Son birkaç yazımda teknik brutal death metal gruplarının yeni EP’lerine yer verdim ve okuduğunuz, ardından muhtemelen dinledikten sonra deneyimlediğiniz üzere bahse konu grupların çıkardıkları materyaller çok da süper değildi. Neyse ki tüm bu cümbüş içerisinde iyice işler yapanlar da var; bana göre birkaç yıla kadar Hour of Penance ve Hideous Divinity gibi İtalyan aygırlarıyla yarışabilecek noktaya gelebilecek Spiritual Deception gibi.
Bandcamp sayfalarından okuduklarımdan anladığım kadarıyla hayli mütevazı olan grubun kurucuları, hâlihazırda kadrosunda bulundukları melodik death grupları Humans Ablaze projesini sonlandırıp bu grubu ortaya çıkarmışlar. Yapmak istedikleri müziği ise iç gözleme dayalı temaya sahip teknik rifli ve karanlık atmosferli death metal olarak tanımlıyorlar.
Gruba dair detayları şimdilik sonlandırarak yapımın bize neler verdiğinden biraz bahsetmeye çalışayım. Ekibin yaptığı müzik, artık İtalyan teknik brutal death metal oluşumlarının birçoğunda gözlemleyebileceğiniz unsurların bir bileşimi gibi. Bolca davul kick oyunları, seri blast beat’ler, genellikle seri taramalı ve zaman zaman groove’a oynayan gitarlar, atmosfer olsun diye eklenen kilise orgları, yalancı senfonik ögeler ve korolar, Spiritual Deception müziğinin temelini oluşturuyor. Kusturmalı, bağırsaklı, böbrekli olmayan vokaller de yeterince steril olan müziğin tamamlayıcısı niteliğinde.
Müzikal olarak takip ve hatta eşlik edilebilecek rifler bulan grubun müziği, bu türe kulağı yatkın olanların rahatlıkla çözümleyebileceği ayarda. Şarkıların ana rifleri, arpej oyunları, atılan sololar falan öyle güme gidebilecek cinsten değil, zaten sound itibariyle de bir şeyleri kaçırmak gayet zor. Adamlar anlaşılabilir, enstrümanların tane tane işitilebileceği bir hava oluşturmuşlar. Ancak kulağıma biraz garip gelen noktalar yok değil; örneğin ilk şarkının da dahil olduğu bazı şarkılarda atılan soloda ritim gitarın buharlaşması ve soloya dolgu olarak bas ve klavyenin kullanılması. Hani Pantera’da Dimebag tekti, o müziğe solo arkası basgitar süper gidiyordu ama brutal death metalde en azından bir katman daha açılıp oraya ritim gitar eklenebilirdi. Müzikal noktada fikirlerin biraz daha olgunlaştırılıp parçalara yedirilmesi, sahneye ilk kez çıkacak bir grup için çok daha isabetli olurdu. Bir de ufak tefek kayıt hataları var davul tarafında, ikinci şarkının ikinci dakikasına doğru trampetler bir hoş oluyor, olmasaydı keşke. Bunların haricinde kusur bulabileceğim pek bir şey yok müzikte.
Montaigne’in Denemeler’inde de bol bol yer verdiği Lucretius’un sözlerinden alıntılar bulunan, Allah’sızlıktan kitapsızlıktan dem vuran lirikler ise grubun Hour of Penance çizgisinden gittiğinin göstergelerinden. Gerçi -yayınlanan- sözlere şöyle bir baktığınızda ciddi bir derinlik olduğunu söylemem güç, hani aradığımdan değil ama “Gods don’t reply your questions” gibi argümanları kullanmak, o haşmetli müziğe çok gitmemiş bana kalırsa.
Yeri geldi dövdüm, yeri geldi azarladım ama daha taze bir grup için fazla iyi bir EP “Spiritual Deception”. İşin teknik tarafında öyle çılgın atmasalar da dinlerken keyif veren bir müzik üretiyorlar adamlar ve dağılmadıkları sürece geleceklerinin parlak olacağını ümit ediyorum. Hour of Penance ve Hideous Divinity gibi ekiplerin hayvanlıklarına hastaysanız, 12 dakikanızı ayırın ve EP’ye kulak verin. Hoşunuza gidecek bölümler bulacağınıza eminim.
Loading ...