Doom metali olanca dramatikliğiyle ele alan KING GOAT’un yeni çalışmasından selamlar. 2016’da çıkan ilk albümü “Conduit” ile gayet iyi bir başlangıç yapan İngiliz grup, doom metale yönelik progresif yaklaşımıyla epey sıra dışı bir karakter sunmuştu. Vokalisti Anthony “Trim” Trimming’in Messiah Marcolin ekolünden vokalleri ile karakter bulan grup, sadece Trim’in ses rengiyle bile şahsına münhasır olmayı başarıyor.

Grubun doom metal anlayışı büyük oranda CANDLEMASS temeline dayansa da, KING GOAT’un şaşılası düzeyde teatral, dramatik bir havası var. Daha ilk şarkı “Rapture”da duyduğumuz çok farklı vokal tarzlarından bunu görebiliyoruz. Trim hem standart(üstü) doom metal vokalini yapıyor hem de yeri gelince kükremeye yakın yönlere kaymayı ihmal etmiyor. Yorum namına Warrel Dane’i, hatta Serj Tankian’ı dahi akıllara getiren bir çeşitlilik söz konusu.

Şimdi gelelim “progresif doom metal” kısmına. Her ne kadar bu bir oksimoron gibi gözükse de, KING GOAT gerçekten de bu tabirin içini dolduran bir müzik yapıyor. Parça parça değerlendirildiğinde doom metal olan bileşenler, bir araya geldiklerinde oluşan çeşitlilik sayesinde progresif denebilecek bir anlayışa bürünüyorlar.

Elbette karşımızda ağır ağır devam eden fil ayağı gibi riflerin aksak ritimle çalınması, beklenmedik tempo değişimleri falan yok. Lakin grup duygusunu da, rifini de, trafiğini de, tansiyonunu öyle sık değiştiriyor ki, müziğin kendi içindeki ilerici yapısını takdir etmeden duramıyorsunuz.

“Eremite’s Rest”ın giriş rifi gibi akılda kalıcı ve hit potansiyelli fikirler de olaya dâhil olunca, KING GOAT’un “Conduit” ile tek atımlık bir grup olmadığını net şekilde anlıyoruz. KING GOAT gerçekten de tür içerisinde daha geniş bir kitleye adını duyurması gereken, yetenekli ve özgün bir grup olduğunu “Debt of Aeons” boyunca kanıtlıyor. Eğer doom metali seviyorsanız, belli karakteristik özellikleri dolayısıyla KING GOAT’u sevmeme ihtimaliniz var; hele ki funeral’a yakın gerçek, kapkaranlık, ürkütücü doom seviyorsanız KING GOAT size çok hafif gelecektir. Tam tersi şekilde, doom metalle aranız yok ise, KING GOAT’un kimi özellikleri pekâlâ da onları sevmenizi sağlayabilir.

KING GOAT gerçekten de yazıya dökülerek anlatılamayacak gruplardan biri. Karakterlerini oluşturan çok fazla özel bileşen var ve herkesin farklı düşüncelere sahip olmasına gayet açık bir müzik yapıyorlar. Bence bunu çok iyi yapıyorlar. Çok çekici, sürükleyici, heyecan verici bir doom metal yapıyorlar ve en önemlisi de -her ne kadar CANDLEMASS ve Messiah Marcolin referansını dillendirdiysem de- en azından günümüzde pek kimseye benzemeden yapıyorlar. Doom metalin görece sınırlarının büyük çoğunluğa göre epey kalın şekilde belirli olduğu düşünüldüğünde, KING GOAT’un böylesi bir düzlemde deneysel takılması ve başarıya ulaşması bence takdir edilesi.

Albüm bitti, gideyim de bir “Well of Souls” dinleyeyim.