ismail vilehand
Tam bir şerefsiz evladı olan grubun, ilk albümünden bahsedeceğim bugün. Öncelikle adamlar leş. Müziklerinde modern, progresif, deneysel, ruhani veya zihin zorlayan hiçbir şey yok. O bakımdan; hizmette sınır tanımayarak, ilk paragraftan okuyanlara bir çıkış yolu veriyorum. Bu kıyağımı da unutmayın.
Kısacası; dibine kadar 80’ler damarının attığı, gerek albüm kaydı, gerekse de beste yapıları olarak neredeyse son 25-30 yıla dair en ufak bir şey dahi barındırmayan bir grup ile beraberiz. Adamların benimsedikleri tarz, tamamen 80’ler sonu thrash metal, crossover ve hardcore punk üçgeninde dönmekte. Klasik bir terim olan “Rif üstüne rif” tanımının cuk diye oturduğu bir iş desek, yanlış konuşmuş olmayız.
Müzikal anlamda az önce bahsettiğim tarifi en iyi uygulayan grup olan “Power Trip” ile benzerlikler barındırsalar da, bu iki grup temelde farklı kafalara hizmet sunmakta. Kabataslak benzerlikler var, ancak ayrıntıya inince bariz farklılıklar göze çarpıyor.
Kritiğe aşırı derece de, “Power Trip vs. Primal Rite” olarak devam etmek istemediğimden benzerlik ve farklıları kısa keserek açıklayacağım. Misal, teraziye koyarsak Primal Rite’ın yeni albümü daha az ”Metal” sayılabilecek bir iş. Power Trip’te duyulan “Cro-Mags” etkisinin daha yoğun hissedildiği, Thrash/Crossover kısmının törpülendiği, 80’ler sonu hardcore punk riflerinin çılgın attığı bir albüm “Dirge Of Escapism”.
Albümde aşırı bir ana rif baş rolü; hafif ekolu vokaller, deli gitar soloları ve yakalayabildiğine “gangbang” yapma potansiyeli yüksek olan bir koro vokaller mevcut. Hani koro vokalleri dinlerken, insanın “ Koşun beyler, kavga var.” diyesi geliyor. O derece çeteci işler dönmekte.
Grubun yaptığı müzik; 80’ler hardcore punk müziğinin, metal müzik ile dirsek temasının yüksek seviyede hissedildiği birçok grupta olduğu gibi, hitap etme potansiyeli elbette ki çoğunlukla metal dinleyicileri. İçip, çekip kafa sallamak isteyen “metalhead”ler için şahane bir nimet olabilecek icraatlar dönmekte.
Seksenli yılların başlarındaki ilkel thrash metalinin; hardcore atarı ile bezenmiş, katıksız bir tepinme şölenini dinleyiciye sunan bu albüm, özellikle metal müzikte “old school” işler arayanların ıskalamaması gereken bir icraat.
Az önce de bahsettiğim gibi; benzer türde yardıran ve geçen senenin yıldızı olan Power Trip’in yaptığı patlamayı yapamamış ve yapamayacak olan bu cengâverler; özellikle leş kayıtlı “old school thrash/hardcore” işlerine ilgi duyanları üst seviyede tatmin edecek, hatta bununla kalmayıp, taklalar attıracak bir albüm “Dirge Of Escapism”. Yazıda bahsi geçen türlerle ilginiz varsa bir şans verin. Eğer albümü beğenmezseniz ortak iddia kuponu yapalım, tutarsa ikramiye sizin olsun.
Bu adamin kritiklerini okuyunca canim bira çekio aq…ekolu vokaller, leş old-school sound, harika riffler…tam alkol mezesi albüm…
Yıl sonu listelerinde şimdiden adını yazdırır. Çok başarılı albüm.