2004’ün Kasım ayında metal-pit.com’u açtığımızda, yapmak istediğim şeylerin başında insanlara ülkemizde çok az tanınan ya da hiç tanınmayan grupları tanıtmak geliyordu. Devamlı araştırıyor, önüme ne gelirse dinliyordum. Bilindik grupların dışındaki bu grupların çok büyük kısmı, benim de yeni tanıştığım ve “bunu daha fazla kişi duymalı” dediğim gruplardan oluşuyordu.

Rastgele bulduğum bin bir grup arasından bir tanesi, daha ilk andan farklı bir şeyler yapmaya çalıştığını belli ediyordu. Birkaç hafta önce çıkan ilk albümleri “Concealed”, bu Kanadalı grubun büyük bir potansiyeli olduğunun çok net bir kanıtıydı. AUGURY son derece sofistike bir progresif death metal yapıyordu; yeri gelince teknik dozunu artırıyor; yeri gelince kadın vokallerle süslemeler yapıyor; akustik gitara, yaylılara başvuruyor, ta derinlerden kükrüyordu.

O sıralarda ülkemizde AUGURY dinleyen birkaç kişiden biri olduğuma emin olduğumdan, grubu insanlara tanıtmak için albümin incelemesini yazmıştım. Sonra yıllar geçti; AUGURY’den ses seda kesildi. Beş yıllık bir aradan sonra grup “Fragmentary Evidence” ile geri döndü ve bunca yıl neden ses seda çıkarmadığına lanet ettirdi. Brimstone Landscapes gibi şarkılar tapabiliyorsun ve bunu bizden yıllarca esirgiyorsun… Olacak iş değil.

Ancak bilmiyorduk ki bu daha işin iyi kısmıydı; AUGURY bu albümün ardından 9 yıllık hayvan gibi bir sessizliğe daha büründü. Böylesi yetenekli adamlar, böylesi bir müzikalite ve böylesi az üretimle geçen bir kariyer. Hayır, adamların potansiyeli yerinde duruyor da, yaşları geçtikçe geçiyor… AUGURY’den daha az albüm dinleyecek olmamız gerçeğini yaratan bu durum beni üzüyor.

Yine de mızmızlanmaya gerek yok. Grup yeni albümü “Illusive Golden Age” ile geri döndü ve yolunu gözlediğimiz AUGURY kalitesine nihayet kavuştuk. Bilmeyenler için, daha doğrusu şöyle yapalım: bilmeyenler hemen albümden “Carrion Tide”ı açsınlar ve yazıya öyle devam etsinler. AUGURY, progresif death metali Kanada’ya has, hatta Kanada’nın Fransız yanına has bir sanatsallıkla icra eden; son derece özgün, yaratıcı ve usta bir grup. Usta demişken sizleri hemen şu yorumuma almak istiyorum. Gerçekten de “Ustasın sen usta” denecek bir karakteri var AUGURY’nin. Her bir rifte, her bir rifi zenginleştiren ufak motiflerde, davulların zenginliğinde, Dominic LaPointe ile deliren basların lezzetinde, son derece akıllıca kurgulanan vokal desenlerinde… Gerçekten de neyi neden yaptığını, neyi neye dönüştürebileceğini son derece iyi bilen bir gruptan söz ediyoruz.

“Illusive Golden Age”, AUGURY’nin kıymetli tüm yanlarını içinde barındıran ve bunlara kimi ilave değerler ekleyen nefis, enfes, şahane bir albüm. Böylesi sofistike, kompleks düzenlemeler içinde grubun kimliğini hiç kaybetmemesi, atmosferinden teknik tarafına kadar her şeyi mükemmel bir bestecilik anlayışı içerisinde sular seller gibi akıtarak sunması, gerçekten de dinleyici için büyük lütuf. Albümü 30 küsür kez dinleyen ve hâlâ bir şeyler keşfetmeye devam eden bir insan olarak, grubun bu durumu yaratmasını sağlayan tecrübesine ve zekâsına ciddi anlamda hayranım. Her şey o kadar dolu dolu, o kadar ilham verici ve öylesine akılda kalıcı ki, bir AUGURY albümünün ender rastlanan bir doğa olayı olmasından ziyadesiyle rahatsızım.

Şarkılardan, hatta şarkı yapılarından bahsetmeye gerçekten gerek yok. 44 dakika boyunca nakış gibi işlenmiş bir müzik var burada. Sadece Message Sonore’nin başındaki enfes kurguya, enstrümanların birbirleri etrafında nasıl örüle örüle sarmallar yaptığına bakmak bile AUGURY’nin değerini anlamak için kâfi.

Son derece zeki ve bir o kadar da etkileyici bir metal albümü dinlemek istiyorsanız, sizi bekleyen harika bir şey var. Bunu bilin yeter.