Oğuz Sel

Buraları hakikaten bayağı bir seviyorum. Tam tarihini bilemiyorum ama hayatımda saçmalık düzeyinde yoğunluk yaratan bir işteyken, fırsat bulduğum her an takip ettiğim bir yer oldu PA; zaman zaman yorum falan da yaptım ama dedim ya, yoğunluktan ve benzeri durumlardan kritik yazmakmış, başkalarının yorumlarını okumakmış, pek mümkün olmazdı. Neyse ki artık hem berbat ötesi kritikler yazarak ortama destek atıyorum hem de zaman zaman yanıt vermesem de buralarda bana ya da ortaya yazılan mesajları dikkatle takip ediyorum. Geçenlerde yayımlanan ve yapısı nedeniyle azıcık tokatlamak durumunda kaldığım Foedus grubunun “Foul of Bethlehem” yazısına gelen tek yorum da bu kritiğin oluşmasına vesile oldu. Mesajın sahibi agorapocalypse’e teşekkür ederim.

Ecloss, varlığı yeni ortaya çıkan ve metal ansiklopedisine göre 2018’de faaliyet göstermeye başlayan tek kişilik oluşumlardan. Black metal yazılarında öve öve bitiremediğim iki ülkeden biri olan Fransa’dan (diğeri de bizim komşu) çıkagelen ve kariyerinde daha önce tek bir grupta boy gösterip, sonrasında o ekiple yollarını ayıran Thomas kişisi tarafından yaratılan Ecloss, atmosferik black metal tarzının güçlü temsilcilerinden olma yolunda ciddi bir adım atıyor. Atmosferik black metal başlığı altında, o kadar çok grup faaliyet gösteriyor ve her biri, farkında olarak ya da olmayarak birbiriyle ciddi şekilde rekabet ediyor ki 2018 yılına gelindiğinde albüm veya EP hazırlayıp, üstüne üstlük yapımlardaki şarkıların süresini uzun tutarak dikkat çekebilmek, hakikaten büyük meziyet. Tabii Thomas kişisi bu meziyete ziyadesiyle sahip. Yoksa en kısa şarkısı 9, en uzun şarkısı 17 küsur dakika süren bir EP’yi oturup da keyif alarak dinlemek, açık konuşayım zor olabilirdi.

Tek kişilik oluşum Ecloss’un “Diluvienne” ile yapmak istediği sizi biraz boşluğa sürüklemek. Enstrümantasyon ve kurgulanan atmosfer, öyle sıra dışı olmasa da; vokallerin, arkadaki org/klavyelerin, varlığını çok az hissettiren ama öne çıktığında da yürek dağlayan gitarların, gerçekten bu türde kolay kolay denk gelemeyeceğiniz basların hizmet ettiği olay, tamamen dinleyeni boşluğa sürüklemek, evet; doğru ifade bu. Thomas’ın özellikle şarkı kurgulaması olayına bayıldığımı söyleyebilirim. İlk parça, ortalarına geldiğinde alabildiğine vurucu, tat kaçırıcı, moral bozucu bir yapıya bürünüyor mesela. Ama bunun ipuçları çeşitli şekillerde şarkının ilk anlarından veriliyor aslında. Bunu ilk dinlemelerde deneyimleyemeyebilirsiniz, üzerine üzerine gidin şarkının, ne demek istediğimi anlayacaksınız. Öte yandan süreleriyle göz korkutmasına karşın diğer iki şarkıda da melankolik esintiler yok değil; fakat Thomas’ın cebindeki en değerli akçeleri ilk parçaya harcadığı da açık. Kendi adıma ikinci parçayı biraz fazla sündürülmüş ve amacına tam ulaşamamış olarak değerlendirsem de üçüncü parça, üzerine azıcık daha uğraşılsa, biraz daha değişik fikirler şarkının bütününe yedirilse ilk parçada oluşturulan hava yakalanabilirdi diye düşünüyorum.

Vokallerin yanı sıra tüm enstrümanlardan sorumlu olan Thomas, anladığım kadarıyla davul konusunda birçok oluşumun yaptığı gibi sanal enstrümanlardan destek alıyor ve maalesef yapımın elini zayıflatan tek unsur bence davullar oluyor. Davul yazmak, gerçekten deneyim ve hayal gücü gerektiren bir iş ve her ne kadar tuşesiyle, mükemmel zamanlamalı çalışıyla, ritim kalıplarının ünlü davulcular tarafından hazırlanışıyla müzisyenlerin en büyük yardımcısı olan davul VST’leri, üzerlerinde oynama yapılmadan kullanıldığında yapay olduğunu hissettirebiliyor. Neyse olan olmuş artık; davul haricinde enstrüman noktasında bir sıkıntı yok.

Gelecek vadeden ve çıktığı memleket itibariyle boş işler peşinde koşmayacağına neredeyse kefil olabileceğim Ecloss, bence iyi bir çıkış yapıyor “Diluvienne” EP’si ile. Ben kendi adıma memnun kaldım, türü takip edenlerin de beğeneceklerini umuyorum. Bir dahaki yazıda görüşmek üzere.