Kendi adıma 2018’in ilk sürprzlerinden biri olan INFRACTION’la beraberiz bugün. 2012’de kurulan İsveçli grup bugüne dek 3 EP ve bir de split yayınlamış. Bu EP’lerin sonuncusu olan ve 3 hafta önce çıkan “Posthumous Release”, son zamanlarda duyduğum en kütür kütür, en sert, en taze grindcore çalışmalarından biri diyerek söze başlayayım.

����� ile son derece karanlık bir başlangıç yapan EP, gümbür gümbür gitarları ve muazzam bir trampet tonu olan davullarıyla bizi INFRACTION’la tanıştırıyor. 22 dakikadan biraz uzun bir süreye sahip olan “Posthumous Release”de, INFRACTION’ın zaman zaman kudurduğu, yer yer de tempoyu düşürüp sertliği artırdığı anlara tanık oluyoruz. Albümün 5 dakika üzeri iki şarkısından biri olan Filter bu anlamda iyi bir örnek. Grup bu parçada süratini olabildiğince düşürüp kafa ezme yoluna gidiyor. Bu şekildeki tansiyon oynamaları sayesinde, bir sonraki Samtidsenlig mentalitet gibi parçaların agresifliği de daha bir öne çıkmış oluyor.

INFRACTION’ın grindcore’u, Kuzeyli olmalarına rağmen ROTTEN SOUND veya NASUM’dan ziyade olayın daha karanlık taraflarından bizlere sesleniyor. Grindcore için fazlasıyla etli tonlara sahip olan grup, özellikle bu yolla ciddi bir dayak, ürkütücü bir kafa göz dalma sunuyor. Prodüksiyon ve tonlar itibarıyla yırtıcılıktan ziyade ezmeye odaklanan INFRACTION, bu yanıyla da ciddi anlamda acımasız bir grup.

EP’nin kendisi gibi bu yazıyı da uzatmaya gerek yok. INFRACTION grindcore’u kafaya balyoz anlayışıyla ele alıyor ve bu tavırla şekillendirdiği müziğini elimize veriyor. Grindcore dinleyicilerinin yanı sıra death metal sevenlerin de bir şeyler bulabileceği “Posthumous Release”, tür adına yılın en öküz sürprizlerinden biri oldu ve yıl boyunca kendisine sık sık başvuracağımdan da hiç şüphem yok.

Grindcore seviyorsanız, notalardan meydana gelmiş bir balyoza hayır demiyorsanız, sizi güzel şeyler bekliyor.