Zaman zaman buralarda yazdığım gibi müziğin yalnızca kendisine odaklandığım için liriklerine baktıktan sonra, bana uymadığı için pas geçeceğim birçok grubu tanımış oldum. “Trans Cunt Whip” gibi bir manyaklığa imza atan Tsatthoggua da bu gruplardan biri.

Kısa ömründe yalnızca bir demo ve iki albüme hayat verebilen thrash soslu black metal icrâcısı Alman grup, özellikle ikinci albümüyle ciddi manada yakıp kavurucu, duvara kafa attırmalı, karışılacak kavgalara fon müziği olabilecek kalibrede bir iş yapıyor “Trans Cunt Whip”te. Ele alıp derinlemesine işlediği konulara dönüp baktığınızda, böylesine şarkı sözlerine bu kadar hırçın, vahşi, adrenalin patlatmalı şarkılar nasıl yapılabilmiş diye düşünebilirsiniz, ben hâlâ akıl, sır erdiremiyorum.Albümü dinlemeye başladığınız anda grubun tutturduğu havada, savaş temalı black metal söz konusu olduğunda akla ilk gelen gruplardan Marduk’u yakalamanız gayet mümkün. Isınma turu kıvamındaki birkaç saniyenin ardından başlayan ve nefes aldırmayan blast beat’ler mi istersiniz, blast beat’leri sönük bırakabilecek heybette rifler mi ararsanız, riflerin keskinliğine rahmet okutacak hayvani vokaller mi beklersiniz, hepsi yapımda mevcut.

Grubun lirik açısından da epey ilginç sularda yüzdüğü bir albüm “Trans Cunt Whip”. Albüme adını veren parça ve albümle ilk tanıştığım zamanlarda ne anlama geldiğini bilemediğim, anlamını öğrendikten sonra da ufkumun açıldığı “Golden Shower” gibi eserler, birtakım tercih ve yönelimleri ele alıyor. Tabii grup, “Courtesan Mary Slut” gibi şarkılarla da eteğindeki taşları döküp rahatlamaktan geri kalmıyor. Bahsettiği konu cinsi münasebetler de olsa, dini figürlere hakaret de olsa, yapımın hırçınlığı, asabiyeti asla ama asla azalmıyor; albüm başladığı sertlikte ve pislikte son buluyor.

Eserin gücünü arttıran etmenlerin başında beste kalitesi ve şarkıların iyi kurgulanan kompozisyonları geliyor. Merak edip dinlerseniz, önceki albümde klavye kullanımının daha ağırlıklı olduğunu görebilirsiniz lâkin grup, bu albümde klavyeye daha az yer veriyor. Bugün Black Messiah grubunda çalan ve “Trans CuntWhip”te kadroya giren Patrick “Perverted Pete”Kalla kişisinin de şarkıların çehresini değiştirmiş olduğuna şüphem yok.İşin prodüksiyon yönü de hayli civcivli.

Testere kıvamındaki gitarların, onca hengameye karşın rahat anlaşılabilir sound’un ve diğer tüm ayrıntıların arkasında, Hypocrisy’nin demirbaşları Peter Tägtgren ve Mikael Hedlund var. İkilinin, ses mühendisliği tarafında Hypocrisy’den edindiği deneyimleri doğrudan Tsatthoggua’ya aktardıkları kesin.

Dağılmasına en çok üzüldüğüm grupları sıralasam, ilk onda kesinlikle Tsatthoggua bulunurdu. İnternet üzerinde de hakkında çok fazla bir şey yazılıp çizilmeyen, artık insanların müzik dinleme platformu hâline dönüşen YouTube’da bile sınırlı izlenme sayılarına sahip grup, farklı bir imajı ve lirik konseptini benimseseydi sonuç farklı olur muydu, merak ediyorum.