Haftanın açılışını çok pis, leş bir albümle yapıyoruz. ABD’li death metal grubu LECHEROUS NOCTURNE yeni albümü “Occultaclysmic”i yakın zamanda çıkardı ve ben de canınızı sıkmak, tadınızı kaçırmak için hemen klavyeye sarıldım.

“Occultaclysmic”i dinlerken ilk dikkatinizi çekecek şeylerden biri, grubun özellikle davul konusundaki vurdumduymaz tavrı. Davul albüm boyunca ritim de kaçırıyor, geciken vuruşlar da oluyor, “bunu daha iyi çalabilirmiş” dedirten yerler de geliyor. Gerçekten de ilk denemede ne çıktıysa o kullanılmış gibi bir durum var. Lakin albümün çiğliği ve pespayeliği göz önünde bulundurulduğunda, LECHEROUS NOCTURNE’ün bu tavrı bir şekilde anlam kazanıyor ve “Occultaclysmic”in kaosu daha bir pekişiyor.

Grup albümü kaydederken, amiyane tabiriyle pek çok şeyi sikine takmamış ve ortaya epey çirkin, kaotik, düzensiz, dışarıdan bakınca sakat ancak kendi içinde tutarlı bir iş çıkmış. Bu vurdumduymazlık, başına buyrukluk “Occultaclysmic”in alametifarikası olarak karşımızda çirkin, grotesk bir monolit gibi duruyor.

Bu çirkinliğin içinde duyarlı bir öküz gibi karşımıza çıkan ve pisliğe piyanonun beyaz tuşlarını bulaştıran “Remembrance” gibi bir şarkı bile, gerçekten de yoğun ve hisli olmasına rağmen, solosundaki mükemmellikten uzak icrasıyla dikkat çekiyor. LECHEROUS NOCTURNE bu sıçışları bir şekilde olumlamayı başarıyor diye de bakabilirsiniz, tüm bunlar kabul edilemez şeklinde de düşünebilirsiniz. Bana kalırsa olay belli ölçüde kabul edilebilir, ancak gönül isterdi ki bu gibi şeylerden bahsetmemize gerek kalmadan albümün içine daha kolay girebilseydik. Normal şartlarda böylesi bir şeyi mazur görmezdim, lakin LECHEROUS NOCTURNE çirkinliğiyle bu durumdan yırtar gibi olmuş.

Grubun death metalini bir taraflara yormak gerekirse, akla gelen gruplardan biri HATE ETERNAL. Ancak LECHEROUS NOCTURNE hem prodüksiyon hem de tehditkârlık anlamında HATE ETERNAL’a göre daha az etli, daha az kodu mu oturtan bir müzik yapıyor. HATE ETERNAL’ı hiç şakası olmayan delirmiş bir eşekarısı olarak düşünürsek, LECHEROUS NOCTURNE onun yanında kana susamış bir anofel olarak kalacaktır.

Bunun yanı sıra “Occultaclysmic”te yer yer hissedilen bir black metal karanlığı da var. Aralara giren iğne gibi notalarla (misal “Psionics”), albümün çirkinlik düzlemindeki çeşitliliği de artıyor. Uğursuz taramalar; şekilsiz, bulanık rifler; olumlu anlamda çok çirkin bir davul kullanımı, rahat duyulan bas hırıltıları gibi olaylarla, “Occultaclysmic” son derece mat siyah bir örümcek gibi ağında bir o yana bir bu yana dolaşıyor.

LECHEROUS NOCTURNE ilginç bir grup. Gerçekten tatsızlar, hoyratlar, çirkinler. Müziklerin her yanından akan pislik ve habislik, onları sanatlarının kusursuzluktan uzak olması konusunda bile kabul edilebilir hâle getiriyor. Kesinlikle herkese göre değil, ancak gözlerinizi kapattığınızda aklınızdan geçen kaotik desenlere, belirsiz karaltılara, kötücül suretlere karşı bir eğiliminiz varsa, LECHEROUS NOCTURNE’ü ve “Occultaclysmic”i sevmeniz de gayet olası.