LORNA SHORE adını ilk olarak 2015′teki “Psalms”la duymuştum. Breakdown meraklarını gizlemeyen ve bana çok da çekici gelmeyen bir deathcore yapıyorlardı.Tür içerisindeki herhangi bir grup olarak görüp hayatımdan çıkardım. Aradan geçen iki yılda deathcore değişti, görünüşe göre LORNA SHORE da.

Grup bu yıl içinde çıkan albümü “Flesh Coffin”de “Psalms”a oranla daha dolu dolu, zengin bir deathcore sunuyor. Albümde çok yoğun bir klavye yoğunluğu ve çok net bir black metal atmosferi var. Gizemli, tedirgin edici, soğuk klavye oyunları, çeşitli ses efektleri ve synth’lerle “Flesh Coffin” kuru olmaktan çok uzak bir deathcore çalışması olarak karşımızda duruyor.

SLAUGHTER TO PREVAIL yahut THY ART IS MURDER gibi tavizsiz öküzlüklerin yanında daha sanatlı kaçan ancak bunu yavşaklıktan uzak yapan LORNA SHORE, zaman zaman orkestrasyon düzeyinde altyapılar üzerine döşediği dur kalklı rifleri, hoyrat vokalleri ve amansız davullarıyla türün bu tarafını sevenleri çok rahat memnun edecek bir iş sergiliyor.

Black metal atmosferini yaratan melodiler, taramalar, şunlar bunlar bir black metal albümünde kullanılmış olsalardı muhtemelen epey banal ve alışıldık gelirlerdi. Lâkin “Flesh Coffin”deki tezat gitar ve davullarla birlikte iyi bir tat kattıkları ortada. Benzer black metal hissiyatlarını CARNIFEX’in “Die Without Hope”undan da hatırlıyoruz, dolayısıyla bu karanlık ve korku unsurlu black metal melodilerinin deathcore içine yedirilmesi pekala da olabiliyormuş sonucunu çıkarabiliriz.

Türün olmazsa olmazı olarak, şarkılar arasında ortak pek çok nokta olduğunu söyleyebiliriz. Deathcore içerisinde birtakım şeyleri yapmanız gerçekten de yasak olduğundan, grup eninde sonunda, sıkıştığı pek çok yerde breakdown’ı döşeyiveriyor. Neyse ki artık karikatür düzeyine varan ve funeral doom dinlermişçesine uzak aralıklı trampet vuruşları gördüğümüz aşırı uzun aralıklı breakdown’lar yerine daha dinamik olanları tercih etmişler. Bu sayede şarkıları dinlerken gözümüzün önüne hardcore dancing yapan ABD’li bebeler sadece kısa bir süreliğine geliyor ve ardından grup yeni rif ve böğürtülere yelken açıyor.

Deathcore için adam bıçaklayacak biri olmadığımdan, tür içerisinde hoşuma giden veya epey sevdiğim grupların sayısı çok da fazla değil. LORNA SHORE bu konuda ortalamanın üstünde duruyor ve “Flesh Coffin” ile bence başarılı bir iş sunuyor.

Türle bir alakanız yoksa yüzde bin sevmezsiniz, türün bol klavyeli tarafından haz etmiyorsanız da çok kolay ısınamazsınız, ancak deathcore seviyorsanız ve klavyeymiş atmosfermiş bir derdiniz yoksa, “Flesh Coffin”de çok hoşunuza gidecek pek çok şey bulacağınızı rahatlıkla söyleyebilirim.