NEVERMORE ve SANCTUARY vokalisti Warrel Dane, Brezilya’da geçirdiği kalp krizi sonucunda 13 Aralık’ta hayatını kaybetmişti.
Dane’in vefatından 9 gün sonra, Century Media hiç vakit kaybetmeden bir NEVERMORE box set’i yayınlayacağını duyurdu.
Disc 1: Nevermore (1995)
01. What Tomorrow Knows
02. C.B.F.
03. The Sanity Assassin
04. Garden Of Gray
05. Sea Of Possibilities
06. The Hurting Words
07. Timothy Leary
08. Godmoney
Bonus tracks:
09. The System’s Failing
10. The Dreaming Mind (Demo 1992)
11. World Unborn (Demo 1992)
12. Chances Three (Demo 1992)
13. Utopia (Demo 1992)
Disc 2: In Memory (1996)
01. Optimist Or Pessimist
02. Matricide
03. In Memory
04. Silent Hedges/Double Dare (Bauhaus cover)
05. The Sorrowed Man
Bonus tracks:
06. The Tiananmen Man (Demo 1996)
07. The Seven Tongues Of God (Demo 1996)
08. Passenger (Demo 1996)
09. This Sacrament (Demo 1996)
10. 42147 (Instrumental Demo 1996)
Disc 3: The Politics Of Ecstasy (1996)
01. The Seven Tongues Of God
02. This Sacrament
03. Next In Line
04. Passenger
05. The Politics Of Ecstasy
06. Lost
07. The Tiananmen Man
08. Precognition
09. 42147
10. The Learning
Disc 4: Dreaming Neon Black (1999)
01. Ophidian
02. Beyond Within
03. The Death Of Passion
04. I Am the Dog
05. Dreaming Neon Black
06. Deconstruction
07. The Fault of the Flesh
08. The Lotus Eaters
09. Poison Godmachine
10. All Play Dead
11. Cenotaph
12. No More Will
13. Forever
Disc 5: Dead Heart In A Dead World (2000)
01. Narcosynthesis
02. We Disintegrate
03. Inside Four Walls
04. Evolution 169
05. The River Dragon Has Come
06. The Heart Collector
07. Engines Of Hate
08. The Sound Of Silence (Simon & Garfunkel cover)
09. Insignificant
10. Believe In Nothing
11. Dead Heart In A Dead World
Disc 6: Enemies Of Reality (2003)
01. Enemies Of Reality
02. Ambivalent
03. Never Purify
04. Tomorrow Turned Into Yesterday
05. I, Voyager
06. Create The Infinite
07. Who Decides
08. Noumenon
Disc 7: Enemies Of Reality (Remixed & Remastered) (2005)
01. Enemies Of Reality
02. Ambivalent
03. Never Purify
04. Tomorrow Turned Into Yesterday
05. I, Voyager
06. Create The Infinite
07. Who Decides
08. Noumenon
09. Seed Awakening
Disc 8: This Godless Endeavor (2005)
01. Born
02. Final Product
03. My Acid Words
04. Bittersweet Feast
05. Sentient 6
06. Medicated Nation
07. The Holocaust Of Thought
08. Sell My Heart For Stones
09. The Psalm Of Lydia
10. A Future Uncertain
11. This Godless Endeavor
Disc 9: The Year Of The Voyager (2008) Live Album
CD 1:
01. Final Product
02. My Acid Words
03. What Tomorrow Knows/Garden Of Grey
04. Next In Line
05. Enemies Of Reality
06. I, Voyager
07. The Politics Of Ecstasy
08. The River Dragon Has Come
09. I Am The Dog
10. Dreaming Neon Black
Disc 10 – Live Album CD 2:
01. Matricide
02. Dead Heart In A Dead World
03. Inside Four Walls
04. The Learning
05. Sentient 6
06. Narcosynthesis
07. The Heart Collector
08. Born
09. This Godless Endeavor
Disc 11: The Obsidian Conspiracy (2010)
01. The Termination Proclamation
02. Your Poison Throne
03. Moonrise (Through Mirrors Of Death)
04. And The Maiden Spoke
05. Emptiness Unobstructed
06. The Blue Marble and the New Soul
07. Without Morals
08. The Day You Built The Wall
09. She Comes in Colors
10. The Obsidian Conspiracy
Disc 12: Rarities & Demos:
01. Temptation (The Tea Party cover) – The Obsidian Conspiracy sessiona
02. The Purist’s Drug (Japan bonus track) – The Obsidian Conspiracy sessions
03. Crystal Ship (The Doors cover) – The Obsidian Conspiracy
04. All The Cowards Hide (Japan bonus track) – Dead Heart In A Dead World sessions
05. Chances Three (Japan bonus track) – Dead Heart In A Dead World sessions
06. Love Bites (Judas Priest cover) – The Politics Of Ecstasy sessions
07. Termination Proclamation (Live in London 2010) – previously unreleased
08. Your Poison Throne (Live in London 2010) – previously unreleased
09. Emptiness Unobstructed (Live in London 2010) – previously unreleased
10. The Obsidian Conspiracy (Live in London 2010) – previously unreleased
11. Dead Heart In A Dead World (Demo 2000) – previously unreleased
12. We Disintegrate (Demo 2000) – previously unreleased
13. Insignificant (Demo 2000) – previously unreleased
14. Engines Of Hate (Instrumental Demo 2000) – previously unreleased
15. Acoustic Instrumental (Demo 2000) – previously unreleased
Bu satırları gerçekten ellerim titreyerek yazıyorum. Aşırı üzgünüm. Bir kez Nevermore’la, bir kez Sanctuary’yle, bir kez de solo grubuyla izledim, yıllardır metal dünyasında sesini en çok duyduğum, eşi benzeri olmadığını düşündüğüm insanlardan biri. Hakikaten inanamıyorum.
Solo grubundaki müzisyenlerle tanışıyoruz. Az önce davulcusuyla konuştum, Warrel kaydı devam eden solo albümündeki bazı şarkıların vokallerini kaydetmiş. “Century muhtemelen kalan şarkıları konuk birilerine söyletip albümü yayınlar” dedi.
13.12.2017
@Ahmet Saraçoğlu, aklımdan geçen şey çok saçma ve uygun mu bilemiyorum. Neyse yine de yazıyım, içimde kalmasın. Bir iki güne Machine Head Nevermore coverlamaya başlar. Hani bunun nereye gideceği çok belli. Umarım olduğu gibi yayınlarlar, samimiyetsizlik ve kişisel çıkarlar böyle durumlarda midemi bulandırıyor.
13.12.2017
@Osman, bir ölüm haberinin altında ki yorum en fazla ne kadar yersiz olabilirin cevabını vermişsin resmen tebrikler
13.12.2017
@hickdead, en büyük problemim bu değil, hafif kafa dağıtmak için yazdım. Ama seni anlıyorum dostum, özür dilerim.
17.12.2017
@Osman, Tam böyle bişeyi nereye yazabilirime bakacakken bu yorum cuk oturdu. Bana burada sizin yaptığınız da çok samimiyetsiz geldi. Bi müzisyenin ölümüne ciddi ciddi üzüldüğünü söylüyorsan bunu gidip de ticari amaçlı sitende yapmazsın. Bi de uzuuunca bi Warrel öldü tarzı bişey yazılmış. Ölümden bile prim elde etmeyi başardığınız için sizden hem tiksiniyorum hem de TEBRİK EDİYORUM. Çok samimiyetsizsiniz. Bi de işin içine Chuck Schuldiner falan karıştırarak yapınca daha da midemi bulandırdı.
AMA ANLADIK EN BÜYÜK NEVERMORE FANI SİZSİNİZ AMK…
17.12.2017
@tayfun, bugüne dek sitede okuduğum en ahmakça yorum, bundan sonra PA’ya herhangi bir şey yazma sen.
Günüm zaten bok gibiydi, şu an üstümden kamyon geçmiş gibi. 10 dakka mal gibi ekrana baktım.
Ses rengini beğenirdim. Metal dünyasında gerçekten farklı bir yeri vardı vokaller arasında. Her ölüm erken ölümdür derler ama bazılarının gidişi daha çok üzüyor.
hala inanmamakta ısrarcıyım. kabullenmeyeceğim
Çok zor duguları kelimelere sığdırmak cidden ama cidden çok zor…
Birkaç ay önce Fates Warning’in Perfect Symmetry ve Parallels kapaklarındaki yaşlı amcanın kim olduğunu bulmaya çalışırken, Sanctuary’nin Into the Mirror Black kapağındaki amcanın da aynı kişi olabileceğine dair yazıların olduğu bir sayfa buldum. Amcanın FW kapaklarındaki ilginç halinin Sanctuary albümünde de olması beni bu albümü dinlemeye sevk etti. Dinledim birkaç defa, sevdim de. Sonra Saraçoğlu’nun konser yazısını okudum buralarda. İlginç bir rastlantıydı o dönem benim için.
Ara sıra buralarda da yazdığım gibi hayatı çok fena ıskalıyorum, bu bazen benden kaynaklı bazen de benim dışımdaki gelişmeler neticesinde oluyor. Günün birinde Warrel Dane’in yer aldığı tüm albümleri baştan sona ezberleyeceğim ama yine önemli oluşumları çok geç fark etmiş, önemli bir sanatçıyı çok geç tanımış oldum her şekilde. Öküzlüğüme doymayayım.
Ahmet başta olmak üzere herkese sabırlar dilerim, ben buğulu gözlerle gidip bir tur daha Into the Mirror Black dinleyeceğim.
Huzur içinde yat Warrel Paşa.
Olağanüstü vokalistliğinin yanında kaliteli de bir söz yazarıydı, bunu belirtmeden geçmek istemem. Bu müziğin en kendine has adamlarından biriydi tavırları ve olaylara bakış açısıyla. Unirock’ta Nevermore ile izleme fırsatına erişmiştim, bir kendini bilmez şapkasını alıp kaçmıştı da sonra o çalanı yakalamışlardı hiç unutmam.
Her ne kadar kötü bir vesile olsa da, bu vesileyle 16 sene önce yine bugün hayatını kaybeden Chuck Schuldiner’ı da yad etmiş olalım.
13.12.2017
@Swamphony, chuck schuldiner’ la arkadaşlardı, jeff ve chuck ile beraber fotoğrafları var bira içerlerken. aynı gün ölmeleri ilginç.
13.12.2017
@circleperspective, evet öyleydi.
https://i.pinimg.com/originals/6f/79/e6/6f79e638022a1812cebf576b5b545fcc.jpg
Gerçekten hayatıma damga vurmuş hatta değiştirmiş büyük yeri olan biriydi. Yatıp kalkıp sadece Nevermore dinlediğim bütün sözlerini ezbere bildiğim günleri hatırlıyorum o derece kafayı bozmuştum. Unirock’ta en önde canlı dinlerken az daha ben heyecandan kalp krizi geçirecektim başka hiç bir grup için bu derece hayranlık yapmadım. Şuan inanamıyorum yeni birşeyler yapsa da dinlesem diye sabırsızlıkla bekliyordum.
İnanılmaz moralim bozuldu ya. Haddi hesabı yok cidden moral bozukluğunun. Şu an kelimelerimi birleştirmekte güçlük çekiyorum. Çok kaliteli bir müzik adamını ve çok kaliteli bir vokali yitirdik maalesef. Nevermore belki yine birleşir lan diye hayatın belli anlarında kendini motive eden bir insan olarak beni çok üzdü bu haber. Işıklar içinde uyu güzel insan.
Bir şeyler yazmak istiyorum fakat yazamıyorum. Her şey ile berbat bir gün. Nevermore ve kendisi ile tanışalı çok olmadı. Kısa sürede neredeyse tüm albümlerini sindirerek defalarca çevirdim. Bir gün canlı izlerim diye ümit ederken
Çok büyük bir Nevermore/Sanctuary hayranı sayılmam Matricide şarkısını bilir severdim. Gerçekten kaliteli bir vokal olduğu apaçık ortada. Canlı dinlemeyi gerçekten çok isterdim. Erken kaybetmek çok üzücü
Ya nasıl olur aq daha nevermore birleşecekti birleşmelerine kesin gözüyle bakıyordum nasıl ölüyor ya turn my blood to sand diyişini yediğim metal camiasında vokalini en sevdiğim 3-4 vokalistten bir tanesiydi.
Saygımın, takdirimin çok yüksek olduğu ve hayal gücümü, içimdeki romantizmi muazzam tetikleyen bir sesti. Çoğumuz gibi ben de onu Nevermore ile tanımış olsam da, benim hayranlık duyduğum yanı Sanctuary’de ( bana kalırsa ) sesinin altın yıllarını yaşadığı dönemlerdi. Onun o muazzam tiz perdelere çıkışına, agresif parçalarda çiğ ama öfke ve sanat dolu, baladlarda da hiç bir sıkıntımın olmadığı zamanlarda bile gözyaşlarımı getiren naiflikteki sesiyle benim için Nevermore’da dahi ulaşamadığını düşündüğüm bir seviyedeydi. Future Tense, Long Since Dark, Veil of Disguise ve de The Mirror Black parçalarını bir ayrı sevenler bana hak verecektir. Nevermore’da harika işler çıkardığını asla reddetmem çünkü bir The Blue Marble and The New Soul’u ya da This Godless Endeavor’u da ne kadar dinlediğimi de bilirim. Sonuç olarak gerçekten özgün, kendine has ve özel bir müzisyendi.
Başta Ahmet Saraçoğlu olmak üzere, onu çok sevmiş, zaman zaman sesinde kendini kaybetmiş ve ölümüyle yıkılmış herkese baş sağlığı diliyorum. O halde Warrel Dane’in en çok etkilendiğim dizelerinden biriyle bitireyim bu küçük yazıyı:
” No more terror sleeps in me,
I will not cry, I’ll be strong,
The last tear has rolled down on my face,
I’m stronger, stronger than yesterday.”
Warrel DANE – “The Mirror Black”
Hayattaki en büyük hayallerimden birisi grubun tekrar birleşmesi ve kaldığı yerden devam etmesiydi. Beynimden vurulmuş gibiyim.
Çok net hatırlarım, metalle daha yeni yeni, 2-3 sene haşır-neşir olmuş bi veletken duymuştum sesini ilk kez. Baya bildiğin bok gibi gelmişti vokali. This Godless Endeavor’ı çevirip duruyodum ama sesine bir türlü alışamıyordum şu herifin.
Sonra bi’ şey oldu, bir kaç ay sonra Warrel’ın sesinde diğer vokallerde olmayan bi’ şey duymaya başladım. Nası diyim, herifin sesi mantıklı gelmeye başladı resmen. Derdinin ne olduğunu, ince tizlere neden ve nasıl çıktığını, bilinçli yaptığı ama benim gibi eğitimsiz kulağa sahip birinin hiçbir şey anlamadığı vokal oyunlarını, söz yazarlığında zirveye oynayışını, en önemlisi yaptığı işin başlıca amaçlarından birinin şu sikimsonik dünyayı bizle ve benliğiyle iletişim kurarak anlamlandırmaya çalışması falan artık eskisi kadar uzak bi konsept gibi gelmiyordu bana.
Eşi benzeri olmayan bi vokalist, ufkumu açan az müzisyenden biriydi. Kötü oldum haberi görünce.
Olağanüstü berbat bir haber. Bunu kabullenmek epey zaman alacak. Warrel metal müzikte en edebi kaleme ve en tiyatral sese sahip kişiliklerdendir. Bu iki şeyi aynı anda bu kadar mükemmel yapabilecek başka biri olabileceğini sanmıyorum. RIP WARREL DANE…
Gençliğimizden bir parçayı da alıp yanında götürdü.. Bir kez olsun canlı dinleyebilseydim keşke.
Sanki ailemden birini kaybetmiş ve gerek sesine, gerek hatıralarına veda ediyormuşum gibi tüm gece gözyaşı döktüm. Nevermore, dinlediğim ilk metal grubuydu ve bunun ileride hayatım için bir dönüm noktası olacağını çok geçmeden fark edecektim. Nevermore ile kuzenim sayesinde henüz ilkokul dönemindeyken tanışmış ve uzun yıllar devam edecek bu yakınlığın hayatıma etki ettiği sayısız ana teker teker tanık olmuştum. Dinlediğim ilk Nevermore parçası Believe in Nothing’di. İlk zamanlar benimsemekte çok zorlandım fakat birgün dinlediğim sırada parçanın solo kısmında gözümden yaşlar geldiğini fark ettim. Henüz ilkokulda olan ve o zamanlar hüzünlenmek için hiçbir nedeni olmayan o çocuk, neden parçanın solo kısmını tekrar tekrar dinliyor ve her seferinde gözyaşlarına engel olamıyordu? O sıralar bu sorunun üzerine çok düşünemedim çünkü gerçekten küçük bir yaştaydım. Fakat galiba şimdi cevabın ne olduğunu biliyorum, ya da en azından bir tahminim var: Nevermore, bana, hissetmenin anlamaktan önce geldiğini öğretmişti. Değişen ve gelişen müzik zevkimle birlikte Nevermore’u artık bir grup olarak görmemeye başladım. Çünkü eğer böyle düşünürsem, hissettiklerimi basite indirgeyeceğime inanıyordum. Ayrıca hayatımdaki tüm iniş çıkışlarda varlığını hissettiren bir değere nasıl sadece grup diyebilirdim? Tüm bu sebeplerden dolayı Nevermore ile aramda hep önemsediğim ve bazen garipsediğim bir bağ oluştu. Ve bugün şunu anlıyorum ki, Nevermore asla 2011′de dağılmadı. Nevermore, 13 Aralık 2017′de, mümkün olabilecek en ağır, en üzücü şekilde dağıldı. Çünkü Nevermore demek benim için büyük ölçüde Warrel Dane’in eşsiz vokalleri anlamına geliyordu. Varlığına, müziğine ve daha pek çok yaptığına sonsuz minnet borçluyum Warrel. Yıllar önce küçük bir çocuk olarak Nevermore için gözyaşı dökmüştüm; yıllar sonra yine Nevermore için gözyaşlarımı tutamıyorum. “Daha fazla utancın ve savaşın olmadığı” bir dünyada tekrar bir arada olmak ve “Nevermore to feel the pain!” diye doyasıya haykırabilmek dileğiyle, hoşçakal…
ah be abi. 20′li yaşlarım çoğu zaman seninle geçti. elveda, başka zaman görüşmek üzere
https://www.metal-archives.com/artist/rip –> hüzün :(
alman kaleci enke intihar ettiğinde, hannover 96 belli bir süre enke forması satışını durdurmuştu, bu durumdan bir avantaj ve istismar elde etmemek için. aynı zamanda ölen kişinin anısına saygısına duyarak. ayıp denen bir şey var ey century media.
Arkadaşlar ölüm normal bir şey sakin olun. Ölen insanların bir hiçliğe sürüklendiğine inanmadığınız sürece sizinle yaşamaya devam ederler. Açıkcası hiç dinlemezdim kayıtsız kalmak istemedim ruhu huzur bulsun.
28.12.2017
@necrobutcher, hiçliğe sürüklenmekle ruhun huyzur bulması aynı cümlede olmadı yannız :D