En sevdiğimiz worship grubu GRUESOME’ın dün çıkan yeni albümünden kucak dolusu sevgilerle yazımıza başlıyoruz. Bildiğimiz gibi GRUESOME kariyerini tamamen DEATH’e bir saygı duruşu şeklinde şekillendirmiş ve her albümünü DEATH’in diskografi sıralamasıyla, o albüme ithaf ederek sunan bir grup. Misal “Savage Land” kapağından da tahmin edilebileceği gibi “Leprosy” ayarında, ““Fragments of Psyche” EP’si ise “Human”ı karşılayan bir yapıdaydı. Şu anda bahsetmekte olduğumuz yeni albüm “Twisted Prayers” ise “Spiritual Healing”in kardeşi konumunda.
GRUESOME’ın işi belli açılardan kolay, belli açılardan zor. Kolay, çünkü Chuck her albümüyle son derece net ilhamlar alınabilecek şablonlar verdi bize. Zor, çünkü DEATH gibi bir grubun emülatörlüğünü yaparken belli bir kaliteyi tutturamazsanız gelecek tepki yaman olur. GRUESOME bu noktada son derece iyi bir saygı duruşu sergiliyor. Dersine iyi çalışmış demiyorum, çünkü grubun olayı tamamen DEATH ve ciddi anlamda olayı yalayıp yutmuşlar.
Şarkıları dinlerken sanki DEATH’in ilgili dönemde yazdığı, Chuck’ı andıran başka bir vokaliste söyletilmiş ancak bugüne dek hiç yayınlanmamış şarkılarını dinler gibi hissediyoruz. Rifler, şarkı yapıları, elbette ki sololar; hepsi de DEATH külliyatının güzelliklerine kardeş getiren yapıdalar. “Twisted Prayers”da da çok net bir “Spiritual Healing” havası alabiliyoruz. Ne “Leprosy” (“Savage Land”) kadar çiğ, ne “Fragments of Psyche” kadar progresif. Tam da “Spiritual Healing”in sahip olduğu geçiş rolünü üstleniyor.
Bu tarz bir worship albümünü yorumlarken eksikleri, artıları tek tek ifade etmek çok da mümkün değil. Bu tarz bir işe giriyorsanız ya her şeyiyle iyi olur, tebessüm ettirir, gaza getirir, saygı duruşu yapılan grubu yad ettirir; ya da tam tersi olur ve yetersiz, sası, tatsız bir şey olarak algılanır. GRUESOME metal dünyasında bu worship olayını en ama en iyi yapan gruplardan biri ve konu DEATH gibi bir efsane, bir fenomen, bir kült olunca, yaptıkları işin değeri de doğal olarak yükseliyor.
Sadece “A Waste of Life”ın başındaki gitarlara bakmak bile GRUESOME’ın ne olduğunu, neyi amaçladığını ve bunda ne kadar başarılı olduğunu görmek adına yeterli. Ara ara “Chuck bu tarz bir rif yazmazdı” ile “Chuck olsa bunu şöyle çalardı” diye düşündüğüm şeyler olmadı değil; bazı yerlerde Chuck’ın farklı tercihler yapacağını düşündüm. Ama yine de olay tam anlamıyla İngilizcede “channeling” dediği, “bir şeyin yansıtılması/ifade edilmesi için aracı olmak” görevini başarıyla yapan bir yapıda.
DEATH olmayıp da DEATH’i sunmak, DEATH’i çalmak ancak bu kadar olabilir. Gönül ister ki GRUESOME yoluna aynen devam etsin, “Symbolic”in de, “The Sound of Perseverance”ın kardeşini de görelim. Hatta bununla da yetinmeyip konuk bir vokalistle “The Fragile Art of Existence”ı da çıkarsınlar, DEATH’in de CONTROL DENIED’ın da günümüzdeki devamı olsunlar.
Chuck olaydı da GRUESOME’ı duyaydı, gülümseyerek haklarında yorumlar yapsaydı, alt grup eyleseydi.
A waste of life çalarken “ulan Eindhoven 98′deki Crystal Mountain performansını mı açtım acaba” deyip geri geldim ki o değilmiş. O şarkının nedense hep o performanısını dinlerim. Sıralama da değişmez Crystal Mountain Spirit Crusher. The philosopher… Hey gidi… Çok güzel kritik çok güzel şarkılar ama hüzünlendim gidiyorum.
Çok güzel bir haber ve yine çok güzel ve özel bir albüm. Kritikte bahsedildiği gibi hem kolay hem de zor bir iş yapıyorlar. Bana kalırsa bu işi hakkıyla yapmayı da beceriyorlar. Bu albüm de harikulade. Metalik bünyelerin Death kapanmayan yarasına merhem, adeta ağrı kesici görevi görüyor. A Waste of Life girişinde tüylerim diken diken oldu. Sesi kökledim, dinlemeye devam ediyorum.
Albümün en önemli yanlarından biri, kendisinden uzun süredir haber alınamayan James Murphy’nin “Crusade of Brutality” ve “At Death’s Door” şarkılarında konuk sololar atması. Spiritual Healing albümünün bir nevi mirasçısı olan bu albüme Murphy de elbette cuk oturmuş. İsterim ki Pasifagresif Murphy ile bir röportaj yapsın, sağlık durumu nedir, solo albüm haberleri var mıdır vb. konularda bilgilenelim.
@Ahmet Saraçoğlu, Fırsat için teşekkür ederim Hocam. İlk etapta aklıma şu sorular geldi:
1- Murphy’nin Obituary ve Death zamanlarında da karakteristik bir gitar soundu vardı ama esas solo albümlerinde aynı soloyu iki gitarla çalmaya başladığına ve üst üste bindirilmiş gitarlar sayesinde daha da “trademark” bir sound sağladığına şahit olduk. Bu bindirmeli gitar fikri nasıl gelişti? Yeni besteleri varsa, soundunda bir başka yenilik olacak mı?
2- Konkhra’nın “Heavensent” şarkısında attığı solo bence metal tarihinin en iyilerinden biri. 3,5 dk bile sürmeyen bir şarkıya o kadar uzun bir solo yazma fikri nereden çıkmıştı?
3- Yazdığı en iyi solo hangisi?
4- Daha önceki bir röportajında en sevdiği gitaristin Shawn Lane olduğunu belirtmişti, hala aynı fikirde mi? Lane’i özel kılan şeyler neydi? Şu sıralar kimleri dinliyor?
5- Hem Nevermore’a hem de Warrel Dane’in solo albümüne konuk olmuştu. Dane hakkında neler söyler?
6- Chuck Shuldiner ile pek iyi ayrılmamışlardı. Geriye dönüp baktığında, Death’in bir parçası olmak ve kendisiyle çok benzer bir hastalık yaşayan Chuck hakkında neler söyleyebiliyor? “Spiritual Healing” albüm isminde bugün bir “ironi” görüyor mu?
Loading ...
A waste of life çalarken “ulan Eindhoven 98′deki Crystal Mountain performansını mı açtım acaba” deyip geri geldim ki o değilmiş. O şarkının nedense hep o performanısını dinlerim. Sıralama da değişmez Crystal Mountain Spirit Crusher. The philosopher… Hey gidi… Çok güzel kritik çok güzel şarkılar ama hüzünlendim gidiyorum.
Çok güzel bir haber ve yine çok güzel ve özel bir albüm. Kritikte bahsedildiği gibi hem kolay hem de zor bir iş yapıyorlar. Bana kalırsa bu işi hakkıyla yapmayı da beceriyorlar. Bu albüm de harikulade. Metalik bünyelerin Death kapanmayan yarasına merhem, adeta ağrı kesici görevi görüyor. A Waste of Life girişinde tüylerim diken diken oldu. Sesi kökledim, dinlemeye devam ediyorum.
death’i taklit eden kukla bunlar. 1 verdim. insan biraz kendinden bişey katar.
Albümün en önemli yanlarından biri, kendisinden uzun süredir haber alınamayan James Murphy’nin “Crusade of Brutality” ve “At Death’s Door” şarkılarında konuk sololar atması. Spiritual Healing albümünün bir nevi mirasçısı olan bu albüme Murphy de elbette cuk oturmuş. İsterim ki Pasifagresif Murphy ile bir röportaj yapsın, sağlık durumu nedir, solo albüm haberleri var mıdır vb. konularda bilgilenelim.
10.10.2018
@ali, az önce teklifimizi yaptık.
10.10.2018
@Ahmet Saraçoğlu, Hocam ne kadar teşekkür etsem az! Çok sağ olun. Umarım kabul eder ve umarım sağlığı yerindedir. Merakl bekliyorum.
10.10.2018
@ali, kabul etti. Soruları 2-3 güne göndeririz. Özellikle merak ettiğin bir şey varsa söyle soralım.
11.10.2018
@Ahmet Saraçoğlu, Araya kaynamış gibi olacam kusura bakmayın ama, Disincarnate’in son durumunu sorarsanız sevinirim.
11.10.2018
@daud, tabii ki, sorusu olan varsa buradan iletsin soralım.
11.10.2018
@Ahmet Saraçoğlu, Fırsat için teşekkür ederim Hocam. İlk etapta aklıma şu sorular geldi:
1- Murphy’nin Obituary ve Death zamanlarında da karakteristik bir gitar soundu vardı ama esas solo albümlerinde aynı soloyu iki gitarla çalmaya başladığına ve üst üste bindirilmiş gitarlar sayesinde daha da “trademark” bir sound sağladığına şahit olduk. Bu bindirmeli gitar fikri nasıl gelişti? Yeni besteleri varsa, soundunda bir başka yenilik olacak mı?
2- Konkhra’nın “Heavensent” şarkısında attığı solo bence metal tarihinin en iyilerinden biri. 3,5 dk bile sürmeyen bir şarkıya o kadar uzun bir solo yazma fikri nereden çıkmıştı?
3- Yazdığı en iyi solo hangisi?
4- Daha önceki bir röportajında en sevdiği gitaristin Shawn Lane olduğunu belirtmişti, hala aynı fikirde mi? Lane’i özel kılan şeyler neydi? Şu sıralar kimleri dinliyor?
5- Hem Nevermore’a hem de Warrel Dane’in solo albümüne konuk olmuştu. Dane hakkında neler söyler?
6- Chuck Shuldiner ile pek iyi ayrılmamışlardı. Geriye dönüp baktığında, Death’in bir parçası olmak ve kendisiyle çok benzer bir hastalık yaşayan Chuck hakkında neler söyleyebiliyor? “Spiritual Healing” albüm isminde bugün bir “ironi” görüyor mu?
11.10.2018
@ali, tamamdır.
01.02.2019
@Ahmet Saraçoğlu, Ahmet Hocam bugün aklıma düştü bir anda: Murphy röportajından bir haber var mı? Çok teşekkürler.