Ant Arın Şermet

“…Merhamet yanlış anlaşılır, korku sanılırdı ve böyle bir yanlış anlama ise ölüm demekti. Ya öleceksin, ya öldüreceksin. Ya yiyeceksin, ya yenileceksin” der Jack London, Vahşetin Çağrısı kitabında. Vahşilik, ölüm, yok etmek ve yok olmak üzerine düşünceler ve yönelimler de bizlerin müzikte bulduğumuz bastırılmış katil yanımızdır. Her insanın içinde en azılı seri katil de vardır, Mevlana gibi tasavvufa yönelme eğilimi de.

Avustralya’dan gelen Deströyer 666, Jack London’ı doğrular nitelikte bir yolu seçmiştir; yok olmamak için yok etmek zorundadır. Ya da bazen ayakta kaldığını sanarak kendini de yer. Maalesef bugün konumuz kendini yok ederek var olmaya çalışan bir çelişkiler bütünü hâlinde bir EP: “Call of the Wild”.

4 şarkıdan oluşan EP, 2 sene önce çıkan “Wildfire”da da olduğu gibi tek şarkının uzatılması, sündürülmesi sonucu ortaya çıkıyor. Açılış şarkısı “Violence is Golden” göreceli olarak melodik gitar kullanımıyla ilgi çekiyor. Kalan 3 şarkı ise maalesef bu şarkının devamı gibi tınlamaktan başka bir işleve ve içeriğe sahip değiller. Yer yer Immortal tınlayan partisyonlara sahip “Stone by Stone” yine de sıradan bir şarkı olmaktan kurtulamıyor.

Albüme adını veren eserde London, “Ya öl ya da öldür” der ve bu söylevi Nietzsche’vari bir fikrin tezahürüdür. Deströyer 666 ise içlerindeki ateşi bir türlü söndürememekte. Bu dürtüleri onları doğru yolda mı tutuyor? Burası tartışmaya açık olsa da olumsuz cevabın daha fazla olacağı fikrindeyim. Tüm bunların birleşimiyle çok fazla bir sonuca da ulaşamıyoruz. Kendini tekrar eden ve bu tekrarlarla hedefi ıskalayan bir grup… “Wildfire” için yetersiz kanısında olanlarınız varsa bu EP de onlara bir şey sunmayacaktır.

Vahşetin Çağrısı’nın son paragrafında Jack London şu pasajı bize sunar: ‘’ Kurt burada oturup bir süre düşüncelere dalar, bir kez uzun uzun, kederle ulur ve sonra oradan ayrılır. Ama her zaman yalnız değildir. Uzun kış geceleri gelip de kurtlar avlarını alçak vadilere kadar takip ettiğinde, ayın donuk şavkında veya soğuk ışıklarla parıldayan gökyüzünün altında, sürünün başında, arkadaşlarının üstünde dev gibi koşarken, kaim boynu söylediği genç dünyanın şarkısıyla kükrer. Sürünün şarkısıdır bu.”

Maalesef genç dünyanın ya da kendi dinleyicilerinin bile şarkısı olacak bir şarkıya sahip değiller.

En azından sınıfı geçsin diyerek 50 verip geçiriyorum, Güz Döneminde düzeltmen umuduyla sevgili Deströyer 666…