıyı da araya ekleyen grup, “Cabaret De la Guillotine” ile yılın iyi thrash albümlerinden birini sunuyor.

Türe dair muazzam beklentileriniz yoksa ve iyi yazılmış, çalınmış ve sunulmuş thrash metali fazla sorgulamadan, didik didik etmeden seviyorsanız, ANGELUS APATRIDA sizi ziyadesiyle memnun edebilir.