2012’de çıkan ve kendi adını taşıyan ilk albümüyle adından epey söz ettiren, hatta daha albüm çıkmadan önce YouTube’da yayınlanan klipleriyle yıldızı parlayan İngiliz grup BLOODSHOT DAWN’un yeni albümüyle birlikteyiz bugün. Promosu elime 2 ay kadar önce geçen albümü o zamandan bu yana belirli aralıklarla dinliyorum ve nihayet yazma fırsatı bulabildim.

Melodik death metal ile thrash metalin bir füzyonunu sunarak başladığı kariyerini giderek daha iç içe geçmiş rif, melodi ve manyaklık örgüleriyle donatan grup, her ne kadar “Demons” ile beklediğim patlamayı yapamasa da (müzikal olarak değil, adını duyurma anlamında), yeni albümü “Reanimation” ile bu konuda daha gayretli olduğunu hissettiriyor. “Reanimation” tam anlamıyla çok fazla şey barındıran bir teknik death metal albümü. Bu tekniklik elbet doksanların ilk yarısındaki o eşsiz atmosferli teknik death metalden ziyade; modern, temiz ve steril bir teknik death metal anlayışı. Albümü dinlerken bir dolu şey gözümüzün ve kulağımızın önünden şelaleler şeklinde akıp gidiyor ve bize de büyük oranda takip etmek kalıyor.

Grup teknik taktik işlerinde gerçekten kusursuza yakın bir profile sahip. Gitar kullanımı, davullar, atarlı vokaller; hepsi de şıkır şıkır. Bu noktada önemli olan ve “peki ya ben?” diye baş verense, elbette ki BLOODSHOT DAWN’un şarkı yazımı anlamında nerede durduğu. “Reanimation” gerçekten de bir dolu rif ve melodi barındırıyor ve bunları mantıklı bir şekilde sunuyor. Akıcılık namına albümün bir sıkıntısı yok. Arada bizi korkutan fazlasıyla melodik durumlar olsa da, grup bu noktalarda tribünlere oynama opsiyonunu kullanmayarak çok iyi ediyor. “Anam şimdi clean vokal girecek…. EVET HİSSEDİYORUM!!!! HAAAYIIIIIIIIIIRRRR!!!!” diye bağırdığınız anlarda grup bilakis daha da gaz, daha da oymalı yarmalı riflerle, blast’lerle, taramalarla yoluna devam ediyor.

Oymalı yarmalı demişken, albümde son derece değerli konuklar olduğunu da eklemeden geçmeyelim. Jeff Loomis ve Paul Wardingham gibi iki manyak gitaristin konuk olduğu albüm gitar namına zaten sürreel bir çalışma, bir de bu konuklar eklenince bulanıklaşan bir lead gitar performansı ortaya çıkıyor. Bu ikili dışında albümde ABIGAIL WILLIAMS ve THE FACELESS vokalisti Ken Sorceron ve ABORTED gitaristi Mendel bij de Leij de “Reanimation”da yeteneklerini konuşturuyorlar.

“Reanimation”ı iyi ve değerli kılan bir numaralı olay, grubun özellikle son yıllarda benzerlerini çok sık gördüğümüz çok temiz, çok cilalı, çok göz boyamalı, aralara break down’lar sıkıştırılmış, birbirinin bir dolu muadili olan teknik death metal grupları gibi olmaması. BLOODSHOT DAWN gerçekten çok yetenekli, çok heyecanlı, çok heyecan verici, çok iştahlı, çok lezzetli.

Genele bakıldığında, “Reanimation”daki BLOODSHOT DAWN’u “ekstremleşmiş ve clean vokalleri atmış SCAR SYMMETRY” olarak da özetleyebiliriz. Gerçekten de iki grubun ortak pek çok noktası var; özellikle gitarist arkadaşların Per Nilsson’u baya sevdikleri belli oluyor. Yine de BLOODSHOT DAWN’un SCAR SYMMETRY’ye göre daha çok kazıma, daha çok atar ve daha az şeker barındırdığını rahatlıkla söyleyebiliriz.

“Reanimation”a dair son kelamlarımı edecek olursam; albüm gerçekten de çok fazla iyi şey barındırıyor ve çeşitli açılardan ilham verici bir “kaos içinde düzen” hissi barındırıyor. Bu kadar çok nümayiş içinde tutarlı ve anlamlı kalabilmenin son derece zor olduğu düşünüldüğünde, BLOODSHOW DAWN’un buradaki performansının mutlaka takdir edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Akılda kalıcılık ve yıllarca dinlenilir olma konusunda öyle dimağlara kazınacak, unutulmayacak şarkılar olduğunu söyleyemem, ancak kısa vadede büyük keyif verecek, mantıklı bir uzun vadede de yine kendini dinlettirecek bir albüm olduğu kesin.

Çılgın rif değişimleri, müthiş performanslar, durmayan yardırmalar duyma konusunda istekliyseniz ve BLOODSHOT DAWN’u henüz hiç dinlemediyseniz, sizi çok eğlenceli dakikalar bekliyor olabilir. Kayıtsız kalmayın.