Oğuz Sel

2016’nın ortalarında çıkardığı albümü, 2017’nin başında ancak ele alabildiğim Eternal Alchemist’i tamamına mırıldanarak eşlik edebildiğim “Demon Summoning” albümündeki melodilerle anımsıyor olabilirsiniz. Black metalin gaddar ve okült gibi görünen tarafında olsa da yarattığı melodiler ve ayrıntılı kompozisyonlarla dinleyicinin bam teline de dokunmayı beceren oluşumun başında hâlâ Unkraut kişisi bulunuyor.

Fakat bu defa Unkraut’un bam teline dokunmak gibi bir derdi olduğunu düşünmüyorum. Zira sanatçı, “Invocation of the Black Flames” albümünde, türün daha soğuk, mesafeli, melodilerden büyük oranda arındırılmış tarafında gezinmeye kararlı.

Ağzımdaki baklayı çıkarmış oldum aslında az önceki cümleyle birlikte. 2017’de Eternal Alchemist’i sevmemi ve ele alıp yazmaya karar vermemi sağlayan unsurların çoğu bu albümde yok. Ama bundan daha önce, kritiklerde genellikle değinmediğim şarkı sürelerine ve bu sürelerin albüme negatif katkılarından söz etmeliyim. Kendi içinde tutarlılığını koruyan, sık sık tekrara düşmeyen ve dinlenebilirlikten uzaklaşmayan uzun süreli şarkılar yapmak, cidden yetenek ve yaratıcılık işi. Uzun süreli şarkı konusuna girme nedenim, yapımdaki en kısa süreli parçanın 8 dakika sürüyor olması ve 12 dakikaya yaklaşan şarkıların da albümde bulunması. Tabii eserler, bu sürelerin hakkını ne denli verebiliyor, büyük tartışma konusu.

İlk albüme kıyasla çeşitlilikten uzak ve kolaya kaçan rifler, akılda kalıcılık içermeyen döngüler, gaza getirmekten ziyade esneten bölümler, zaman zaman doom türüne kayan ağır aksak ritimler, “Invocation of the Black Flames”in bünyesinde barındırdığı uzun süreli şarkıların özeti. Kısacası eserler, sıradanlıktan paçayı kurtaramayarak dinleyiciyi avuçlarının arasında tutmaktansa ıslak bir sabun gibi kaçırmayı tercih ediyor. Ne vokallerdeki haykırışlar, ne eski usul ritimler ne de hunharca kazımalar, özelliksiz parçalara birer kimlik kazandıramıyor. Bunların yanında, albümün sound’u önceki yapıma oranla daha cılız ve patlayıcılıktan uzak. Unkraut ise vokal tarafında fena iş çıkarmasa da “Demon Summoning”in az daha yüksek perdedeki scream vokalleri bence daha başarılıydı.

2016 çıkışlı albümünde lead gitarından melodi fışkıran Unkraut kişisine ne oldu, neden böyle bir albüm yaptı, 40 dakikayı 4 şarkıya sığdırmaya gayret ederek neyi hedefledi, büyük bir tutkuyla oluşturduğu her hâlinden belli olan “Demon Summoning”in ardından aldığı övgü dolu sözlerin mi kurbanı oldu, olgunlaşmamış fikirlerini bir an önce paylaşmak mı istedi, cevabını belki de hiç öğrenemeyeceğimiz sorular, sorular…

Adının ve kapağının ürkütücülüğüyle uzaktan yakından alakası olmayan “Invocation of the Black Flames” bu yılın sürpriz ve tatsız albümlerinden biri oldu benim için. Yine de black metale aç biriyseniz ve melodi falan da benim için çok önemli değil diyorsanız, açıp bir iki tur döndürün albümü.